Loading...
Varanus jobiensis – waran
Varanus jobiensis opisany jako jeden z podgatunków Varanus indicus jobiensis na podstawie osobnika pochodzącego z wyspy Jobi (Yaten) – stąd też epitet „jobiensis”. Dopiero w latach 90. XX wieku dzięki badaniom zespołu naukowców z ZFMK pod kierownictwem prof. W. Böhme warany te uzyskały status odrębnego gatunku.
Varanus jobiensis osiąga ok. 120 cm długości całkowitej. Największy zanotowany osobnik-samiec mierzył 119,5 cm (SVL-44,5 cm). To warany smukłej budowy, o długiej szyi i nieco kanciastej głowie. Część grzbietowa ciemno ubarwiona – od ciemnooliwkowej po czerń, z licznymi, drobnymi i jasnymi plamkami. Strona brzuszna biaława z wyjątkiem okolic gardła wykazująca w jego okolicach typową dla tego gatunku jaskrawą barwę – różowawą, czerwonawą lub odcienie koloru pomarańczowego (u niektórych osobników brak jest tak zabarwionego gardła). Ogon paskowany, z mniej lub bardziej intensywną turkusową/niebieską pigmentacją. Kończyny ciemnooliwkowe, nakrapiane.
Wg. niektórych naukowców, w tym Kaia Philippa z Zoologische Staatssammlung w Monachium manifestowanie jaskrawej kolorystyki gardła (taki sygnał jest doskonale widoczny z daleka) przez osobniki tego gatunku może odgrywać ważną rolę w komunikacji wewnątrz- jak i międzygatunkowej.
Wygląd
Wygląd samca
Samiec posiada wyraźnie widoczne zgrubienia u podstawy ogona wskazujące na obecność hemipenisów.
Wygląd samicy
Biotop
Preferuje siedliska o gęstej roślinności – tropikalne lasy nizinne, zalesione wzgórza (powyżej 1,000 m n.p.m. nie występują) i bagna ((Bennett i Sweet, 2009).
Temperatura
Temperatura 26-29,5°C, lokalnie nawet do ok. 50°C.
Terrarium
Na podłoże możemy wykorzystać nawet kilkudziesięciocentymetrową warstwę mieszanki piasku, ziemi i substratu cyprysowego. Taka mieszanka będzie doskonale podtrzymywać odpowiednio wysoki poziom wilgotności. Nieodzownymi elementami wystroju będą liczne konary, gałęzie, oraz wydrążone kawałki pni lub tuby z dębu korkowego umożliwiające tym waranom ukrycie się. Duży basen pozwalający waranom na korzystanie z kąpieli. Wymagane jest regularne, codzienne i silne opryskiwanie wewnątrz zbiornika (raz dziennie przez kilka minut).
Żywienie
Niemal 75% diety w naturalnym środowisku to owady. Pozostała część to inne bezkręgowce, płazy (żaby), jaja gadów. Okazjonalnie polują na krewetki i małe ryby (Horn, 1977).
W warunkach niewoli należy zapewnić tym waranom zróżnicowaną dietę opartą na owadach karmowych, z dodatkiem małych gryzoni i piskląt; powinny też bez problemu akceptować małe rybki, żaby (nigdy nie podajemy przedstawicieli rodzimej batrachofauny!), gady np.anolisy.
Rozmnażanie
Gody w warunkach terraryjnych odbywają się po symulacji pory deszczowej. Samica składa jednorazowo zazwyczaj od 2 do 6 jaj, kilkukrotnie w ciągu sezonu rozrodczego. Jaja inkubujemy w wilgotnym substracie – dobrze sprawdzi się wermikulit lub perlit, w temp. ok. 29-32°C. W takich warunkach inkubacja trwa 179-181 dni, z możliwością wydłużenia o kolejne dni. Wyklute waranki mierzą od 20 do 27 cm długości całkowitej. W ciągu pierwszych kilku dni (zazwyczaj po 4-5) powinny rozpocząć pobieranie pokarmu w postaci owadów (Stefani, 2008).
Uwagi
Na początku dość nerwowo reagujące na obecność opiekuna, z czasem przyzwyczajają się do jego widoku i ingerencji w zbiorniku, a nawet pobierają bez obaw pokarm z pęsety.
Opracowanie
Piotr Prokulewicz
