Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [61]
Loading...
2333
Jaszczurki – Opisy, Waranowate

Varanus rosenbergi

Waran Varanus rosenbergi

Niektóre aspekty życia warana Varanus rosenbergi (Mertens, 1957) są bardzo dobrze poznane dzięki badaniom i obserwacjom nad tym gatunkiem. Kangaroo Island (Wyspa Kangura) to trzecia pod względem wielkości australijska wyspa – jest miejscem gdzie przeprowadza się od wielu lat badania i obserwacje nad Varanus rosenbergi – odgrywają one niezwykle ważną rolę w ekologii tej wyspy. Jako największy, lądowy, naturalnie występujący drapieżnik tej wyspy jest sprzymierzeńcem człowieka w walce przed skolonizowaniem tej wyspy przez króliki, które w porażająco negatywny sposób wpłynęły na naturalne siedliska na całym kontynencie australijskim. Waran Rosenberga jest obecny w wielu siedliskach tej wyspy mimo dużej jej różnorodności pod względem typów gleby, roślinności czy też znaczących różnic poziomu opadów zarówno miesięcznych jak i w skali całego roku.

Wyglądem bardzo zbliżone do swoich kuzynów Varanus gouldii, ale o ciemniejszym ubarwieniu z drobno usianymi żółtawymi lub białymi kropkami oraz kilkunastoma wąskimi, poprzecznymi, czarnymi pasami na szyi i tułowiu. Z paskowanym ogonem; na przemian czarno-brązowym i bladożółtym. Młode znacznie bardziej jaskrawo ubarwione z pasmami o pomarańczowej barwie po bokach głowy i tułowia oraz na ogonie. Populacja kontynentalna dorasta do ok. 130 cm, natomiast warany z wyspy Kangaroo mogą osiągać nieco większe rozmiary – 150 cm długości całkowitej.

 

Długość życia warana Varanus rosenbergi

Kilkanaście lat.

 

Przeczytaj też  Tiliqua scincoides - tilikwa scynkowa

Występowanie warana Varanus rosenbergi

Australia

 

Aktywność warana Varanus rosenbergi

Dzienna

 

Biotop warana Varanus rosenbergi

Zamieszkują na terenach leśnych zarówno wilgotnych jak i suchych oraz na terenach otwartych porastających niską roślinnością półkrzewami i krzewinkami (wyglądem zbliżone do naszych wrzosowisk), w buszu „scrub” z twardolistnymi zaroślami, pola uprawne, na nadmorskich wydmach i obszarach z formacjami z wapienia eolitowego. Występuje w południowej części kontynentu oraz na niektórych wyspach. Jest to typowa jaszczurka naziemna, a jako schronienie może posłużyć spróchniałe, powalone drzewo, jama u podnóża skały lub krzewu czy też nora wykopana przez siebie czy też inne zwierzę.

 

Żywienie warana Varanus rosenbergi

Na ich dietę składają się owady i in. bezkręgowce (ponad 30% diety), ssaki (ok. 30%), gady (ok.20%); niewielki procent ich diety stanowią płazy i ptaki oraz padlina.

 

Rozmnażanie warana Varanus rosenbergi

Wiodą samotnicze życie łącząc się w pary w sezonie rozrodczym – w kilku przypadkach stwierdzono zajmowanie wspólnej nory przez pary Varanus rosenbergi poza tym okresem.

Spotkania samców w trakcie godów nie charakteryzuje jakaś nadmierna agresja – zazwyczaj po kilku minutach krążenia wokół siebie, z przyjmowaniem postawy grożącej słabszy osobnik rezygnuje. Rzadziej można też zauważyć ewentualne pościgi dominującego samca za słabszym – ustępującym pola walki. W ciągu 16 lat obserwacji populacji z Kangaroo zanotowano jedynie 8 przypadków walk między samcami. Okres kopulacji trwa 7-17 dni – każda od 5 do 15 minut; natomiast czas między ostatnią kopulacją, a złożeniem jaj wynosi 19-37 dni.
Varanus rosenbergi jest jednym z kilku gatunków waranów składających jaja w kopcach termitów. Termitiera to doskonały inkubator zapewniający bezpieczeństwo jajom i świeżo wyklutym osobnikom, o w miarę stałej temperaturze i wilgotności zazwyczaj nie niższej niż 92%. Samica w ciągu 2-3 dni wykopuje na głębokość od 0,4 do 0,7 m komorę (noc nie stanowi przeszkody w kontynuowaniu kopania) do której może złożyć od 3 do 19 jaj. Samice z obserwowanej populacji składały jaja jedynie w kopcach zajmowanych przez termity z gatunku Nasutitermes exitiosis. Uszkodzenia kopca w wyniku działań składającej jaja samicy są w szybkim tempie usuwane przez termity – wystarczy 3 do 5 godzin aby przywrócić stan kopca sprzed ich złożenia.

Przeczytaj też  Cordylus cordylus - szyszkowiec zwyczajny

Klujące się warany nie opuszczają od razu kopca, a spędzają w nim kilka tygodni czekając aż temperatura na zewnątrz podniesie się pożywiając się właśnie termitami, dopiero wtedy zaczynają wyłaniać się i wygrzewać w silnych promieniach słońca. Z tak bezpiecznego schronienia mogą korzystać przez kolejne miesiące życia, chroniąc się zarówno za dnia jak i w nocy. Mimo tego młode są częstym obiektem polowań innych drapieżników i większość młodych waranów ginie w pierwszych tygodniach od chwili opuszczania kopca.

Opracowanie i źródła informacji
Opracował Piotr Prokulewicz

Źródła informacji

1. Journal of Herpetology – P.Rismiller, M.McKelvey & B.Green.

 

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu