Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [12]
Loading...
2599
1
Płazy – Opisy, Płazy bezogonowe – opisy

Litoria spp. – australorzekotki

Litoria spp. – australorzekotki

Litoria – rodzaj płazów bezogonowych (Anura) należących do podrodziny Pelodryadinae, ta znowóż należy do rodziny rzekotkowatych (Hylidae) . W wyniku weryfikacji taksonu w 2006 roku zmieniono przynależność systematyczną płazów należących do Nyctimystes i Cyclorana, umieszczajc je w rodzaju Litoria. Od innych gatunków rzekotek na całym świecie odróżnia je brak pigmentacji powiek, a także obszar ich występowania. Typowym znakiem rozpoznawczym dla wszystkich przedsawicieli rodziny rzekotkowatch (Hylidae) są przylgi na końcach palców, które umożliwiają im poruszanie po pionowych, a także gładkich powierzchniach. Dość charakterystczną cech dla rzekotek jest także poziomo usytuowana źrenica. Gatunki w obrębie rodzaju są zróżnicowane pod względem wyglądu, zachowania, a także wymagań siedliskowych. Najmniejszym przedstawicielem w obrębie rodzaju jest Litoria microbelos (Australorzekotka miniaturowa), która osiąga maksymalnie 1,6 centymetra długości, natomiast największym reprezentantem jest Litoria infrafrenata (Rzekotka nowogwinejska), której rozmiar może przekraczać 13 centymetrów. Wygląd, zachowanie i siedliska większości żab można ogólnie scharakteryzować. Małe żaby o ciemnych kolorach żyją głównie na ladzie i nigdy, bądź bardzo rzadko wspinają się na drzewa. Większe i bardziej zielone gatunki są zazwyczaj nadrzewne i na ląd schodzą tylko w porze godowej.

Nazewnictwo

Nazwa polska: Australorzekotki

Nazwa angielska: The Australian Tree Frogs

Nazwa niemiecka: Australische Laubfrösche

Nazwa francuska: Les rainettes australiennes

Występowanie

Rodzaj Litoria obejmuje od 2008 roku prawie 190 gatunków płazów żyjących w Australii, Tasmanii, Nowej Gwinei, Wyspach Salomona, Wyspach Sundajskich, Moluki, Timorze, na Archipelagu Bismarcka , a także kilku innych wyspach takich jak Nowa Kaledonia, Nowa Zelandia, Guam.

Gatunki przynależące od rodzaju Litoria

  1. Litoria adelaidensis
  2. Litoria alboguttata
  3. Litoria albolabris
  4. Litoria amboinensis
  5. Litoria andiirrmalin
  6. Litoria angiana
  7. Litoria arfakiana
  8. Litoria aruensis
  9. Litoria auae
  10. Litoria aurea
  11. Litoria aurifera
  12. Litoria australis
  13. Litoria avocalis
  14. Litoria becki
  15. Litoria biakensis
  16. Litoria bicolor
  17. Litoria booroolongensis
  18. Litoria brevipalmata
  19. Litoria brevipes
  20. Litoria brongersmai
  21. Litoria bulmeri
  22. Litoria burrowsi
  23. Litoria caerulea
  24. Litoria capitula
  25. Litoria castanea
  26. Litoria cavernicola
  27. Litoria cheesmanae
  28. Litoria chloris
  29. Litoria chloronota
  30. Litoria chrisdahli
  31. Litoria christianbergmanni
  32. Litoria citropa
  33. Litoria congenita
  34. Litoria contrastens
  35. Litoria cooloolensis
  36. Litoria coplandi
  37. Litoria cryptotis
  38. Litoria cultripes
  39. Litoria cyclorhynchus
  40. Litoria dahlii
  41. Litoria darlingtoni
  42. Litoria daviesae
  43. Litoria dayi
  44. Litoria daymani
  45. Litoria dentata
  46. Litoria disruptus
  47. Litoria dorsalis
  48. Litoria dorsivena
  49. Litoria dux
  50. Litoria electrica
  51. Litoria elkeae
  52. Litoria eucnemis
  53. Litoria everetti
  54. Litoria ewingii
  55. Litoria exophthalmia
  56. Litoria fallax
  57. Litoria fluviatilis
  58. Litoria foricula
  59. Litoria freycineti
  60. Litoria fuscula
  61. Litoria genimaculata
  62. Litoria gilleni
  63. Litoria gracilenta
  64. Litoria graminea
  65. Litoria granti
  66. Litoria gularis
  67. Litoria havina
  68. Litoria hilli
  69. Litoria humboldtorum
  70. Litoria humeralis
  71. Litoria hunti
  72. Litoria impura
  73. Litoria inermis
  74. Litoria infrafrenata
  75. Litoria iris
  76. Litoria jervisiensis
  77. Litoria jeudii
  78. Litoria jungguy
  79. Litoria kubori
  80. Litoria kuduki
  81. Litoria kumae
  82. Litoria latopalmata
  83. Litoria lesueurii
  84. Litoria leucova
  85. Litoria littlejohni
  86. Litoria longicrus
  87. Litoria longipes
  88. Litoria longirostris
  89. Litoria lorica
  90. Litoria louisiadensis
  91. Litoria lutea
  92. Litoria macki
  93. Litoria maculosa
  94. Litoria maini
  95. Litoria majikthise
  96. Litoria manya
  97. Litoria mareku
  98. Litoria megalops
  99. Litoria meiriana
  100. Litoria michaeltyleri
  101. Litoria microbelos
  102. Litoria micromembrana
  103. Litoria modica
  104. Litoria montanus
  105. Litoria moorei
  106. Litoria mucro
  107. Litoria multicolor
  108. Litoria multiplica
  109. Litoria myola
  110. Litoria mystax
  111. Litoria nannotis
  112. Litoria napaea
  113. Litoria narinosus
  114. Litoria nasuta
  115. Litoria nigrofrenata
  116. Litoria nigropunctata
  117. Litoria novaehollandiae
  118. Litoria nudidigita
  119. Litoria nyakalensis
  120. Litoria obsoletus
  121. Litoria obtusirostris
  122. Litoria oenicolen
  123. Litoria oktediensis
  124. Litoria ollauro
  125. Litoria olongburensis
  126. Litoria pallida
  127. Litoria papua
  128. Litoria paraewingii
  129. Litoria pearsoniana
  130. Litoria perimetri
  131. Litoria peronii
  132. Litoria persimilis
  133. Litoria personata
  134. Litoria phyllochroa
  135. Litoria piperata
  136. Litoria platycephala
  137. Litoria pratti
  138. Litoria pronimia
  139. Litoria prora
  140. Litoria pulcher
  141. Litoria purpureolata
  142. Litoria pygmaea
  143. Litoria quadrilineata
  144. Litoria raniformis
  145. Litoria rara
  146. Litoria revelata
  147. Litoria rheocola
  148. Litoria richardsi
  149. Litoria rivicola
  150. Litoria rothii
  151. Litoria rubella
  152. Litoria rubrops
  153. Litoria rueppelli
  154. Litoria sanguinolenta
  155. Litoria sauroni
  156. Litoria scabra
  157. Litoria semipalmatus
  158. Litoria singadanae
  159. Litoria spartacus
  160. Litoria spenceri
  161. Litoria spinifera
  162. Litoria splendida
  163. Litoria staccato
  164. Litoria subglandulosa
  165. Litoria thesaurensis
  166. Litoria timida
  167. Litoria tornieri
  168. Litoria trachydermis
  169. Litoria tyleri
  170. Litoria umarensis
  171. Litoria umbonata
  172. Litoria vagabunda
  173. Litoria vagitus
  174. Litoria verae
  175. Litoria verreauxii
  176. Litoria verrucosa
  177. Litoria vocivincens
  178. Litoria wapogaensis
  179. Litoria watjulumensis
  180. Litoria wilcoxii
  181. Litoria wisselensis
  182. Litoria wollastoni
  183. Litoria xanthomera
  184. Litoria zweifeli

 

Rzekotki ze stanu Wiktoria w Australii

  • Rodzina rzekotkowatych (Hylidae)

    Członkowie tej rodziny są powszechnie nazywani rzekotkami, bądź też żabami drzewnymi. Jednak cała rodziny jest bardzo zróżnicowana pod względem zachowań, wyglądu i miejsca bytowania żab. W jej skład wchodzą zarówno „prawdziwe” rzekotki, a także na przykład żaby potrafiące zatrzymywać wodę w organizmie (np. Litoria platycephala), które większość swego życia spędzają pod powierzchnią ziemi, a jakąkolwiek aktywność wykazują po deszczu, kiedy polują i przystępują do godów. Obszar występowania reprezentantów rodziny rzekotkowatych jest bardzo duży i obejmuję Europe, Afrykę Północną, Azję, obie Ameryki oraz Australię gdzie jest reprezentowany przez ponad 180 gatunków. Wszystkie gatunki rzekotek żyjących w Wiktorii należą do rodzaju Litoria.

  • Rodzaj Litoria

    Osobniki należące do tego rodzaju zamieszkują tereny Australii, Nowej Gwinei oraz okolicznych wysp. Cały rodzaj reprezentowany jest przez prawie 190 gatunków, z czego 11 żyje w stanie Wiktoria.

    Przedstawiciele Litoria w Wiktorii są bardzo zróżnicowani pod względem stylu życia. Niektóre osobniki potrafią wspinać się na drzewa, gdy inne całkowicie utraciły tę zdolność. Litoria peroni bardzo często możemy spotkać w suchych lasach z dala od wody, natomiast u Litoria raniformis opuszczenia stawu lub bagna jest prawie niemożliwe. Wszystkie rzekotki są owadożerne, żywią się głównie małymi latającymi owadami, pająkami, a także innymi bezkręgowcami. Jednak dwóch reprezentantów tego gatunku Litoria raniformis i Litoria aurea potrafią polować na inne żaby nasłuchując ich nawoływania. Spośród dwóch rechoczących samców w pobliskiej okolicy, jeden może stać się pożywieniem dla drugiego.

    Najmniejszą przedstawicielem rodzaju na tym terenie jest Litoria nudidigitus (starszy synonim Litoria phyllochroa), która osiąga zaledwie 40 mm długości, natomiast największymi są Litoria aurea i Litoria raniformis, których rozmiary mogą przekraczać 100 mm.

    Większość gatunków rozmnaża się wiosną, jednak niektóre do godów przystępują latem, bądź wczesną jesienią, a należą do nich Litoria raniformis i Litoria verreauxi. Litoria paraewingi do rytuałów godowych i kopulacji podchodzi zimą, natomiast u Litoria ewing gody trwają cały rok.

    Samce nawołują z różnych miejsc, lecz mimo to wszystkie rzekotki kopulują w wodzie. Jaja posiadają pigmentacje, natomiast brak jej u ich galaretowatej osłonki. Skrzek zazwyczaj przymocowany jest do roślinności wodnej, lecz niekiedy swobodnie pływa przy powierzchni.

 

Przedstawiciele rodzaju Litoria w stanie Wiktoria w Australii

  1. Litoria aurea
  2. Litoria citropa
  3. Litoria ewingi
  4. Litoria lesueuri
  5. Litoria littlejohni
  6. Litoria nudidigitus
  7. Litoria paraewingi
  8. Litoria peroni
  9. Litoria raniformis
  10. Litoria spenceri
  11. Litoria verreauxi

Litoria z Tasmanii

Tasmania jest wyspą położoną u południowo – wschodnich wybrzeży kontynentu australijskiego, zamieszkiwaną przez trzy gatunki z rodzaju Litoria, w tym jeden endemit, którym jest Litoria burrowsae. Gatunek ten możemy spotkać w warunkach naturalnych tylko i wyłącznie na obszarze Tasmanii.

  • Wygląd

    Jest to żaba średnich rozmiarów, gdyż jej długość rzadko przekracza 6 cm. Rzekotka ta może posiadać zielone ubarwienie z brązowymi plamami lub też ciemnobrązowe z zielonymi i jasnobrązowymi wzorami. Po obu stronach widoczny ciemny pasek biegnący od nozdrzy, przez oko, nad błoną bębenkową, gdzie schodzi w dół i rozszerza się w kierunku strony brzusznej. Na bocznej stronie tułowia ciemne pasmo rozdzielają jasne plamy. Płazy te posiadają brodawkowatą strukturę brzucha o różowa-białym zabarwieniu. Pachwiny i wewnętrzne strony ud są jasnobrązowe. Palce przednich kończyn połączone w 1/3 błoną pławną, natomiast tylnych w ¾. Wszystkie palce tych rzekotek zaopatrzone są w duże przylgi.

  • Biotop

    Rzekotka ta zamieszkuje lasy deszczowe, tereny wysokogórskie oraz wrzosowiska na terenie Tasmanii. Żaby z tego gatunku możemy także spotkać na brzegach stawów wśród traw i trzcin.

  • Rozmnażanie

    Rzekotki zdolność do rozrodu osiągają w wieku 2-3 lat. Samce nawołują od sierpnia do lutego, lecz przedstawiciele tego gatunku są wstanie po ulewnych deszczach kopulować przez cały rok. Odgłos godowy samca przypomina dźwięki wydawane przez gęś i brzmi „honk … honk … honk”. Samica składa rocznie od 200-1000 jaj. Skrzek podzielony jest na kilka skupisk, które umocowane są do łodyg i roślinności wodnej pod powierzchnią wody. Kijanki są średniej wielkości, a ich zabarwienie waha się od żółto-brązowego do ciemnobrązowego.

  • Wielkość populacji

    Szacowana łączna liczba osobników dorosłych mieści się w przedziale 10001-50000 sztuk. Czynnikami wpływającymi na wielkość populacji są: drapieżniki (pstrąg, gambuzja) , a także wirusy i grzyby (Phylum Chytridiomycota). Wielkość obszaru geograficznego, na które gatunek jest rozpowszechniony to: 1001-80000 km².

Przedstawiciele rodzaju Litoria w Tasmanii

  • Litoria burrowsae (Tasmanian Tree Frog)
  • Litoria ewingi (Southern Brown Tree Frog)
  • Litoria raniformis (Growling Grass Frog)

Endemity z obszaru Papui-Nowej Gwinei

Terytorium Papui-Nowej Gwinei szczyci się bogactwem wielu gatunków żab, w tym także z rodzaju Litoria. Na tym obszarze pozostają jeszcze ogromne tereny na których prowadzi się badania pod względem przynależności systematycznej. Szansa na znalezienie i opisanie nowych gatunków jest bardzo duża, zwłaszcza w trudno dostępnych terenach górzystych. Wiele dotychczas opisanych osobników, bardzo ciężko jest dostrzec, gdyż ukrywają się w koronach drzew, krzewach, paprociach, pomiędzy korzeniami roślin oraz w szeroko pojętej ściółce leśnej terenów wyżynnych i górskich. Większość rzekotek zamieszkuje jednak tereny leśne, które leża od 800 do 1750 m n.p.m.

Poniższa lista przedstawia gatunki endemiczne, występujące tylko i wyłącznie w Papui-Nowej Gwinei. Wykaz oparty na przynależności systematycznej opracowanej przez D. Frost w 2004 roku. Informacje o gatunkach uznanych za odrębne i opisanych po 2004 roku, pochodzą z Czerwonej Listy IUCN.

  1. Litoria albolabris (Wandolleck’s White-lipped Treefrog)
  2. Litoria auaeLitoria avocalis (Loud Big-eyed Tree Frog)
  3. Litoria becki (Beck’s Tree Frog)
  4. Litoria biboniusLitoria bulmeri (Bulmer’s Tree Frog)
  5. Litoria cheesmanae (Cheesman’s Big-eyed Tree Frog)
  6. Litoria chrisdahli Litoria contrastens (Barabuna Tree Frog)
  7. Litoria darlingtoni (Darlington’s Madang Tree Frog)
  8. Litoria daymani (Dayman Big-eyed Treefrog)
  9. Litoria disruptus (Madang Big-eyed Tree Frog)
  10. Litoria dorsalis (Dwarf Rocket Frog)
  11. Litoria dorsivena (Eastern Mountains Tree Frog)
  12. Litoria duxLitoria exophthalmia (Big-eyed Tree Frog)
  13. Litoria flavescensLitoria foricula (Kaironk Big-eyed Treefrog)
  14. Litoria graminea (Northern New Guinea Tree Frog)
  15. Litoria gularis (Mondo Big-eyed Tree Frog)
  16. Litoria hilli
  17. Litoria hunti
  18. Litoria impura (Southern New Guinea Tree Frog)
  19. Litoria jeudii (Garman New Guinea Tree Frog)
  20. Litoria kubori (Sandy Big-eyed Treefrog)
  21. Litoria kudukiLitoria kumae Litoria leucova (West Sepik Tree Frog)
  22. Litoria louisiadensis (Rossell Island Tree Frog)
  23. Litoria majikthise Litoria michaeltyleri (Tyler’s Big-eyed Treefrog)
  24. Litoria mucroLitoria multiplica (Kassam Tree Frog)
  25. Litoria narinosa (Common Big-eyed Treefrog)
  26. Litoria obsoletus (Simbang Big-eyed Tree Frog)
  27. Litoria oenicolen (Trauna River Tree Frog)
  28. Litoria ollauro Litoria papua (Papua Big-eyed Tree Frog)
  29. Litoria perimetri (Archipelago Big-eyed Tree Frog)
  30. Litoria persimilis (Milne Big-eyed Tree Frog)
  31. Litoria pronimia Litoria prora (Efogi Tree Frog)
  32. Litoria robinsonae
  33. Litoria rostandi
  34. Litoria rubrops
  35. Litoria sauroni
  36. Litoria semipalmatus (Kokoda Big-eyed Tree Frog)
  37. Litoria singadanae
  38. Litoria spartacus
  39. Litoria spinifera (Spiny Tree Frog)
  40. Litoria timida (Menemsorae Tree Frog)
  41. Litoria trachydermis (Morobe Big-eyed Tree Frog)
  42. Litoria vocivincens (Brown River Tree Frog)
  43. Litoria zweifeli (Zweifel’s Big-eyed Tree Frog)

 

Nowozelandzkie gatunki introdukowane

Z Australii na teren Nowej Zelandi introdukowano 3 gatunki żab, które należą do rodzaju Litoria. W przeciwieństwie do rodzimych gatunków przedstawiciele rzekotkowatych mają zewnętrznie widoczną błonę bębenkową i poziomą źrenicę. Jedynie Litoria ewingii jest na tyle podobna pod względem rozmiarów i ubarwienia, by być mylona z gatunkami nowozelandzkimi. Wszystkie sprowadzone płazy wydają głośne odgłosy godowe, a ich proces metamorfozy zawiera etap podwodnego życia pod postacią kijanki.

  • Litoria ewingii

    Rzekotka ta została przywieziona do Greymouth w 1875 roku. Obecnie jest rozpowszechniona na obu głównych wyspach oraz przyległych terenach. Jest to mniej zależny od wody gatunek, niż inni przedstawiciele tego rodzaju. Odgłos godowy samca przypomina „weeeep eeeep eeeep” i brzmi jak krykiet. Ubarwienie grzbietu jest głównie jasnobrązowe, lecz może przechodzić w ciemniejszy odcień. Posiada biały pasek biegnący od pachy do szczęki, a zabarwienie ud jest lekko pomarańczowe od strony przyśrodkowej. Jej długość tułowia plasuje się w granicach 5 cm.

  • Litorea aurea

    Sprowadzona na obszar Auckland pod koniec 1860 roku. Rzekotka ta nie zasiedliła zbyt dalekich obszarów od jej pierwotnego miejsca wprowadzenia. Obecnie występuje tylko na Wyspie Północnej na północ od Gisborne. Rechotanie samca to długie, wyciągnięte dźwięki. Strona grzbietowa posiada zielone zabarwienie z brązowymi i złotymi plamkami, natomiast strona brzuszna jest biała. Okolice pach oraz pachwin posiadają błękitną pigmentację. Dorasta do większych rozmiarów niż poprzedni gatunek, a jej średnia wielkość to 8-9 cm.

  • Litoria raniformis

    Gatunek introdukowany z Tasmanii do Canterbury w 1860 roku. Jest to najbardziej rozpowszechniona żaba na terenie Nowej Zelandii, można ją znaleźć na terenie całego kraju. Odgłos wydawany przez samca jest serią krótkich rechotów, które swym charakterem przypominają staccato. Umaszczeniem zbliżona jest do Litorea aurea. Posiada kremowo-różowy pasek biegnący na bocznej stronie tułowia od oka w kierunku pachwin. Pachwiny i przyśrodkowa strona ud mogą przybierać barwę jasnoniebieską. Jest to duży płaz, którego wielkość może przekraczać 10 cm.

Śmiercionośne grzyby

Rozpowszechnione w Australii zabójcze dla żab grzyby chytrid mogą doprowadzić do wymarcia Litoria raniformis oraz znacznie zmniejszyć populacje gatunku Litoria aurea. Nowa Zelandia mogłaby być azylem dla tych płazów, lecz wraz z introdukowanymi gatunkami sprowadzono także chorobotwórczego grzyba. Został on zidentyfikowany w Christchurch u Litoria raniformis w latach 1999-2000 przez naukowca Bruce’a Waldman’a.

Gatunek Litoria odkryty w 2010 roku

Litoria aurifera (Anstis, Tyler, Roberts, Price & Doughty, 28.07.2010). Jego łacińska nazw składa się z dwóch słów, aureus (złoty) oraz fero (niedźwiedź bądź przeprowadzać). Takie oznaczenie odnosi się do złotej plamy obecnej na ciele kijanki tego gatunku.

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Kimberley Rockhole Frog

Wygląd

Jest małym płazem osiągającym od 18 do 23 mm długości. Jej ubarwienie waha się od beżowego do brązowego z lekkim rudawym odcieniem. Grzbiet posiada liczne brązowe lub czarne brodawki oraz plamki. Strona brzuszna jest biała, natomiast kończyny mogą posiadać delikatna fioletową pigmentację. Tęczówka oka koloru złotego lub złoto-czerwonego z czarnym wzorem w kształcie krzyża celtyckiego.

Różnicowanie

Nowy gatunek jest morfologicznie bardzo zbliżony do Litoria meiriana, lecz można go odróżnić za pomocą kilku cech: połączenia dorosłej pary, morfologii kijanki oraz odgłosu godowego samca. Kijanki Litoria aurifera posiadają niepowtarzalne zabarwienie ciała w kolorach czerwieni, czerni oraz złota, a także brodawkowate obramowanie tylnej płetwy, czego brak u Litoria meiriana. Rechotanie samców opisywanego gatunku jest dłuższe, składa się z większej liczby impulsów i bardziej wyrazistych modulacji częstotliwości wydawanych dźwięków, które produkowane są na niższym poziomie niż L. meiriana. Charakteryzuje się także bardziej uściślonym obszarem występowania.

Występowanie

Endemiczny gatunek australijski występujący w części zachodniej kraju, w regionie Kimberley. Zamieszkuje tereny od 46 do 408 m n.p.m.

Opracowanie i źródła informacji
Opracował Konrad Pałka w oparciu o poniższe źródła dydaktyczne:

1) http://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&search_value=208116
2) http://frogs.org.au/frogs/genus/Litoria
3) http://frogsaustralia.net.au/frogs/froglist.cfm
4) http://frogs.org.au/frogs/hylidae.html#key
5) http://www.iucnredlist.org/
6) http://www.teara.govt.nz/en/frogs/3
7) H. G. Cogger: Reptiles & Amphibians of Australia. – A. H. & A. W. Reed Pty Ltd, 1979. ISBN 0589501089

Przeczytaj też  Dendrobates leucomelas - drzewołaz żółtopasy

Jedno przemyślenie na temat Litoria spp. – australorzekotki

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu