Python anchietae – pyton angolski

Python anchietae – pyton angolski

Nazewnictwo

Nazwa polska: Pyton angolski

Nazwa amerykańska: Angola python, Angolan dwarf python

Nazwa niemiecka: Der Angolapython, Angola-Zwergpython

Nazwa czeska: Krajta angolská

Synonimy

• Python anchietae BOCAGE 1887
• Python anchietae — BOULENGER 1893: 88
• Python anchietae — MCDIARMID, CAMPBELL & TOURÉ 1999: 176
• Shireenhoserus anchietae — HOSER 2004
• Python anchietae — SCHLEIP & O’SHEA 2010

źródło reptile-database.org

Długość życia

Przy zachowaniu odpowiednich warunków może dożyć 20 lat w niewoli. W hodowlach hobbystycznych rzadko spotykany ze względu na małą dostępność i wysoką cenę.

Wygląd

Posiada krępe i bardzo masywne ciało, o obłym zarysie. Niewielka głowa na cienkim odcinku szyjnym jest wyraźnie oddzielona od reszty ciała. Bardzo drobne łuski na głowie są koloru ciemnobrązowego lub czarnego z jasną plamką na jej końcu. Wielkość i kształt łusek jest znacząco różna od łusek Pytona królewskiego. Wokół krawędzi pyska wyraźne otworki termorecepcyjne. Ubarwienie ciała jest w większości powierzchni ciała ciemnobrązowe z niewielkimi żółto-piaskowymi plamami wzdłuż grzbietu i boków, często z wyraźną czarną obwódką. Całość stanowi piękne kontrastowe ubarwienie znacząco różne od typowego pytona królewskiego. Łuski brzuszne są koloru kremowego i miejscami ciemno nakrapiane. Ogon krótki i tępo zakończony, oczy ciemne z pionową źrenicą.

Aktualnie nie są znane jest odmiany barwne (istnieje projekt Hypo) i wzoru dla tego gatunku, choć ze względu na jego trudną dostępność i bliskie pokrewieństwo z Python regius nie należy ich jednoznacznie wykluczyć.

Jest to jeden ze stosunkowo mniejszych pytonów na świecie. Teoretycznie jest blisko spokrewniony z pytonem królewskim (Python regius), to niejako bliscy kuzyni w obrębie swojego rodzaju, stąd istnieje wiele podobieństw w wyglądzie i zachowaniu. Przeważnie osiąga 1,5m długości, zdarza się bardzo rzadko, że rekordowe osobniki miały 1,8 m. Samice zazwyczaj charakteryzuje bardziej masywna budowa ciała w stosunku do budowy i wyglądu samca.

Występowanie

Afryka Zachodnia (głównie Angola i Namibia). Ze względy na wieloletnie konflikty plemienne i wojny domowe gatunek ten jest dosyć rzadki w hodowlach. Dodatkowo protekcyjna polityka Angoli nie zezwala na odłów i eksport Pytonów angolskich uznanych za symbol narodowy tego kraju.

Cechy szczególne

Gatunek skryty, aktywny zwykle po zmierzchu. W środowisku naturalnym dzień spędza ukryty w norach i skalnych rozpadlinach, gdzie w oczekuje nadejścia nocy jego naturalnej pory łowów. Osobniki młode i podrostki często kąsają obronnie i głośno syczą. Można stwierdzić, że to gatunek warunkowo agresywny i wymagający pracy nad jego temperamentem.W przeciwieństwie do pytona królewskiego nie zwija się w kłębek w stanach zagrożenia, raczej przyjmuje postawę obronną i ochoczo kąsa na oślep. Zaniepokojony wychodzi z kryjówki i gotowy do ataku unosi głowę. W pierwszych kontaktach zdarza mu się wydalać fekalia będąc zaniepokojonym.

W kilku amerykańskich hodowlach powiodło się krzyżowanie Python anchietae z Python regius, czego efektem są hybrydy nazwane Angola Ball. Przychówek tego pokolenia po ponownym skrzyżowaniu z Python regius uzyskał obiegową nazwę Angry Ball. Sens oraz zasadność hybrydyzacji obu gatunków pozostawiam do indywidualnej oceny.

Aktualnie cena młodego osobnika urodzonego w niewoli osiąga w Europie pułap 700EUR a ilość dostępnych osobników mocno ograniczona.

Biotop

Najczęściej suche skaliste tereny górskie i podgórskie ze skąpa roślinnością. Gatunek zdecydowanie naziemny którego budowa nie pozwala na karkołomne wspinaczki. W obszarach jego występowania woda jest raczej trudno dostępna, często występujące mgły pozwalają na kolekcjonowanie wilgoci przez te węże. Ogólnie gatunek stosunkowo mało poznany i zbadany w środowisku naturalnym ze względu na lokalne restrykcje.

Terrarium

Wymagają terrarium typu półsuchego (ok.40% wilgotności względnej). Nie musi być ono wysokie, bo w naturze węże te prowadzą naziemny tryb życia. Jako podłoża możemy używać: odpylonych trocin, mieszaniny torfu ze żwirem (1:1) lub papierowych ręczników. Istotne są odpowiedniej wielkości kryjówki w postaci odwróconych doniczek czy kamiennych jaskiń. Ważne jest, aby kryjówka była wielkości zwiniętego węża tak, aby chowając się w niej dotykał bokami okalających go ścianek. Kryjówki powinny być min. 2 na terenie zbiornika, po jednej w gorącym i chłodnym końcu terrarium. Pojemnik z wodą jest kolejnym elementem, z którego pytony korzystają przy pobieraniu wody. Nie musi być duży, ważne aby zawsze był pełny świeżej wody. Kamień, czy suchy korzeń w terrarium zawsze są przydatne przy min.zrzucaniu wylinki.

Wielkość terrarium

Młode i podrostki możemy trzymać w zbiorniku o wymiarach 60x40x40cm, a osobniki dorosłe wymagają terrarium o minimalnych rozmiarach: 100x50x40cm.

Oświetlenie

Nieobowiązkowe, najlepiej niezbyt intensywne ze względu na zmierzchową i nocną aktywność tego gatunku. By nie płoszyć węży zbyt jasnym światłem poleca się używanie żarówek ciemniowych dających czerwone światło. W przypadku stosowania żarówek/promienników jako źródła ciepła bezwzględnie należy uniemożliwić pytonowi bezpośredni kontakt z rozgrzanym elementem. W tym celu konieczne jest osłonięcie elementami zabezpieczającym prze dotykiem czy owinięciem się węża wokół. Węże w potrafią dotkliwie się poparzyć, co w konsekwencji może prowadzić do groźnych obrażeń i fatalnych skutków.

Temperatura

W ciągu dnia ogrzewamy miejscowo terrarium na poziomie 28°C, miejscowo do 30-32°C. Nocą temperatura powinna spadać do 24-25°C z zapewnieniem miejsca o temp 28°C. By ogrzać terrarium używamy promienników, kabli lub mat grzewczych zawsze podłączonych do termoregulatora/termostatu z zewnętrznym czujnikiem temperatury. Kable i maty powinny zajmować nie więcej niż 40% powierzchni dna zbiornika, element grzewczy umieszczony na dnie nakrywamy cienką szybą lub zasypujemy warstwą podłoża uniemożliwiając bezpośredni kontakt gada z nim. W przypadku dziennego ogrzewania żarówką, niezbędne jest stosowanie kabla lub maty do zapewnienia odpowiedniej nocnej temperatury.

Termostat z czujnikiem temperatury ma za zadanie uniknięcie przegrzania oraz uruchamianie systemu grzewczego, gdy zadana temperatura spadnie poniżej nastawionego poziomu. Dodatkowo termostat ma korzystny wpływ na wysokość rachunku za energię elektryczną gdyż dozuje zasilanie (a przez to ciepło) jedynie, gdy czujnik wykaże taką potrzebę.

Wilgotność

Dla zapewnienia optymalnych warunków hodowli powinniśmy ją utrzymywać na poziomie około 40%. Z osiągnięciem i utrzymaniem tego nie powinno być większych problemów. Możemy, w zależności od potrzeb, sporadycznie delikatnie spryskiwać terrarium letnią wodą, lecz zaleca się, aby dotyczyło to tylko części zbiornika.

Podłoże jak i otoczenie węża nigdy nie powinno być mokre. Tuż przed wylinką można intensywniej spryskiwać wnętrze kryjówki i część terra, i dzięki temu zapewnić bezproblemowe linienie.

Żywienie

W niewoli pytony angolańskie chętnie zjadają średniej wielkości gryzonie: myszy, szczury i chomiki odpowiednie do ich wieku i rozmiaru. Żywienie tego gatunku nie sprawia kłopotów, co zdarza się w przypadku ich kuzynów z gatunku Python regius. Pytony angolskie w warunkach naturalnych odżywiają się min. gryzoniami, niewielkimi ptakami i jaszczurkami.

Poleca się podawanie świeżo ogłuszonych/ubitych gryzoni lub mrożonek podgrzanych do 30°C, z czasem pomijając duszenie swej ofiary. W przypadku karmienia żywymi okazami NIE WOLNO pozostawić procesu karmienia bez nadzoru. Osaczony gryzoń może błyskawicznie dotkliwie zranić, a nawet zabić węża.

W okresie rozrodczym obu płciom zdarza się pościć przez kilka miesięcy. Jeżeli młody bądź dorosły (poza okresem rozrodczym) osobnik przestanie jeść należy sprawdzić poprawność warunków w terrarium. Młode węże karmimy co 7 dni, podrostki co 10-14, dorosłe co 14 dni. Ważne, aby wielkość karmy była odpowiednia do rozmiaru pytona. Dobrym wskaźnikiem tego rozmiaru jest najszersze miejsce tułowia gada i od tego wymiaru podawany gryzoń nie powinien być większy.

Dymorfizm płciowy

Zwykło się przyjmować, iż samiec posiada większe i dłuższe zakrzywione pazury odbytowe, nasada jego ogona jest szersza (wynika to z obecności podwójnego narządu kopulacyjnego półprącia), a sam ogon jest nieco dłuższy niż u samicy. Te cechy jednak nie dają 100% pewności co do płci danego osobnika i mają charakter poglądowy. By mieć większą pewność wykonuje się sondowanie. Czynność ta powinna być wykonana WYŁĄCZNIE przez osobę doświadczoną gdyż niewprawne sondowanie może doprowadzić do: uszkodzenia narządów płciowych, bliznowatych zrostów i w konsekwencji bezpłodności gada.

Rozmnażanie

W niewoli pomyślnie rozmnażany, choć stosunkowo niewielka ilość osobników hodowlanych pozwala zakwalifikować ten gatunek jako rzadki. Samica składa zazwyczaj 5-8 szt. jaj od lutego do marca. Jaja, jak u wszystkich pytonów, pokryte są skórzastą powłoką i jak na 1,5 m węża są bardzo duże.

W Afryce samica najczęściej wybiera jako miejsce złożenia jaj ziemne nory, wilgotne zagłębienia wśród skał i korzeni. Okres opieki nad jajami wynosi około 2 miesięcy i jest ściśle uzależniony od temperatury otoczenia. Samica zwykle opiekuje się zniosem, ciasno owija je splotami swego ciała. Jaja instynktownie zostawia w momencie rozpoczęcia klucia młodych. Po wykluciu młode są w pełni samodzielne.

Noworodki pytonów angolskich mają 35-40 cm. Po ok.10-14 dniach zrzucają pierwszą wylinkę i zaczynają żerować. W naturze początkowo jedzą młode gryzonie i jaszczurki, z czasem interesując się odpowiednio większymi osobnikami. W niewoli jako pierwszy posiłek podaje się małe owłosione myszki, a następnie większe i szczurki.

Zimowanie

Zimowania nie stosuje się, lecz chcąc doprowadzić do rozmnożenia Pytonów angolskich należy zastosowań sezonowe (listopad-styczeń) obniżenie temperatury. Przeprowadza się to poprzez ograniczenie maksymalnej miejscowej dziennej temperatury do 28°C, a nocą do 25-26°C. Można dodatkowo zafundować 7-10 nocy po 20°C. Ma to kluczowe znaczenie dla stymulacji par rozrodowych do rozwoju ich materiału genetycznego. Ważne, aby ograniczyć karmienie, a często w tym okresie węże samowolnie nie przyjmują pokarmu.

Uwagi

Pyton angolski to piękny, rzadki i niewielki wąż, który wprawnemu terraryście z pewnością przypadnie do gustu i będzie spektakularnym podopiecznym. Często bywa agresywny (zwłaszcza jako młody), syczy i kasa zajadle. W związku z tym wymaga pewnej dozy doświadczenia w obcowaniu z takim gatunkiem. Jest marzeniem wielu miłośników terrarystyki i determinuje wysokie ceny na rynku zwierząt terraryjnych. Gatunek ten, jak wszystkie z rodzaju Python, podlega obowiązkowi rejestracji.

 

Opracowanie i źródła informacji

Opracował: Witek 'Evoker’ na podstawie własnych doświadczeń i poniższej literatury:
Guide to Owning a Ball Python, (John Coborn)
Atlas węży świata (John Coborn)
Ball Pythons Habitat,Care and Breeding (Stefan Broghammer)
¹ http://reptile-database.reptarium.cz/species.php?genus=Python&species=anchietae&search_param=%28%28species%3D%27anchietae%27%29%29