Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [19]
Loading...
11485
Hodowle karmowe

Chomiki – hodowla karmowa

Hodowla karmowa chomików

Uwaga artykuł dotyczy hodowli karmowej chomików, na naszym magazynie dostępny jest zwykły opis hodowli chomików.

Chomiki należą pod względem popularności, po myszach i szczurach, do kolejnego gatunku gryzoni nadającego się jako karma dla zwierząt terraryjnych, głównie węży. Są jednak w przeciwieństwie do innych nieco bardziej pracochłonne i wymagają więcej uwagi, w przypadku w dużej hodowli. Trzeba także zaopatrzyć się w dodatkowe pomieszczenia, ponieważ chomiki nie mogą tak jak, np. myszy, żyć w dużych grupach rodzinnych (aczkolwiek nie wszystkie gatunki). Istnieje kilka gatunków chomików, różniących się wyglądem, wielkością oraz zachowaniem.

Popularne gatunki chomików

  • Chomik syryjski (Mesocricetus auratus)

    Najbardziej popularny w sklepach zoologicznych, osiąga długość ciała do 18 cm, jest też z pośród wszystkich gatunków najbardziej agresywny, dlatego każdego osobnika trzeba trzymać w oddzielnej klatce, a samice łączyć z samcem tylko na czas kopulacji, a potem przenieść go do innego pomieszczenia. Zlekceważenie tego faktu powodować będzie poważne walki, a nawet to, że zwierzęta mogą się wzajemnie zagryźć. Samica rodzi od 3 do 5 młodych, czasami, lecz rzadko, więcej. Ciąża u tego gatunku trwa 16-18 dni. Budowa ciała krępa, krótkie kończyny, ogólna sylwetka ociężała. Umaszczenie różnorodne, od białego, poprzez złociste, szare i czarne oraz łaciate mieszanki. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 2,5 miesiąca.

     

  • Chomik dżungarski (Phodopus sungorus)

    Mały chomik, osiągający rozmiary 6-8 cm. Gatunek ten ma charakterystyczne umaszczenie – szara barwa grzbietu, przez który biegnie czarna pręga, a po bokach ciała występują białe plamy. Jego dużą zaletą jest także to, iż w przeciwieństwie do poprzednio opisywanego chomika syryjskiego, chomik dżungarski nie jest taki agresywny i można go trzymać, podobnie jak myszy, w grupach rodzinnych, 1 samca z kilkoma samicami. W miocie rodzi się do 8 młodych, po ciąży trwającej ok. trzech tygodni. Chomik dżungarski osiąga dojrzałość w wieku 3 miesięcy.

  • Chomik europejski (Cricetus cricetus)

    Największy gatunek chomika, dorasta do 30 cm długości. Również należy trzymać go osobno, samica po kopulacji odpędza samca. Samice tego gatunku rodzą przeciętnie od 4 do 8 młodych, rzadko 12. Dają małą liczbę miotów w ciągu roku, tylko 2-3. Czas trwania ciąży 17-20 dni. Młode otwierają oczy po dwóch tygodniach, a po miesiącu stają się samodzielne. Ubarwienie podstawowe różnobarwne: grzbiet brązowy, brzuch czarny, na łapach, pyszczku i okolicy łopatek białe łaty. Występują również osobniki albinotyczne oraz jednolicie czarne.

    W Polsce chomik europejski znajduje sie na liście gatunków prawnie chronionych.

  • Chomik chiński (Cricetus griseus)

    Barwą nieco podobny do chomika dżungarskiego, jednak nieco większy, osiąga 12 cm długości. Przez grzbiet ciągnie się czarna pręga. Charakterystyczny dla tego gatunku jest długi, nieowłosiony ogon, podobny do ogona myszy. Ciąża trwa ok. 20-22 dni, a w miocie rodzi się od 4 do 7 młodych chomików.

  • Chomik Roborowskiego (Phodopus roborovskii)

    Najmniejszy gatunek chomika, długość jego ciała nie przekracza 7 cm, ubarwienie złote, brzuch biały. Liczba młodych w miocie to ok. 3-6, czasami więcej. Ciąża trwa u tego gatunku ok. 21 dni. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 3 miesięcy.

  • Chomik Campbella (Phodopus campbelli)

    Gatunek prawie identyczny jak chomik dżungarski, z wyjątkiem braku wyraźnych białych plam po bokach ciała. W sklepach zoologicznych występuje często jako odmiana albinotyczna.

Długość życia

Wszystkie gatunki chomików żyją przeciętnie ok. 1,5-2 lat.

Terrarium

W hodowli zarówno dużych jak i karłowatych gatunków chomików najlepszym sposobem utrzymania jest duże akwarium bądź terrarium o podstawie 60cm długości i 40cm szerokości. Pojemnik taki powinien być wysoki bądź posiadać pokrywę umożliwiającą wentylację. Do utrzymania tych zwierząt można również użyć pojemników z grubego plastiku bądź klatek o wąskim rozstawie prętów i podobnej powierzchni. Nie należy utrzymywać chomików w klatkach piętrowych o małej powierzchni podstawy ze względu na fakt, iż są to zwierzęta które powinny unikać wspinaczek. Duży rozmiar pojemnika jest ważny dla zaspokojenia potrzeb terytorialnych jak i fizycznych chomika – zwierzęta te w naturze wykazują się bardzo dużą aktywnością, przemierzając dziennie do kilku kilometrów. Z tego powodu ważne jest umieszczenie kołowrotka o średnicy powyżej 20cm w pomieszczeniu chomika. Duży rozmiar kołowrotka zapobiega zwyrodnieniom i uszkodzeniom kręgosłupa, co jest częste przy zbyt małych kółkach. Ze względu na fakt, że chomiki są zwierzętami drążącymi tunele, dno pojemnika powinno być wyścielone grubą na 10-15cm warstwą ściółki – najlepiej odpylonymi trocinami, ściółką konopną bądź lnianą. Ważne jest również umieszczenie niewielkiej ilości siana, którym gryzoń będzie usztywniał stworzone tunele. Pomieszczenie powinno być bogato wyposażone w kryjówki, najlepiej sprawdzają się drewniane elementy takie jak domki, mosty i tunele. Dodatkowo, należy umieścić miskę na pokarm oraz wodę (bądź poidło kulkowe). Kryjówki są ważne dla ciężarnych i karmiących matek – chomik jest zwierzęciem mocno terytorialnym, każde naruszenie jego przestrzeni może się wiązać z zabiciem miotu. Również chomik utrzymywany hobbystycznie nie powinien być nadmiernie niepokojony w swoim pomieszczeniu. W wyposażeniu musi również znaleźć się pojemnik (najlepiej szklany, np. słoik położony poziomo) z pyłem wulkanicznym, aby chomik mógł prawidłowo dbać o okrywę włosową. Nie należy stosować popularnych piasków dla ptaków ze względu na zawartość kwarcu niebezpiecznego dla sierści ssaków.

Żywienie

Wszystkie gatunki chomików powinno utrzymywać się na karmie wieloskładnikowej – granulaty są niechętnie zjadane, w wyniku tego duże ilości pokarmu marnują się.
Do podstawy karmy należą:
– zboża i nasiona traw (pszenica, owies, jęczmień, kukurydza, różne gatunki prosa, kanar, sorgo)
– susz warzywny i owocowy (marchew, burak, pasternak, pietruszka)
– nasiona oleiste (słonecznik, dynia) i orzechy
– nasiona roślin strączkowych (groch zielony i żółty, soja)
– zioła (mniszek lekarski, pokrzywa, natka pietruszki i inne)
– gałązki drzew owocowych, brzozy, leszczyny bądź wierzby
– żywe bądź suszone owady (mącznik młynarek, karaczan turecki, świerszcz kubański, jedwabnik) jako uzupełnienie zapotrzebowania na białko zwierzęce. Nie należy podawać mięsa ptaków bądź ssaków.

Nie należy podawać: kapusty, ziemniaków, cebuli, słodyczy, owoców cytrusowych (cytryna, pomarańcza, itp.), świeżego bądź suszonego pieczywa (duża zawartość soli oraz drożdży, ponadto pokarm ten zakleja policzki).
Należy skarmiać nieduże ilości pokarmu (łyżeczka dziennie), żeby uniknąć roznoszenia i magazynowania pokarmu w pomieszczeniu zwierzęcia. Ponadto świeże warzywa i owoce powinny być zawsze dozowane w niewielkich ilościach, pod kontrolą właściciela – jedzenie takie szybko gnije po ukryciu przez chomika.
Woda może być przegotowana bądź nieprzegotowana, należy jednak unikać wody mineralnej ze względu na wysoką zawartość mikro- i makroelementów.
W klatce chomika nigdy nie powinno znaleźć się popularne wapienko dla gryzoni, ponieważ pokarm ten zakleja policzki, ponadto duża podaż wapnia może skutkować kalcyfikacją moczu i pojawieniem się problemu z kamicą moczową. Można dodać niewielkie ilości startej sepii dla ptaków do pokarmu raz na kilka tygodni.

Rozmnażanie

Rozród chomików jest uciążliwy. Chomiki syryjskie charakteryzuje wysoki poziom terytorializmu, dlatego każde zwierzę należy utrzymywać osobno. Po rozpoznaniu rui u samicy (charakterystyczne wystawianie się, wzrost aktywności, wypływ z pochwy, poszerzenie przedsionka pochwy) należy połączyć parę. Krycie powinno przebiegać pod kontrolą właściciela, a po akcie kopulacji należy rozdzielić samca i samicę – samica staje się wysoce agresywna wobec samca, co skończyć się może poważnymi urazami ciała dla obu zwierząt. Ciężarna i karmiąca samica chomika syryjskiego musi być trzymana osobno ze względu na wysoką agresję wobec innych zwierząt tego gatunku. Również nie należy niepokoić samicy, ponieważ każda ingerencja może się skończyć zabiciem i zjedzeniem miotu. U chomików syryjskich ciąża trwa 16 dni, a miot najczęściej liczy 5-10 młodych (średnio 7). Młode zaczynają samodzielnie jeść w wieku 13-15 dni, zaś przed ukończeniem 4 tygodni należy je oddzielić od matki, rozdzielając według płci (mniejsza agresja). Niestety w przeciągu dwóch tygodni zwierzęta rozpoczynają walki, dlatego wkrótce należy rozdzielić je pojedynczo. Miesięczny samiec jest już płodny, a samica osiąga dojrzałość płciową w drugim miesiącu życia.

Rozmnażanie chomików karłowatych (dżungarskie, Roborowskiego) jest łatwiejsze ze względu na możliwość grupowego utrzymania i brak konieczności rozdziału karmiących matek pojedynczo. Okres ciąży i odchowu młodych jest podobny.

Skarmianie

Dorosłe chomiki syryjskie skarmiane są głównie dużym dusicielom, takim jak boa bądź pyton. Karłowate chomiki są wartościowym pokarmem dla węży zamieszkujących stepy Azji, które odmawiają spożywania innych gryzoni – np. wąż chiński, wąż amurski, wąż japoński. Również jest to odpowiednia karma dla węży zbożowych, węży królewskich i innych średnich gatunków. Chomicze oseski podaje się młodym, świeżo klutym wężom jako alternatywa dla mysich osesków. Nie należy wkładać żywego gryzonia do terrarium węża ze względu na wysoką agresję chomika – sytuacja taka może się skończyć ciężkim urazem bądź śmiercią gada. Chomiki można podawać świeżo zabite bądź rozmrożone.

 

Opracowanie Iza Maziarz

Starsza wersja Łukaz Różański

Przeczytaj też  Alphitobius diaperinus - pleśniakowiec lśniący

Jedno przemyślenie na temat Chomiki – hodowla karmowa

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu