Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [4]
Loading...
1918
Ptaszniki

Tliltocatl, Brachypelma – Podsumowanie zmian od 2015 roku

Tliltocatl, Brachypelma – Podsumowanie zmian od 2015 roku.

Dużo zmian trafiło się ostatnio w rodzaju Brachypelma. W związku z tym dużo osób może poczuć się zagubiona w gąszczu tych systematycznych zawiłości. Żeby wszystkim ułatwić życie mała ściąga poniżej co jest teraz czym.

 

 

 

Kolorowe = Brachypelma / Czarne = Tliltocatl

 

Ten podział pojawił się kilka dni temu i od niego chyba warto zacząć. Wszystkie czarne lub brązowe gatunki z rodzaju Brachypelma trafiły do nowego rodzaju Tliltocatl. Kolorowe pozostały w rodzaju Brachypelma. Podział wydaje się prosty, jedynym gatunkiem wartym uwagi jest tutaj Brachypelma albiceps, który trafił do grupy kolorowych, a nie czarnych, jak mogłoby się zdawać.

Gatunki, które zmieniły rodzaj:

  • Tliltocatl albopilosus (Ptasznik kędzierzawy)
  • Tliltocatl epicureanus
  • Tliltocatl kahlenbergi
  • Tliltocatl sabulosus
  • Tliltocatl schroederi
  • Tliltocatl vagans (Ptasznik czerwonoodwłokowy)
  • Tliltocatl verdezi
  • Tliltacatl sp. ‘angustum’ – Ten gatunek wymaga dłuższego wyjaśnienia, które znajdziesz poniżej

Publikacja 1: Jorge Mendoza, Oscar Francke (2019), Systematic revision of Mexican threatened tarantulas Brachypelma (Araneae: Theraphosidae: Theraphosinae), with a description of a new genus, and implications on the conservation, Zoological Journal of the Linnean Society, https://doi.org/10.1093/zoolinnean/zlz046

 

Tliltocatl (Brachypelma) albopilosus – Ptasznik kędzierzawy

W publikacji omawiającej ochronę gatunków z listy CITES zwrócono uwagę na to, że ptaszniki kędzierzawe składają się z dwóch populacji. Jednej występującej w Handurasie, drugiej w południowej Nikaragui i północnej Kostaryce. Całkiem prawdopodobne, że w przyszłości obie populacje zostaną odrębnymi gatunkami. Przy czym pod nazwą: Tliltocatl (Brachypelma) albopilosus, ptasznik kędzierzawy, pozostanie popullacja z Nikaragui i Kostaryki, zaś populacja z Hondurasu (to co zwykliśmy nazywać zwykłym ptasznikiem kędzierzawym) zyska nową nazwę.

Przeczytaj też  Floryda chce zakazać hodowli legwanów zielonych i teju (Salvator i Tupinambis)

Publikacja 5: Fukushima C, Mendoza JI, West RC, Longhorn SJ, Rivera E, Cooper EWT, Hénaut Y, Henriques S, Cardoso P (2019) Species conservation profiles of tarantula spiders (Araneae, Theraphosidae) listed on CITES. Biodiversity Data Journal. https://doi.org/10.3897/BDJ.7.e39342

Brachypelma sp. ‘angustum’, Sericopelma angustum, czy Tliltocatl sp. ‘angustum’?

Odpowiedź w sumie pojawiła się już wyżej, jednak wymaga ona kilka wyjaśnień. Gatunek Brachypelma angustum został przeniesiony do rodzaju Sericopelma w 2015 roku. Jednak naukowcy zauważyli wtedy, że opisany w publikacji holotyp nie przypomina w ogóle tego co w hodowli jest opisywane jako Brachypelma angustum. Podejrzewa się zatem, że osobniki z hodowli to krzyżówki różnych gatunków z tego rodzaju. Zbiorczo postanowiono opisywać je jako Brachypelma sp. ‘angustum’ i oprócz nazwy nie mają one nic wspólnego z Sericopelma angustum z publikacji.

W publikacji Sericopelma angustum jest opisana na podstawie tylko jednego osobnika (samicy), nigdy nie znaleziono drugiego. Status tego gatunku jest jednak niepewny i niewykluczone, że w przyszłości będzie on uznany za młodszy synonim jakiegoś innego gatunku z rodzaju Sericopelma.

Brachypelma angustum, Sericopelma angustum
(Zdjęcie: S. Longhorn, źródło: cec.org – Jak widać holotyp w ogóle nie przypomina Tliltocatl sp. ‘angustum’, które mamy w hodowli)

W hodowli nie ma żadnej Sericopelma angustum, pozostały zaś bliżej nieokreślone krzyżówki opisywane jako Brachypelma sp. ‘angustum’. Obecnie jednak wszystkie czarne lub brązowe gatunki braszek zmieniły rodzaj na Tliltocatl, stąd także sp. ‘angustum’ powinna zostać przeniesiona do tego rodzaju.

A tak wyglądają te zmiany w wielkim skrócie:

Publikacja 2: Gabriel R, Longhorn SJ (2015) Revised generic placement of Brachypelma embrithes (Chamberlin & Ivie, 1936) and Brachypelma angustum Valerio, 1980, with definition of the taxonomic features for identification of female Sericopelma Ausserer, 1875 (Araneae, Theraphosidae). ZooKeys 526: 75–104. doi: 10.3897/zookeys.526.6315

Brachypelma hamorii, B. smithi i B. annitha

Brachypelma smithi, B. hamorii i B. annitha to gatunki bliźniaczo podobne do siebie. Nowe rewizje pokazały, że to Brachypelma annitha, to po prostu młodszy synonim Brachypelma smithi. Tutaj sytuacja jest prosta wszystko co dotychczas było opisywane jako Brachypelma annitha od teraz jest Brachypelma smithi. Zaś to co przed publikacją uznawane było za Brachypelma smithi okazało się, że w większości jest to Brachypelma hamorii.

Pozostały więc tylko 2 gatunki: Brachypelma smithi (dawniej B. annitha) i Brachypelma hamorii (w hodowli większość to dawna B. smithi). Czym różnią się te gatunki? Przede wszystkim wzorem na odnóżach. Brachypelma smithi posiada czerwony wzór na rzepce (patella) bardziej pełny od Brachypelma hamorii (szczególnie dobrze widoczne jest to patrząc na odnóża pod kątem z boku). Dodatkowo Brachypelma hamorii często (nie zawsze) posiada dodatkowe dwa brązowe pasy na chelicerach. Te dwie różnice są bardzo dobrze widoczne na zdjęciach J. Mendoza z publikacji 1.

(Zdjęcia: J. Mendoza, źródło: cec.org)

Przeczytaj też  Raki tworzą nowy gatunek żeńskich "superklonów"

Publikacja 3: Mendoza, J. I. & Francke, O. F. (2017). Systematic revision of Brachypelma red-kneed tarantulas (Araneae: Theraphosidae), and the use of DNA barcodes to assist in the identification and conservation of CITES-listed species. Invertebrate Systematics 31(2): 157-179. doi:10.1071/IS16023

Pozostałe gatunki

Brachypelma andrewi –> Tliltocatl andrewi
Brachypelma aureoceps –> Tliltocatl aureoceps

Te gatunki tymczasowo przeniesiono do rodzaju Tliltocatl, jednak wszystko wskazuje na to, że ze względu na brak holotypów i skromne opisy tych gatunków w publikacjach te dwa gatunki zostaną oznaczone jako gatunki nieznanego pochodzenia (nomen dubium). Wymaga to jednak dalszych badań i przede wszystkim ustalenia, czy ich holotypy faktycznie można uznać za zaginione. Na razie pozostają gatunkiem, jednak na pewno nie występują w hodowli.

Brachypelma embrithes –> Sericopelma embrithes

Wraz z publikacją w której przeniesiono Brachypelma angustum do rodzaju Sericopelma przeniesiono także Brachypelma embrithes do rodzaju Sericopelma. Sericopelma embrithes nie jest jednak zbyt popularnym gatunkiem w hodowli (o ile w ogóle w hodowli występuje), stąd też wiadomość ta nie była zbyt nagłaśniana.

Brachypelma fossorium –> Sandinista lanceolatum

Gatunek wcześniej znany także pod nazwami takimi jak: Eurypelma lanceolatum, Aphonopelma lanceolata, czy Brachypelma fossorium został w końcu przeniesiony do całkiem nowego rodzaju Sandinista i na dzień dzisiejszy jest jedynym jego przedstawicielem.

W ostatniej publikacji J. Mendoza i O. Francke zasugerowali przeniesienie tego gatunku do rodzaju Stichoplastoris, jako Stichoplastoris fossorium, jednak nie uwzględnili oni najnowszej publikacji S. J. Longhorn i R. Gabriel, przez co gatunek ten pozostanie zapewne w nowym rodzaju Sandinista, jako S. lanceolatum.

Publikacja 4: Longhorn, S. J. & Gabriel, R. (2019). Revised taxonomic status of some Mexican and Central American tarantulas (Araneae: Theraphosidae), with transfers from Aphonopelma Pocock, 1901, and a new genus from the Pacific lowlands of Nicaragua and Costa Rica. Arachnology 18(2): 101-120. doi:10.13156/arac.2018.18.2.101

Lista gatunków w rodzaju Brachypelma

W ten oto sposób w rodzaju Brachypelma pozostaje już tylko 8 gatunków:

  • Brachypelma albiceps
  • Brachypelma auratum (Ptasznik ognisty)
  • Brachypelma baumgarteni
  • Brachypelma boehmei (Ptasznik czerwononogi)
  • Brachypelma emilia
  • Brachypelma hamorii (Ptasznik pomarańczowokolanowy)
  • Brachypelma klaasi
  • Brachypelma smithi (Ptasznik czerwonokolanowy)

Zmiany w nazewnictwie, a CITES

Zmiany w nazewnictwie powodują wiele zapytań co teraz stanie się z dokumentami CITES? Skoro mamy nowy rodzaj, nowe nazwy. Odpowiedź jest prosta nic się nie stanie, dopóki nie zmienią się przepisy regulujące CITES. Na dzień dzisiejszy wszystkie zmiany począwszy od gatunku Sericopelma angustum (2015 rok), aż po niedawny nowy rodzaj Tliltocatl nie są uwzględnione na liście CITES, a gatunki widnieją tam pod starymi nazwami. Czyli B. hamorii to nadal B. smithi, B. smithi to B. annitha, a Tliltocatl to Brachypelma.

Opracował: Krzysztof Lis (Vulpes90)

Dodatkowa literatura:

  • Cooper, E.W.T., West, R., and Mendoza, J. 2019. Identification of CITES-listed Tarantulas: Aphonopelma, Brachypelma and Sericopelma species. Montreal, Canada: Commission for Environmental Cooperation. 80 pp. ISBN: 978-2-89700-254-1 http://www3.cec.org/islandora/en/item/11805-identification-cites-listed-tarantulas-aphonopelma-brachypelma-and-sericopelma-en.pdf


Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Terrarium codziennie. Obserwuj Terrarium!

NOTA PRAWNA
ZABRANIA SIĘ kopiowania zdjęć oraz utworów (artykułów) w całości lub w części BEZ ZGODY właściciela i administratora strony.
Zgodnie z Ustawą o Prawie Autorskim i Prawach Pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 roku (Dz.U.94 Nr 24 poz. 83, sprost.: Dz.U.94 Nr 43 poz.170) wykorzystywanie autorskich pomysłów, rozwiązań, kopiowanie, rozpowszechnianie zdjęć, fragmentów grafiki, tekstów opisów w celach zarobkowych, bez zezwolenia autora jest zabronione i stanowi naruszenie praw autorskich oraz podlega karze. Znaki towarowe i graficzne są własnością odpowiednich firm i/lub instytucji.


Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu