Camponotus herculeanus – gmachówka cieśla, gmachówka koniczek

Piotr Frąszczak | camponotus, cieśla, Formicidae, gatunek, gmachówka, herculeanus, Insecta, koniczek, mrówka, mrówki, mrówkowate, owad, owady

Robotnica – Camponotus herculeanus – gmachówka cieśla, gmachówka koniczek

Królowa z jajami – Camponotus herculeanus – gmachówka cieśla, gmachówka koniczek

Camponotus herculeanus – gmachówka cieśla, gmachówka koniczek

Wygląd	Królowa – matowo-czarna, nasada odnóży czerwonawo-brązowa. Ciało z rzadkimi, dłuższymi włoskami. Robotnice – Gatunek polimorficzny. Stwierdzamy wyraźny podział na kasty – piastunki, zbieraczy i żołnierzy. W odróżnieniu do Camponotus ligniperda jest bardziej masywna, jednak trudna do odróżnienia na pierwszy rzut oka. Dwubarwna – czarna głowa i odwłok, czerwonawy do ciemnobrązowego tułów.
Wielkość	Królowa: 14-16 mm, Samiec: 10-12 mm, Robotnice: 7-12 mm
Występowanie	Występuje w całej Polsce, jednak najczęściej zamieszkuje lasy iglaste w dolnej części kraju. Preferuje zacienione stanowiska, drążąc korytarze w spróchniałych drzewach. Gatunek sucholubny. Pierwotnie gniazduje w ziemi. W miarę rozrostu kolonii, przenosi się do szczelin martwego drewna, gdzie tworzy szerokie korytarze. Rzadko uszkadza żywe drewno – wybiera na gniazdowanie głównie martwe części nawet na żyjącym pniu.
Żywienie	Spadź oraz drobne owady.
Cechy szczególne	Jest to druga co do wielkości mrówka występująca w Polsce. Cechą szczególną jest fakt, że formy płciowe przychodzą na świat późnym latem, biorąc udział w aktywnym życiu kolonii aż do czasu hibernacji. Po wybudzeniu, skupiają się już tylko na przygotowaniach do lotu godowego. Jest gatunkiem górskim. Gniazduje najczęściej na południowo-wschodnich i południowych stokach. Bardziej skryta niż Gmachówka drzewotoczna i mniej agresywny w stosunku do innych dużych gatunków mrówek. Obserwowana w sąsiedztwie kolonii Formica sanguinea oraz Manica rubida. Nie wykazują chęci do walki. Monoginiczna, kolonie zakładane są w sposób klasztorny, zjawisko pleometrozji możliwe.
Hodowla	Gatunek świetnie nadający się dla cierpliwych osób, które zaakceptują skryty tryb życia tych owadów. Najlepiej formikarium w orientacji pionowej z wypełnieniem korkowym lub z balsy. Formikarium o niskiej wilgotności areny i niższych partiach gniazda. Gatunek podatny na infekcje grzybicze. Wymaga stałej wentylacji. Karmimy je miodem, żółtkiem jajka, cukrem i witaminami. Staramy podawać się w miarę duże ilości owadów. Należy pamiętać, że te, które nie zostaną spożyte należy wymienić. Zalecane dogrzewanie do 33 stopni Celsjusza w wyższych partiach lub arenę. Gatunek zalecany osobom z pewnym doświadczeniem.
Hibernacja	Tak
Ochrona gatunkowa	Nie
Lot godowy	Pierwsza połowa maja, sporadycznie w czerwcu.

Opracowanie i źródła informacji
Opracowała: Marta Anna Szelegieniec (Lilith66)
Uzupełnienie: Jakub Klimczak
Na podstawie własnych doświadczeń i danych z serwisu formicopedia.org