[7]
Loading...
Aphonopelma moderatum – ptasznik
Nazewnictwo
Nazwa angielska: Rio Grande Gold
Starsza nazwa Delopelma moderatum
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Aphonopelma moderatum (Chamberlin & Ivie, 1939)
Wygląd
Samice tego gatunku dorastają do 6 cm długości (tj. długość głowotułowia + odwłoka), samce do około 5 cm (ale nie ma zasady może nam się trafić mniejszy albo większy), przy czym samica jest masywniejsza i posiada krótsze odnóża niż samiec.
Samice posiadają nogi naprzemiennie szaro-czarne i brązowo-pomarańczowe. Ich karapaks jest złoto-brązowy, a odwłok nieco ciemniejszy, samce natomiast są całe ciemnobrązowe, a nawet czarne. Ciężko rozróżnić płeć u młodych osobników.
Występowanie
Meksyk, Texas.
Biotop
Pająk Aphonopelma moderatum preferuje tereny suche, najczęściej jako schronienia używa opuszczonych norek małych ssaków, lub kopie niewielkie jamki w otoczeniu korzeni lub kamieni.
Długość życia
Dorosłe samice żyją w optymalnych warunkach około 20 lat. Samce maksymalnie 3 lata po ostatniej wylince.
Aktywność
Aktywny przez cały dzień, co wyróżnia go spośród innych gatunków
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Bardzo rzadko zdarzają się osobniki agresywne, zaniepokojone zdecydowanie wolą uciekać niż kąsać czy wyczesywać włoski parzące. Oczywiście może się nam trafić osobnik, który będzie wolał ukąsić niż uciec, aczkolwiek takie trafiają się stosunkowo rzadko.
Jadowitość
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Cechy szczególne
Obserwatorzy tego gatunku zauważyli, że jego ofiarami w środowisku naturalny często padają małe węże oraz jaszczurki.
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Młode pająki oraz podrostki można trzymać w różnego typu pojemnikach plastikowych czy też szklanych. Dla dorosłych osobników będzie odpowiednie terrarium o wymiarach 30/30/20 cm. Jako podłoża używamy np. włókna kokosowego, torfu lub ziemi ogrodowej, można je również wymieszać z piaskiem. Jako kryjówki używamy np odpowiednio ułożonego korzenia lub kamieni itp.
Wilgotność
Wilgotność utrzymujemy na poziomie około 60%.
Temperatura
W dzień 27-29°C dzień oraz 24-25°C w nocy.
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Dorosłe karmimy świerszczami, szarańczami karaczanami itp. Młode larwami much, wylęgiem świerszczy, karaczanów (oczywiście odpowiednio dobranymi do wielkości pająka) itp. Zdarzają się osobniki które potrafią odmawiać pożywienia przez długi czas.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Dojrzałe samce mają na przedniej parze odnóży krocznych haczyki, a na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne, tak zwane bulbusy. Występuje znaczna różnica w ubarwieniu samca i samicy tego gatunku, widoczna u dorosłych osobników.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Stosunkowo trudne. Zdarza się, że samica okazuje agresję w stosunku do samca, dlatego przy dopuszczaniu musimy zapewnić mu odpowiednio dużo miejsca do ucieczki. Czas od kopulacji do złożenia kokonu waha się od 4 do 8 miesięcy. Po około 3 tygodniach z jaj wykluwają się nimfy I, po kolejnych 3 tygodniach nimfy II, pająkami stają się po upływie około 6 tygodni. W kokonie może znajdować się nawet do 700 młodych. Samice dojrzałość płciową osiągają przy około 5 cm długości (tj. długość głowotułowia + odwłoka).
Opracowanie i źródła informacji
Wojtek Pałasz 'Charliie’, na podstawie własnych doświadczeń, informacji otrzymanych od bezpośrednich obserwatorów w środowisku naturalnym oraz:
N. I. Platnick, The World Spider Catalog;
