Hapalopus formosus

Hapalopus formosus – ptasznik

Hapalopus formosus (Ausserer, 1875) to nieduży i atrakcyjnie ubarwiony ptasznik zaliczany do tak zwanych „dwarfów”. Do niedawna w handlu był obecny jako Hapalopus sp. „Columbia Gross” oraz Hapalopus sp. „Columbia Large” i wciąż są pewne wątpliwości co do przynależności systematycznej oferowanych osobników.

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Pumpkin Patch Tarantula

Synonimy

Typhochlaena magdalena Karsch, 1879
Avicularia magdalenae Simon, 1892

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Królestwo: Animalia
Typ: Arthropoda
Gromada: Arachnida
Rząd: Araneae
Podrząd: Opisthothelae
Infrarząd: Mygalomorphae
Rodzina: Theraphosidae
Podrodzina: Theraphosinae
Rodzaj: Hapalopus
Gatunek: Hapalopus formosus

Status prawny

Brak ograniczeń w handlu, nie został również sklasyfikowany przez IUCN.

Występowanie

Na wolności występuje w Kolumbii.

Biotop

Gatunek zamieszkuje wybrzeże Pacyfiku, na którym panują naprzemiennie pora sucha i deszczowa.

Tryb życia

Jest to gatunek naziemny, który kopie i chętnie przesiaduje we własnych norach. Dorosłe osobniki często są widoczne w terrarium.

Długość życia

Samica do 10 lat, samce do 4 lat.

Dostępność

Obecnie gatunek łatwo dostępny i tani.

Aktywność

Aktywność raczej nocna.

Wygląd

Atrakcyjnie ubarwione pająki z kontrastowymi wzorami. Główne barwy odwłoka to czarny i pomarańczowy lub żółto-pomarańczowy. Czasami kolor może być z domieszką beżu. Karapaks jest beżowy z czarnym wzorem, jednak barwa centralnej plamy może bardziej przypominać pomarańcz z odwłoka. Odnóża są brązowe.

Brak zasadniczych różnic w ubarwieniu między płciami, samice są masywniejsze, dorastają do 5 cm DC, natomiast u samców na nogogłaszczkach pojawiają sie bulbusy.

Młode ptaszniki wyglądają bardzo podobnie do dorosłych. Jako różnicę można podać mniejszą intensywność barw, są wrecz jakby wypłowiałe.

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Skryty i łagodny gatunek, może jednak wyczesywać włoski parzące typu III i IV. Najczęściej ucieka do swojej kryjówki i unika konforntacji. Jest jednak przy tym bardzo szybki, także przy manipulacjach w terrarium i przenoszeniu trzeba zachować szczególną uwagę. Produkuje dosyć dużo pajęczyny.

Jadowitość

Słaby jad. Brakuje jednak bardziej szczegółowych danych na temat skutków ugryzienia.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary 20x20x20 cm. Należy zapewnić kilkucentymetrową warstwę podłoża, można do tego celu użyć torfu kokosowego. Do terrarium można włożyć kilka gałęzi lub korę.

Temperatura

Wymaga temperatury utrzymującej się na poziomie 24-28°C.

Wilgotność

Wilgotność utrzymujemy w przedziale 70-80%. Nawadnianie poprzez zraszanie, warto zostawić nieduży pojemnik z wodą u podrostków.

Oświetlenie

Zachowanie cyklu dobowego korzystnie wpłynie na pająki, choć dodatkowe doświetlanie nie jest konieczne.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Małe pajączki karmimy muszkami owocówkami i wylęgiem świerszczy, starszym i dorosłym podajemy odpowiedniej wielkości świerszcze i karaczany. Dorosłe osobniki poradzą sobie nawet z dorosłymi karaczanami argentyńskimi i szarańczą.

Rozmnażanie

Rozmnażanie bardzo łatwe, trzeba jednak się upewnić, że mamy gotowe osobniki. U samców wyznacznikiem dojrzałości będzie pojawienie się bulbusów, co zajmuje mniej więcej 1 rok. Samica natomiast powinna mierzyć 3 cm DC „na pusto”, czyli zaraz po wylince, jeszcze przed karmieniem – zwykle wystarczą 2 lata na osiągnięcie takiego rozmiaru.

Przed dopuszczaniem należy obficie karmić samicę, żeby zapewnić sukces przy kopulacji. Napełnionego samca wpuszczamy do najedzonej samicy. Zainteresowane sobą osobniki będą stukać, po pewnym czasie samiec podniesie samicę i nastąpi kopulacja, która trwa zwykle kilkadziesiąt sekund.

Liczebność kokonu: 500-800 młodych.

Zimowanie

Nie zimujemy.

Uwagi

Świetny gatunek na początek przygody z ptasznikami. Mimo swoich stosunkowo niewielkich rozmiarów bardzo dobrze się prezentuje dzięki swojej kontrastowej kolorystyce oraz dużej ilości pajęczyny w zbiorniku.

Opracowanie i źródła informacji

Artykuł opracował Jan Jaworski (docfaq) na podstawie własnych doświadczeń, rozmów z hodowcami oraz literatury:

World Spider Catalog (2021). World Spider Catalog. Version 22.5. Natural History Museum Bern, online at http://wsc.nmbe.ch. Dostęp 29.09.2021. DOI: 10.24436/2.

Kaderka, R., Bulantová, J., Heneberg, P., Řezáč, M. (2019). Urticating setae of tarantulas (Araneae: Theraphosidae): Morphology, revision of typology and terminology and implications for taxonomy. PloS One, 14 (11). https://doi.org/10.1371/journal.pone.0224384.