Morelia boeleni – pyton czarny

Spis treści

Morelia boeleni – pyton czarny

Nazewnictwo

Nazwa łacińska: Morelia boeleni
Nazwa angielska: Boelen’s Python
Nazwa polska: pyton czarny

Systematyka

Rząd: Squamata — łuskonośne
Rodzina: Pythonidae — pytonowate
Rodzaj: Morelia
Gatunek: M. boeleni

Występowanie

Gatunek endemiczny dla Papui-Nowej Gwinei, w szczególności górzystych i wilgotnych lasów deszczowych na wysokościach 1500–2500 m n.p.m. W naturze jest gatunkiem rzadkim i trudno dostępnym.

Wygląd

Długość ciała: 3–4 m, wyjątkowo do 5 m
Ubarwienie: czarne z metalicznym połyskiem, z jasnymi łuskami na spodzie ciała
Oczy: duże, ciemne
Budowa ciała: mocna, umięśniona, typowa dla pytonów

Długowieczność

W naturze nieznana dokładnie, w hodowli do 20–25 lat.

Aktywność

Głównie nocna.

Zachowanie

Tryb życia nadrzewny i częściowo naziemny. Zachowanie – nieagresywny, ale ostrożny i płochliwy; w hodowli wymaga dużych kryjówek

Ochrona

Gatunek rzadki, w naturze narażony na utratę siedlisk i kłusownictwo. Nie jest objęty ścisłą ochroną międzynarodową, ale w Papui-Nowej Gwinei handel i pozyskiwanie są regulowane.

Terrarium

Przestronne, minimum 3×1×1 m dla dorosłego osobnika, z dużą ilością kryjówek i gałęzi do wspinaczki. Dla gatunków nie lubiących wysokości terrarium może być niższe, ale ważny jest spory basen z wodą do moczenia i schronienia. Podłoże powinno dobrze chłonąć wilgoć, np. torf, kora lub mieszanka kokosowa.

Na podłoże najlepsze są substraty dobrze chłonące i zatrzymujące wilgoć: torf, podłoże cyprysowe, kora lub mieszanki kokosowe. Powinno być go na tyle dużo, by umożliwić zwierzęciu zagrzebanie się w nim.

Temperatura

Dzienne: 26–30°C (najcieplejsza strefa 28-29°C)
Nocne: 20–24°C (minimum 19-20°C)
Ważne jest zapewnienie w terrarium różnych stref temperatury, co umożliwia zwierzęciu regulację ciepła.

Wilgotność

Wysoka, 70–90%. Wymagana regularna mgiełka wodna (spryskiwanie) i pojemnik z wodą do moczenia. Wilgotność można utrzymywać za pomocą nawilżaczy, zraszaczy lub specjalnych urządzeń fogger.

Żywienie

Mięsożerny – w naturze poluje na ptaki, małe ssaki i nietoperze. W hodowli dorosłe osobniki żywią się gryzoniami, królikami lub innymi średniej wielkości ssakami, karmienie co 10–14 dni w zależności od rozmiaru węża.

Młode osobniki karmione są drobnymi gryzoniami, takimi jak myszy. Dorosłe zjadają większe gryzonie, np. szczury lub króliki. Ważne jest dopasowanie diety do wieku i wielkości zwierzęcia.

Dymorfizm

Samce są smuklejsze, natomiast samice są zazwyczaj większe i masywniejsze.

Rozmnażanie

Dojrzałość płciowa: 3–4 lata
Okres godowy: wczesna wiosna
Jaja: 5–12 w miocie
Czas inkubacji: 65–70 dni w temperaturze 29–30°C

Uwagi

Bardzo wymagający gatunek dla doświadczonych hodowców
Nie nadaje się dla początkujących z powodu wymagań dotyczących wilgotności, wielkości terrarium i temperamentu węża
Ze względu na rzadkość w naturze, pozyskiwanie osobników z dzikiej populacji jest ograniczone i regulowane