Rattus norvegicus – szczur wędrowny

Spis treści

Rattus norvegicus – szczur wędrowny

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Rattus norvegicus
Nazwa angielska: Brown Rat / Norway Rat
Nazwa polska: szczur wędrowny

Systematyka

Rząd: Rodentia — gryzonie
Rodzina: Muridae — myszowate
Rodzaj: Rattus
Gatunek: R. norvegicus

Występowanie

Gatunek kosmopolityczny, naturalnie występuje w Azji Północno-Wschodniej, ale rozprzestrzenił się na cały świat dzięki działalności człowieka. W Polsce i Europie powszechny, głównie w pobliżu ludzkich osiedli, magazynów, portów i terenów rolniczych. W naturze zasiedla brzegi rzek, kanały, rowy i wilgotne tereny z dostępem do pokarmu.

Wygląd

Długość ciała: 20–28 cm
Długość ogona: 18–25 cm, zwykle krótszy od tułowia
Waga: 200–500 g
Ubarwienie: sierść brązowa do szaro-brązowej, brzuch jaśniejszy
Oczy: ciemne, duże
Uszy: stosunkowo duże, cienkie

Biotop

Preferuje środowiska wilgotne, z dostępem do wody i pożywienia. W miastach zamieszkuje piwnice, kanały, stacje kolejowe, magazyny. Na terenach naturalnych – brzegi rzek, rowy melioracyjne, pola uprawne.

Długowieczność

W naturze szczury wędrowne żyją średnio 1–3 lata, w hodowli mogą dożywać nawet 4–5 lat.

Aktywność

Aktywność głównie nocna

Zachowanie

Tryb życia społeczny, żyje w koloniach o złożonej strukturze hierarchicznej Doskonale pływa, kopie nory i tunele, jest oportunistycznym wszystkożercą.

Ochrona

Nie podlega ochronie, gatunek uznawany za pospolity i inwazyjny w wielu regionach świata.

Terrarium

Terrarium lub klatka – przestronna, solidna klatka z możliwością wspinaczki, tunele, kryjówki.Podłożem będą trociny, papier, siano.

Temperatura

20–24°C.

Wilgotność

40–60%.

Żywienie

Dieta wszechstronna – wszystkożerna: owady, ziarna, rośliny, owoce, resztki jedzenia człowieka, drobne kręgowce. W naturze dostosowuje dietę do dostępności pokarmu. Mieszanka ziaren, warzywa, owoce, białko w postaci owadów lub gotowane mięso.

Dymorfizm

Samce większe i masywniejsze, samice smuklejsze.

Rozmnażanie

Dojrzałość płciowa: samice po 2–3 miesiącach
Okres rozrodu: praktycznie przez cały rok, szczególnie w ciepłych miesiącach
Ciąża: 21–23 dni
Liczba młodych: 6–12 w miocie, nawet kilka miotów w roku

Uwagi

Szczury wędrowne są hodowane zarówno w celach naukowych, jak i jako zwierzęta domowe (warianty laboratoryjne lub rasy „fancy rat”).

Bardzo inteligentne i towarzyskie zwierzęta, łatwe w hodowli przy odpowiedniej opiece
W hodowli laboratoryjnej lub domowej wymagają uwagi społecznej – najlepiej trzymać w grupach
W środowisku naturalnym pełnią rolę drapieżników owadów i gryzoni, ale też mogą przenosić choroby