[81]
Loading...
Spis treści
Brachypelma hamorii – ptasznik pomarańczowokolanowy
Uwaga! Artykuł w trakcie opracowywania, może zawierać błędy.
Przeczytaj także:
- Najnowsze wiadomości o tym gatunku
- Najczęściej zadawane pytania dotyczące tego gatunku
Nazewnictwo
Nazwa polska: Ptasznik pomarańczowokolanowy
Nazwa angielska: Mexican Orangeknee Tarantula
Nazwa francuska: Mygale à genoux orange du Mexique
Nazwa hiszpańska: Tarántula mexicana de rodillas anaranjadas
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Ptasznik opisany w 1997 roku przez trzech arachnologów Tesmoingt, Cleton i Verdez.
Potocznie mówi się, że Brachypelma hamorii jest synonimem Brachypelma smithi (np. Brachypelma hamorii ex. B. smithi). Z naukowego punktu widzenia jest to jednak błędem. Brachypelma hamorii była często mylona z gatunkiem Brachypelma smithi nawet w publikacjach. Przez to obecnie większość osobników, które są w hodowli to właśnie Brachypelma hamorii, jednak nigdy B. smithi nie była synonimem B. hamorii. Zawsze były to dwa odrębne gatunki.
Wygląd
Jest to pięknie ubarwiony ptasznik, który przez swą urodę został prawie całkowicie wytępiony w środowisku naturalnym. Z tego powodu został wciągnięty na listę gatunków prawnie chronionych. Obecnie nieporównanie więcej osobników tego gatunku znajduje się w naszych domach niż na wolności – mnoży się z dużym powodzeniem w hodowlach amatorskich. Dorosły pająk jest przepięknie ubarwiony: tarczkę grzbietową ma czarną z perłową obwódką, odwłok czarny z dłuższymi, perłowymi włoskami, na odnóżach znajdują się pomarańczowe plamki. Imponujące rozmiary, 7-8 cm ciała, osiągają po około 6 latach.
Występowanie
Meksyk, w stanach: Colima, południowej części Jalisco i południowo zachodniego wybrzeża Michoacán. Brachypelma hamorii jest endemitem Meksyku. Jej zasięg występowania jest oddzielony rzeką Balsas od bardzo podobnego gatunku Brachypelma smithi.
Biotop
Głównie teren pagórkowaty, na którym znajdują się tropikalne lasy liściaste, ale także bardziej suche rejony po angielsku zwane thorn forest, czyli coś pomiędzy sawanną, a pustynią (np. półsucha część depresji Balsas, na której znajdują się kaktusy, karłowate drzewa i zarośla). Na wolności zamieszkuje wykopane przez siebie lub zmodyfikowane nory, które można znaleźć pod leżącymi kłodami, dużymi kamieniami, w gęstych zaroślach lub gęstych kępach traw.
Typowe tropikalne lasy liściaste Meksyku (w tym wypadku w stanie Colima)
Tzw. thorn forest (depresja Balsas) porośnięty kaktusami, zaroślami i karłowatymi drzewami.
Długość życia
Jest to pająk długowieczny samice żyją do nawet do 20 lat, zaś samce znacznie krócej do 2 lat po ostatniej wylince.
Aktywność
Głównie nocna.
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Ptasznik ten ma łagodne usposobienie, jedyną nerwową reakcją jest wyczesywanie włosków parzących z odwłoka.
Jadowitość
Jad Brachypelma hamorii jest stosunkowo słaby i raczej niegroźny dla osób, które nie są na niego uczulone.
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Terrarium typowe dla ptaszników naziemnych o wymiarach około 30x30x20 cm (dł./szer./wys.). Podłożem do terrarium może być torf kwaśny lub substrat kokosowy. Można także urządzić terrarium wsypując do jego części warstwę grubszego żwiru. Przydatna jest połówka łupiny orzecha kokosowego lub korzeń jako kryjówka oraz miseczka na wodę. Niektóre ptaszniki same przebudują sobie terrarium, kopiąc norkę lub wykopując rośliny. Urządzenie terrarium zależy od pomysłowości przyszłego właściciela pająka.
Temperatura
Optymalna temperatura dla tego gatunku to około 25-26°C w dzień z lekkimi spadkami – do 22-23°C w nocy.
Wilgotność
Wilgotność nie musi być wysoka, wystarczy 60-65%.
Najlepszym sposobem na utrzymanie wilgotności, jest nalewanie wody w jeden róg terrarium. Zwierzę samo zdecyduje, w której części zechce przebywać.
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Pokarm to różnego rodzaju owady: świerszcze, karaczany, szarańcza, larwy mącznika młynarka, owady łąkowe. Wyrośniętym osobnikom można podać od czasu do czasu małą myszkę. Często młode osobniki Brachypelma hamorii niechętnie przyjmują pokarm. Można wtedy podwyższyć temperaturę i wilgotność w terrarium, ale nie jest to gwarancją wzrostu apetytu. Jeżeli pająk nadal jest niejadkiem – no cóż, trzeba się z tym pogodzić. Pająki karmimy raz, dwa razy na tydzień, młode trzy, cztery razy w tygodniu. Niezjedzone resztki pokarmu należy usunąć, aby nie dopuścić do rozwoju pleśni.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Nie ma różnic w ubarwieniu samca i samicy. Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej parze odnóży haczyki.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Rozmnażanie nie sprawia większych problemów, samice rzadko atakują swoich partnerów. Co nie przeszkadza im szybko uciekać po kopulacji… Samica wytwarza w ciągu kilku tygodni (lub miesięcy – zależy to od warunków hodowli, jak i od samej samicy) kokon, który młode pajączki opuszczają po 7-8 tygodniach. W kokonie znajduje się przeciętnie od 200 do 600 jaj. Zdarza się także wielki kokon, w którym jest do 1000 jaj.
Młode Brachypelma hamorii nie mają ubarwienia osobników dorosłych. Pojawia się ono stopniowo, wraz ze wzrostem pająka. Małe pajączki są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory zaczynają pojawiać się po 5 wylince, na początku słabo widoczne, po kolejnych dwóch-trzech linieniach ptasznik jest miniaturką dorosłego osobnika.
Dojrzałość płciową samice osiągają po około 4-5 latach, samce po 3-4 latach. Przy wysokiej temperaturze hodowli czas oczekiwania na dojrzałość można skrócić o około rok.
Uwagi
Jak wszystkie gatunki z rodzaju Brachypelma, B. hamorii znajduje się na liście CITES.
Literatura
Opracowała: Awikularia
Aktualizacja: Atrax i Lis Krzysztof (Vulpes90)
- L. Klatil, Sklipkani krasavci s chlupatyma nohama, 1998;
- F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
- F. Kovarik, Chov sklipkanu, 2001;
- E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki, 2003;
- N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
- B. Klaas, Vogelspinnen im Terrarium, 1993;
- M. Toran, Bezobratle potvurky, 2004;
- Rick C. West, www.birdspiders.com
- www.poecilotheria.com
- www.tarantulas.ru
- www.cyriocosmus.com
- własne doświadczenia
ZABRANIA SIĘ kopiowania zdjęć oraz utworów (artykułów) w całości lub w części BEZ ZGODY właściciela i administratora strony.
Zgodnie z Ustawą o Prawie Autorskim i Prawach Pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 roku (Dz.U.94 Nr 24 poz. 83, sprost.: Dz.U.94 Nr 43 poz.170) wykorzystywanie autorskich pomysłów, rozwiązań, kopiowanie, rozpowszechnianie zdjęć, fragmentów grafiki, tekstów opisów w celach zarobkowych, bez zezwolenia autora jest zabronione i stanowi naruszenie praw autorskich oraz podlega karze. Znaki towarowe i graficzne są własnością odpowiednich firm i/lub instytucji.
Dziś kupiłem samicę brachypelma hamorii… faktycznie jest pięknie ubarwiona… wrzuciłem jej szarańczę…na razie się czai ale pewnie zmiana miejsca też ma wpływ
Dobra, mam ten gatunek od roku i oto co mogę o nim powiedzieć. Podkreślę że jestem początkującym terrarystą pajuniarzem i to był mój pierwszy ptasznik. I tak: w rok z L4 do L9 czyli dalej nie jest zbyt duży (taki większy kątniczek obecnie bym rzekł) ale już można powiedzieć o nim że jest piękny. Wiem już o co chodziło ludziom którzy mówili mi, że „pająk kamień”, „dla cierpliwych” i „może się szybko znudzić” – rzeczywiście bardzo wolno rośnie i rzeczywiście siądzie w jednym miejscu i totalnie nic nie robi, czasami nawet na dotyk pęsetą niechętnie reaguje. Ale przynajmniej siądzie w takim miejscu gdzie go widać zamiast się kryć czy zakopywać w dziurze, to jest plus. Nie mniej jednak jak dla mnie pająk piękny, najbardziej mi się podoba ze wszystkich, w zasadzie zawsze właśnie o takim marzyłem. O dziwo czasami potrafi się postawić, więc jeśli ktoś nie widział nigdy agresywnej braszki – to zapraszam do mnie ;)
Ja mam młodego pająka i wcina świerszcze jak szalony
Od 2004 do 2015 posiadałem samca tego gatunku. Tak, chłopak przeżył 11 lat, albo i więcej. Czemu nie jestem pewien? Bo gdy osiągnął dojrzałość, postanowiłem że musi on spełnić swój obowiązek i przekazać geny dalej :) Niestety nie pytałem o jego dalsze losy nowego właściciela. Co do faktu iż hamorii sa niejadkami to 100% prawda, mój osobnik nie jadł przez około 10-12 miesięcy, niestety nie jestem do końca pewien co do wyliczeń, bo nie zapisywałem każdego karmienia w kalendarz :) Możliwe, że przeżył tak długo ze względu na swoje upodobania gastronomiczne. Bał się prawie każdego pokarmu większego od mącznika czy świerszcza. Wrzucenie drewnojada kończyło się ucieczką pająka do kryjówki. Karaczany równiez odpadały. Na same świerszcze w sumie tez niechętnie polował. 95% jego diety stanowiły zatem mączniki, które bez problemu przyjmować przez 11 lat :)
Z tym że młode niechętnie jedzą to prawda, ja mam jednego i w ogóle nie chciał jeść po 5 godzinach zdecydował się hapsnąć świerszcza