[4]
Loading...
Rewizja australijskich ptaszników z wykorzystaniem badań DNA
Obecnie uznaje się, że w Australii można spotkać 6 oficjalnie opisanych gatunków ptaszników (World Spider Catalog, październik 2023), które można znaleźć we wszystkich środowiskach Australii, od terenów suchych, aż po lasy tropikalne. Należą one do 4 rodzajów, chociaż istnieją różne opinie co do przynależności tych gatunków[1].
Najbardziej rozpoznawalnym australijskim gatunkiem ptasznika w hodowlach jest Selenocosmia crassipes. Duży, osiągający do 9 cm długości ciała, podziemny i silnie jadowity ptasznik. Jednocześnie jest to także największy przedstawiciel australijskich ptaszników.
Pełna lista opisanych gatunków ptaszników z Australii przedstawia się następująco:
- Coremiocnemis Simon, 1892
- Coremiocnemis tropix Raven, 2005
- Selenocosmia Ausserer, 1871
- Selenocosmia crassipes (Koch, 1874)
- Selenocosmia stirlingi Hogg, 1901
- Selenocosmia strenua (Thorell, 1881)
- Selenotholus Hogg, 1902
- Selenotholus foelschei Hogg, 1902
- Selenotypus Pocock, 1895
- Selenotypus plumipes Pocock, 1895
Badania DNA nad australijskimi ptasznikami
Ostatnie badania Ethana Briggs i wsp. [2] są pierwszymi badaniami genetycznymi nad ptasznikami australijskimi. Choć nie opisują żadnego nowego gatunku, to pokazują skalę tego co jeszcze nieznane. Badania DNA wskazują bowiem, że na 6 opisanych gatunków australijskich ptaszników przypada jeszcze 14 nieopisanych gatunków. Jest to więcej niż połowa nowych gatunków ptaszników występujących w Australii. Te badania pasują do innych badań genetycznych nad ptasznikowcami (Mygalomorphae) Australii, a także ptaszników z innych rejonów świata, jak chociażby ptasznika Davus pentaloris, który okazuje się być kompleksem gatunków składającym się z przynajmniej 12 nadal nieopisanych gatunków[3]. Pokazują one jak wiele gatunków ptaszników czeka jeszcze na odkrycie i opisanie.
Badania genetyczne są szczególnie przydatne nie tylko podczas odkrywania nowych, często bardzo podobnych do siebie gatunków, ale także w sytuacjach kiedy znamy tylko jedną z płci danego ptasznika i chcemy określić czy ptasznik o innej płci należy do tego samego gatunku. Również podczas badania młodych osobników, u których nie da się porównać narządów kopulacyjnych z dorosłymi osobnikami.
Próba przypisania pobranych próbek do opisanych już gatunków
W badaniu Briggs i wsp. pobrano materiał genetyczny z 54 próbek z całej Australii, z których wykazano że w Australii żyje co najmniej 20 nieopisanych gatunków.
Posiadanie samej próbki materiały genetycznego bez posiadania badanych osobników ma swoje wady. Jak widać na mapie (fig. 1) pomimo tego, że pobrano próbki z lokalizacji typowych dla opisanych już gatunków, to samo przypisanie gatunku do poszczególnych próbek może być trudne. Poniżej poszczególne gatunki i prawdopodobne gatunki, jakie mogą być do nich przypisane na podstawie miejsca występowania:
- Selenotholus foelschei – z okolic miasta Darwin w Australii może być jednym z czterech taksonów: (D+E), N, O lub (P+Q), które ze względu na bliską lokalizację nie mogą być od siebie odróżnione w tym badaniu.
- Selenocosmia strenua – pochodząca z Somerset, Cape York Peninsula, Queensland może być taksonem K lub L
- Coremiocnemis tropix – występująca w Atherton, Queensland odpowiada tylko jednej próbce H w tym badaniu
- Selenotypus plumipes i Selenocosmia crassipes – to dwa gatunki, których lokalizacja typowa znajduje się dość blisko siebie (w odległości około 140 km od siebie). S. plumipes – Majors Creek (Queensland), S. crassipes – miejscowość Bowen (Queensland). W tym badaniu zebrane osobniki z okolicy odpowiadają jednemu taksonowi G. Biorąc pod uwagę zbyt małą ilość materiału dostępnego w tym badaniu nie wiadomo, czy oba te gatunki powinny być traktowane jako synonim, czy takson G odpowiada tylko jednemu z nich, a drugi nie występował w badaniu.
- Selenocosmia stirlingi – ze względu na brak próbek z lokalizacji typowej dla tego gatunku, czyli Finke (Terytorium Północne), najbliższa lokalizacja to takson V+W+X. Biorąc pod uwagę, że Selenocosmia stirlingi zasiedla suche siedliska Australii to pasowałoby to do taksonu V+W+X.
Poniżej drzewo filogenetyczne, na którym przypisaliśmy prawdopodobne gatunki jakie przedstawiają.
Nieopisane ptaszniki w hodowlach
Oczywiście to, że gatunki nie zostały jeszcze opisane, nie znaczy, że nie są w ogóle poznane. Krótkie przeszukanie takich stron jak Arachnoboards[4], czy Flickr[5] wskazuje na przynajmniej 17 nieopisanych ptaszników, które można spotkać w Australii oraz dwie odmiany znanych już gatunków. Oto nazwy ptaszników, które udało się nam znaleźć:
- Phlogius crassipes „Eunice”
- Phlogius sp. „Banded”
- Phlogius sp. „Hirsutus”
- Phlogius sp. „Rubiseta”
- Phlogius sp. „Sarina”
- Phlogius sp. „Satin Red”
- Phlogius sp. „Stents”
- Selenotholus sp. „Alcoota”
- Selenotholus sp. „Kotzman’s Birdspider”
- Selenotholus stirlingi (northern form)
- Selenotypus sp. „2”
- Selenotypus sp. „2.5”
- Selenotypus sp. „3”
- Selenotypus sp. „10”
- Selenotypus sp. „Armstrong Beach”
- Selenotypus sp. „Gem Feilds”
- Selenotypus sp. „Gold”
- Selenotypus sp. „Plumebo”
- Selenotypus sp. „Tahnee”
Oczywiście polecam rzucić okiem na zdjęcia tych ptaszników.
Trzeba jednak pamiętać, że oznaczenia hodowlane nigdy nie będą tak samo dokładne jak badania genetyczne połączone z badaniami morfologii ptaszników. Hodowcy często sugerują się cechami, które nie są cechami pozwalającymi na odróżnianie gatunku takimi jak: ubarwienie ptasznika, albo dodatkowe wzory na odwłoku, odnóżach, czy karapaksie. Zazwyczaj nie badają morfologii narządów kopulacyjnych samic i samców, nie wspominając o badaniu genetyki i pochodzenia takich ptaszników. Pomijając nieliczne, mocno wyróżniające się ptaszniki jak chociażby wspomniany wyżej Phlogius sp. „Satin Red”, może to prowadzić do sytuacji, gdzie jeden gatunek ptasznika posiada kilka nazw hodowlanych i w drugą stronę, gdzie bardzo podobne do siebie gatunki (tzw. gatunki kryptyczne) zostają uznane za jeden i ten sam gatunek przez hodowców.
Literatura:
- Arachne.org.au
- Briggs, E. J., Santana, R. C., Raven, R. J., & Cook, L. G. (2023). Assessing the diversity of Australian tarantulas (Araneae: Theraphosidae) using DNA barcoding and iterative species delimitation. Austral Entomology. https://doi.org/10.1111/aen.12666
- Candia-Ramírez, D. T., & Francke, O. F. (2021). Another stripe on the tiger makes no difference? Unexpected diversity in the widespread tiger tarantula Davus pentaloris (Araneae: Theraphosidae: Theraphosinae). Zoological Journal of the Linnean Society, 192(1), 75–104. https://doi.org/10.1093/zoolinnean/zlaa107
- Arachnoboards.com
- Flickr.com
Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Terrarium codziennie. Obserwuj Terrarium!
ZABRANIA SIĘ kopiowania zdjęć oraz utworów (artykułów) w całości lub w części BEZ ZGODY właściciela i administratora strony.
Zgodnie z Ustawą o Prawie Autorskim i Prawach Pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 roku (Dz.U.94 Nr 24 poz. 83, sprost.: Dz.U.94 Nr 43 poz.170) wykorzystywanie autorskich pomysłów, rozwiązań, kopiowanie, rozpowszechnianie zdjęć, fragmentów grafiki, tekstów opisów w celach zarobkowych, bez zezwolenia autora jest zabronione i stanowi naruszenie praw autorskich oraz podlega karze. Znaki towarowe i graficzne są własnością odpowiednich firm i/lub instytucji.
