Litoria spp. – australorzekotki
Litoria – rodzaj płazów bezogonowych (Anura) należących do podrodziny Pelodryadinae, ta znowóż należy do rodziny rzekotkowatych (Hylidae) . W wyniku weryfikacji taksonu w 2006 roku zmieniono przynależność systematyczną płazów należących do Nyctimystes i Cyclorana, umieszczajc je w rodzaju Litoria. Od innych gatunków rzekotek na całym świecie odróżnia je brak pigmentacji powiek, a także obszar ich występowania. Typowym znakiem rozpoznawczym dla wszystkich przedsawicieli rodziny rzekotkowatch (Hylidae) są przylgi na końcach palców, które umożliwiają im poruszanie po pionowych, a także gładkich powierzchniach. Dość charakterystczną cech dla rzekotek jest także poziomo usytuowana źrenica. Gatunki w obrębie rodzaju są zróżnicowane pod względem wyglądu, zachowania, a także wymagań siedliskowych. Najmniejszym przedstawicielem w obrębie rodzaju jest Litoria microbelos (Australorzekotka miniaturowa), która osiąga maksymalnie 1,6 centymetra długości, natomiast największym reprezentantem jest Litoria infrafrenata (Rzekotka nowogwinejska), której rozmiar może przekraczać 13 centymetrów. Wygląd, zachowanie i siedliska większości żab można ogólnie scharakteryzować. Małe żaby o ciemnych kolorach żyją głównie na ladzie i nigdy, bądź bardzo rzadko wspinają się na drzewa. Większe i bardziej zielone gatunki są zazwyczaj nadrzewne i na ląd schodzą tylko w porze godowej.
Nazewnictwo
Nazwa polska: Australorzekotki
Nazwa angielska: The Australian Tree Frogs
Nazwa niemiecka: Australische Laubfrösche
Nazwa francuska: Les rainettes australiennes
Występowanie
Rodzaj Litoria obejmuje od 2008 roku prawie 190 gatunków płazów żyjących w Australii, Tasmanii, Nowej Gwinei, Wyspach Salomona, Wyspach Sundajskich, Moluki, Timorze, na Archipelagu Bismarcka , a także kilku innych wyspach takich jak Nowa Kaledonia, Nowa Zelandia, Guam.
Gatunki przynależące od rodzaju Litoria
- Litoria adelaidensis
- Litoria alboguttata
- Litoria albolabris
- Litoria amboinensis
- Litoria andiirrmalin
- Litoria angiana
- Litoria arfakiana
- Litoria aruensis
- Litoria auae
- Litoria aurea
- Litoria aurifera
- Litoria australis
- Litoria avocalis
- Litoria becki
- Litoria biakensis
- Litoria bicolor
- Litoria booroolongensis
- Litoria brevipalmata
- Litoria brevipes
- Litoria brongersmai
- Litoria bulmeri
- Litoria burrowsi
- Litoria caerulea
- Litoria capitula
- Litoria castanea
- Litoria cavernicola
- Litoria cheesmanae
- Litoria chloris
- Litoria chloronota
- Litoria chrisdahli
- Litoria christianbergmanni
- Litoria citropa
- Litoria congenita
- Litoria contrastens
- Litoria cooloolensis
- Litoria coplandi
- Litoria cryptotis
- Litoria cultripes
- Litoria cyclorhynchus
- Litoria dahlii
- Litoria darlingtoni
- Litoria daviesae
- Litoria dayi
- Litoria daymani
- Litoria dentata
- Litoria disruptus
- Litoria dorsalis
- Litoria dorsivena
- Litoria dux
- Litoria electrica
- Litoria elkeae
- Litoria eucnemis
- Litoria everetti
- Litoria ewingii
- Litoria exophthalmia
- Litoria fallax
- Litoria fluviatilis
- Litoria foricula
- Litoria freycineti
- Litoria fuscula
- Litoria genimaculata
- Litoria gilleni
- Litoria gracilenta
- Litoria graminea
- Litoria granti
- Litoria gularis
- Litoria havina
- Litoria hilli
- Litoria humboldtorum
- Litoria humeralis
- Litoria hunti
- Litoria impura
- Litoria inermis
- Litoria infrafrenata
- Litoria iris
- Litoria jervisiensis
- Litoria jeudii
- Litoria jungguy
- Litoria kubori
- Litoria kuduki
- Litoria kumae
- Litoria latopalmata
- Litoria lesueurii
- Litoria leucova
- Litoria littlejohni
- Litoria longicrus
- Litoria longipes
- Litoria longirostris
- Litoria lorica
- Litoria louisiadensis
- Litoria lutea
- Litoria macki
- Litoria maculosa
- Litoria maini
- Litoria majikthise
- Litoria manya
- Litoria mareku
- Litoria megalops
- Litoria meiriana
- Litoria michaeltyleri
- Litoria microbelos
- Litoria micromembrana
- Litoria modica
- Litoria montanus
- Litoria moorei
- Litoria mucro
- Litoria multicolor
- Litoria multiplica
- Litoria myola
- Litoria mystax
- Litoria nannotis
- Litoria napaea
- Litoria narinosus
- Litoria nasuta
- Litoria nigrofrenata
- Litoria nigropunctata
- Litoria novaehollandiae
- Litoria nudidigita
- Litoria nyakalensis
- Litoria obsoletus
- Litoria obtusirostris
- Litoria oenicolen
- Litoria oktediensis
- Litoria ollauro
- Litoria olongburensis
- Litoria pallida
- Litoria papua
- Litoria paraewingii
- Litoria pearsoniana
- Litoria perimetri
- Litoria peronii
- Litoria persimilis
- Litoria personata
- Litoria phyllochroa
- Litoria piperata
- Litoria platycephala
- Litoria pratti
- Litoria pronimia
- Litoria prora
- Litoria pulcher
- Litoria purpureolata
- Litoria pygmaea
- Litoria quadrilineata
- Litoria raniformis
- Litoria rara
- Litoria revelata
- Litoria rheocola
- Litoria richardsi
- Litoria rivicola
- Litoria rothii
- Litoria rubella
- Litoria rubrops
- Litoria rueppelli
- Litoria sanguinolenta
- Litoria sauroni
- Litoria scabra
- Litoria semipalmatus
- Litoria singadanae
- Litoria spartacus
- Litoria spenceri
- Litoria spinifera
- Litoria splendida
- Litoria staccato
- Litoria subglandulosa
- Litoria thesaurensis
- Litoria timida
- Litoria tornieri
- Litoria trachydermis
- Litoria tyleri
- Litoria umarensis
- Litoria umbonata
- Litoria vagabunda
- Litoria vagitus
- Litoria verae
- Litoria verreauxii
- Litoria verrucosa
- Litoria vocivincens
- Litoria wapogaensis
- Litoria watjulumensis
- Litoria wilcoxii
- Litoria wisselensis
- Litoria wollastoni
- Litoria xanthomera
- Litoria zweifeli
Rzekotki ze stanu Wiktoria w Australii
-
Rodzina rzekotkowatych (Hylidae)
Członkowie tej rodziny są powszechnie nazywani rzekotkami, bądź też żabami drzewnymi. Jednak cała rodziny jest bardzo zróżnicowana pod względem zachowań, wyglądu i miejsca bytowania żab. W jej skład wchodzą zarówno „prawdziwe” rzekotki, a także na przykład żaby potrafiące zatrzymywać wodę w organizmie (np. Litoria platycephala), które większość swego życia spędzają pod powierzchnią ziemi, a jakąkolwiek aktywność wykazują po deszczu, kiedy polują i przystępują do godów. Obszar występowania reprezentantów rodziny rzekotkowatych jest bardzo duży i obejmuję Europe, Afrykę Północną, Azję, obie Ameryki oraz Australię gdzie jest reprezentowany przez ponad 180 gatunków. Wszystkie gatunki rzekotek żyjących w Wiktorii należą do rodzaju Litoria.
-
Rodzaj Litoria
Osobniki należące do tego rodzaju zamieszkują tereny Australii, Nowej Gwinei oraz okolicznych wysp. Cały rodzaj reprezentowany jest przez prawie 190 gatunków, z czego 11 żyje w stanie Wiktoria.
Przedstawiciele Litoria w Wiktorii są bardzo zróżnicowani pod względem stylu życia. Niektóre osobniki potrafią wspinać się na drzewa, gdy inne całkowicie utraciły tę zdolność. Litoria peroni bardzo często możemy spotkać w suchych lasach z dala od wody, natomiast u Litoria raniformis opuszczenia stawu lub bagna jest prawie niemożliwe. Wszystkie rzekotki są owadożerne, żywią się głównie małymi latającymi owadami, pająkami, a także innymi bezkręgowcami. Jednak dwóch reprezentantów tego gatunku Litoria raniformis i Litoria aurea potrafią polować na inne żaby nasłuchując ich nawoływania. Spośród dwóch rechoczących samców w pobliskiej okolicy, jeden może stać się pożywieniem dla drugiego.
Najmniejszą przedstawicielem rodzaju na tym terenie jest Litoria nudidigitus (starszy synonim Litoria phyllochroa), która osiąga zaledwie 40 mm długości, natomiast największymi są Litoria aurea i Litoria raniformis, których rozmiary mogą przekraczać 100 mm.
// nook: sidebar adcode ?>Większość gatunków rozmnaża się wiosną, jednak niektóre do godów przystępują latem, bądź wczesną jesienią, a należą do nich Litoria raniformis i Litoria verreauxi. Litoria paraewingi do rytuałów godowych i kopulacji podchodzi zimą, natomiast u Litoria ewing gody trwają cały rok.
Samce nawołują z różnych miejsc, lecz mimo to wszystkie rzekotki kopulują w wodzie. Jaja posiadają pigmentacje, natomiast brak jej u ich galaretowatej osłonki. Skrzek zazwyczaj przymocowany jest do roślinności wodnej, lecz niekiedy swobodnie pływa przy powierzchni.
Przedstawiciele rodzaju Litoria w stanie Wiktoria w Australii
- Litoria aurea
- Litoria citropa
- Litoria ewingi
- Litoria lesueuri
- Litoria littlejohni
- Litoria nudidigitus
- Litoria paraewingi
- Litoria peroni
- Litoria raniformis
- Litoria spenceri
- Litoria verreauxi
Litoria z Tasmanii
Tasmania jest wyspą położoną u południowo – wschodnich wybrzeży kontynentu australijskiego, zamieszkiwaną przez trzy gatunki z rodzaju Litoria, w tym jeden endemit, którym jest Litoria burrowsae. Gatunek ten możemy spotkać w warunkach naturalnych tylko i wyłącznie na obszarze Tasmanii.
-
Wygląd
Jest to żaba średnich rozmiarów, gdyż jej długość rzadko przekracza 6 cm. Rzekotka ta może posiadać zielone ubarwienie z brązowymi plamami lub też ciemnobrązowe z zielonymi i jasnobrązowymi wzorami. Po obu stronach widoczny ciemny pasek biegnący od nozdrzy, przez oko, nad błoną bębenkową, gdzie schodzi w dół i rozszerza się w kierunku strony brzusznej. Na bocznej stronie tułowia ciemne pasmo rozdzielają jasne plamy. Płazy te posiadają brodawkowatą strukturę brzucha o różowa-białym zabarwieniu. Pachwiny i wewnętrzne strony ud są jasnobrązowe. Palce przednich kończyn połączone w 1/3 błoną pławną, natomiast tylnych w ¾. Wszystkie palce tych rzekotek zaopatrzone są w duże przylgi.
-
Biotop
Rzekotka ta zamieszkuje lasy deszczowe, tereny wysokogórskie oraz wrzosowiska na terenie Tasmanii. Żaby z tego gatunku możemy także spotkać na brzegach stawów wśród traw i trzcin.
-
Rozmnażanie
Rzekotki zdolność do rozrodu osiągają w wieku 2-3 lat. Samce nawołują od sierpnia do lutego, lecz przedstawiciele tego gatunku są wstanie po ulewnych deszczach kopulować przez cały rok. Odgłos godowy samca przypomina dźwięki wydawane przez gęś i brzmi „honk … honk … honk”. Samica składa rocznie od 200-1000 jaj. Skrzek podzielony jest na kilka skupisk, które umocowane są do łodyg i roślinności wodnej pod powierzchnią wody. Kijanki są średniej wielkości, a ich zabarwienie waha się od żółto-brązowego do ciemnobrązowego.
-
Wielkość populacji
Szacowana łączna liczba osobników dorosłych mieści się w przedziale 10001-50000 sztuk. Czynnikami wpływającymi na wielkość populacji są: drapieżniki (pstrąg, gambuzja) , a także wirusy i grzyby (Phylum Chytridiomycota). Wielkość obszaru geograficznego, na które gatunek jest rozpowszechniony to: 1001-80000 km².
Przedstawiciele rodzaju Litoria w Tasmanii
- Litoria burrowsae (Tasmanian Tree Frog)
- Litoria ewingi (Southern Brown Tree Frog)
- Litoria raniformis (Growling Grass Frog)
Endemity z obszaru Papui-Nowej Gwinei
Terytorium Papui-Nowej Gwinei szczyci się bogactwem wielu gatunków żab, w tym także z rodzaju Litoria. Na tym obszarze pozostają jeszcze ogromne tereny na których prowadzi się badania pod względem przynależności systematycznej. Szansa na znalezienie i opisanie nowych gatunków jest bardzo duża, zwłaszcza w trudno dostępnych terenach górzystych. Wiele dotychczas opisanych osobników, bardzo ciężko jest dostrzec, gdyż ukrywają się w koronach drzew, krzewach, paprociach, pomiędzy korzeniami roślin oraz w szeroko pojętej ściółce leśnej terenów wyżynnych i górskich. Większość rzekotek zamieszkuje jednak tereny leśne, które leża od 800 do 1750 m n.p.m.
Poniższa lista przedstawia gatunki endemiczne, występujące tylko i wyłącznie w Papui-Nowej Gwinei. Wykaz oparty na przynależności systematycznej opracowanej przez D. Frost w 2004 roku. Informacje o gatunkach uznanych za odrębne i opisanych po 2004 roku, pochodzą z Czerwonej Listy IUCN.
- Litoria albolabris (Wandolleck’s White-lipped Treefrog)
- Litoria auaeLitoria avocalis (Loud Big-eyed Tree Frog)
- Litoria becki (Beck’s Tree Frog)
- Litoria biboniusLitoria bulmeri (Bulmer’s Tree Frog)
- Litoria cheesmanae (Cheesman’s Big-eyed Tree Frog)
- Litoria chrisdahli Litoria contrastens (Barabuna Tree Frog)
- Litoria darlingtoni (Darlington’s Madang Tree Frog)
- Litoria daymani (Dayman Big-eyed Treefrog)
- Litoria disruptus (Madang Big-eyed Tree Frog)
- Litoria dorsalis (Dwarf Rocket Frog)
- Litoria dorsivena (Eastern Mountains Tree Frog)
- Litoria duxLitoria exophthalmia (Big-eyed Tree Frog)
- Litoria flavescensLitoria foricula (Kaironk Big-eyed Treefrog)
- Litoria graminea (Northern New Guinea Tree Frog)
- Litoria gularis (Mondo Big-eyed Tree Frog)
- Litoria hilli
- Litoria hunti
- Litoria impura (Southern New Guinea Tree Frog)
- Litoria jeudii (Garman New Guinea Tree Frog)
- Litoria kubori (Sandy Big-eyed Treefrog)
- Litoria kudukiLitoria kumae Litoria leucova (West Sepik Tree Frog)
- Litoria louisiadensis (Rossell Island Tree Frog)
- Litoria majikthise Litoria michaeltyleri (Tyler’s Big-eyed Treefrog)
- Litoria mucroLitoria multiplica (Kassam Tree Frog)
- Litoria narinosa (Common Big-eyed Treefrog)
- Litoria obsoletus (Simbang Big-eyed Tree Frog)
- Litoria oenicolen (Trauna River Tree Frog)
- Litoria ollauro Litoria papua (Papua Big-eyed Tree Frog)
- Litoria perimetri (Archipelago Big-eyed Tree Frog)
- Litoria persimilis (Milne Big-eyed Tree Frog)
- Litoria pronimia Litoria prora (Efogi Tree Frog)
- Litoria robinsonae
- Litoria rostandi
- Litoria rubrops
- Litoria sauroni
- Litoria semipalmatus (Kokoda Big-eyed Tree Frog)
- Litoria singadanae
- Litoria spartacus
- Litoria spinifera (Spiny Tree Frog)
- Litoria timida (Menemsorae Tree Frog)
- Litoria trachydermis (Morobe Big-eyed Tree Frog)
- Litoria vocivincens (Brown River Tree Frog)
- Litoria zweifeli (Zweifel’s Big-eyed Tree Frog)
Nowozelandzkie gatunki introdukowane
Z Australii na teren Nowej Zelandi introdukowano 3 gatunki żab, które należą do rodzaju Litoria. W przeciwieństwie do rodzimych gatunków przedstawiciele rzekotkowatych mają zewnętrznie widoczną błonę bębenkową i poziomą źrenicę. Jedynie Litoria ewingii jest na tyle podobna pod względem rozmiarów i ubarwienia, by być mylona z gatunkami nowozelandzkimi. Wszystkie sprowadzone płazy wydają głośne odgłosy godowe, a ich proces metamorfozy zawiera etap podwodnego życia pod postacią kijanki.
-
Litoria ewingii
Rzekotka ta została przywieziona do Greymouth w 1875 roku. Obecnie jest rozpowszechniona na obu głównych wyspach oraz przyległych terenach. Jest to mniej zależny od wody gatunek, niż inni przedstawiciele tego rodzaju. Odgłos godowy samca przypomina „weeeep eeeep eeeep” i brzmi jak krykiet. Ubarwienie grzbietu jest głównie jasnobrązowe, lecz może przechodzić w ciemniejszy odcień. Posiada biały pasek biegnący od pachy do szczęki, a zabarwienie ud jest lekko pomarańczowe od strony przyśrodkowej. Jej długość tułowia plasuje się w granicach 5 cm.
-
Litorea aurea
Sprowadzona na obszar Auckland pod koniec 1860 roku. Rzekotka ta nie zasiedliła zbyt dalekich obszarów od jej pierwotnego miejsca wprowadzenia. Obecnie występuje tylko na Wyspie Północnej na północ od Gisborne. Rechotanie samca to długie, wyciągnięte dźwięki. Strona grzbietowa posiada zielone zabarwienie z brązowymi i złotymi plamkami, natomiast strona brzuszna jest biała. Okolice pach oraz pachwin posiadają błękitną pigmentację. Dorasta do większych rozmiarów niż poprzedni gatunek, a jej średnia wielkość to 8-9 cm.
-
Litoria raniformis
Gatunek introdukowany z Tasmanii do Canterbury w 1860 roku. Jest to najbardziej rozpowszechniona żaba na terenie Nowej Zelandii, można ją znaleźć na terenie całego kraju. Odgłos wydawany przez samca jest serią krótkich rechotów, które swym charakterem przypominają staccato. Umaszczeniem zbliżona jest do Litorea aurea. Posiada kremowo-różowy pasek biegnący na bocznej stronie tułowia od oka w kierunku pachwin. Pachwiny i przyśrodkowa strona ud mogą przybierać barwę jasnoniebieską. Jest to duży płaz, którego wielkość może przekraczać 10 cm.
Śmiercionośne grzyby
Rozpowszechnione w Australii zabójcze dla żab grzyby chytrid mogą doprowadzić do wymarcia Litoria raniformis oraz znacznie zmniejszyć populacje gatunku Litoria aurea. Nowa Zelandia mogłaby być azylem dla tych płazów, lecz wraz z introdukowanymi gatunkami sprowadzono także chorobotwórczego grzyba. Został on zidentyfikowany w Christchurch u Litoria raniformis w latach 1999-2000 przez naukowca Bruce’a Waldman’a.
Gatunek Litoria odkryty w 2010 roku
Litoria aurifera (Anstis, Tyler, Roberts, Price & Doughty, 28.07.2010). Jego łacińska nazw składa się z dwóch słów, aureus (złoty) oraz fero (niedźwiedź bądź przeprowadzać). Takie oznaczenie odnosi się do złotej plamy obecnej na ciele kijanki tego gatunku.
Nazewnictwo
Nazwa angielska: Kimberley Rockhole Frog
Wygląd
Jest małym płazem osiągającym od 18 do 23 mm długości. Jej ubarwienie waha się od beżowego do brązowego z lekkim rudawym odcieniem. Grzbiet posiada liczne brązowe lub czarne brodawki oraz plamki. Strona brzuszna jest biała, natomiast kończyny mogą posiadać delikatna fioletową pigmentację. Tęczówka oka koloru złotego lub złoto-czerwonego z czarnym wzorem w kształcie krzyża celtyckiego.
Różnicowanie
Nowy gatunek jest morfologicznie bardzo zbliżony do Litoria meiriana, lecz można go odróżnić za pomocą kilku cech: połączenia dorosłej pary, morfologii kijanki oraz odgłosu godowego samca. Kijanki Litoria aurifera posiadają niepowtarzalne zabarwienie ciała w kolorach czerwieni, czerni oraz złota, a także brodawkowate obramowanie tylnej płetwy, czego brak u Litoria meiriana. Rechotanie samców opisywanego gatunku jest dłuższe, składa się z większej liczby impulsów i bardziej wyrazistych modulacji częstotliwości wydawanych dźwięków, które produkowane są na niższym poziomie niż L. meiriana. Charakteryzuje się także bardziej uściślonym obszarem występowania.
Występowanie
Endemiczny gatunek australijski występujący w części zachodniej kraju, w regionie Kimberley. Zamieszkuje tereny od 46 do 408 m n.p.m.
Opracowanie i źródła informacji
Opracował Konrad Pałka w oparciu o poniższe źródła dydaktyczne:
1) http://www.itis.gov/servlet/SingleRpt/SingleRpt?search_topic=TSN&search_value=208116
2) http://frogs.org.au/frogs/genus/Litoria
3) http://frogsaustralia.net.au/frogs/froglist.cfm
4) http://frogs.org.au/frogs/hylidae.html#key
5) http://www.iucnredlist.org/
6) http://www.teara.govt.nz/en/frogs/3
7) H. G. Cogger: Reptiles & Amphibians of Australia. – A. H. & A. W. Reed Pty Ltd, 1979. ISBN 0589501089
Wypunktowania coś mi tu nie pasuje.