Gryllus assimilis – świerszcz kubański

Spis treści

Gryllus assimilis – świerszcz kubański

Nazewnictwo

Świerszcz kubański, świerszcz czarny amerykański

Systematyka

Rząd: Orthoptera – prostoskrzydłe Rodzina: Gryllidae – świerszczowate Rodzaj: Gryllus Gatunek: Gryllus assimilis

Występowanie

Ameryka Środkowa i Południowa – pierwotnie Kuba, Meksyk, Floryda, Ameryka Środkowa i północna część Ameryki Południowej. Obecnie szeroko rozpowszechniony w hodowlach owadów karmowych na całym świecie. W naturze zasiedla suche i półsuche tereny, obrzeża pól i zarośla.

Wygląd

Średni do dużego świerszcza o długości 20–30 mm. Ciało ciemnobrązowe lub czarne, błyszczące. Skrzydła krótkie, zwykle niezdolne do lotu. Samice posiadają długi, prosty pokładełko. Charakterystyczny dla gatunku jest głośny, niski dźwięk wydawany przez samce – mniej piskliwy niż u świerszcza domowego.

Długowieczność

Około 3–4 miesiące, w zależności od temperatury i diety.

Terrarium

Plastikowy lub szklany pojemnik z dobrą wentylacją i wysokością min. 25 cm. Podłoże: cienka warstwa włókna kokosowego, trocin lub brak podłoża dla łatwiejszego czyszczenia. Wyposażenie: kartonowe wytłoczki po jajkach i tekturowe rurki zapewniają schronienia i zwiększają powierzchnię użytkową. Pojemnik powinien być utrzymywany w czystości – resztki pokarmu i martwe owady należy usuwać regularnie.

Temperatura

Optymalna: 28–32°C – Minimalna: 24°C (niższe wartości wydłużają rozwój i ograniczają rozmnażanie)

Wilgotność

Na poziomie 50–70% Ważne jest utrzymanie raczej suchego środowiska z miejscowo zwiększoną wilgotnością w pojemniku do składania jaj. Zbyt wysoka wilgotność sprzyja pojawianiu się roztoczy i pleśni.

Żywienie

Świerszcze kubańskie są wszystkożerne. Dieta: mieszanki zbóż, płatki owsiane, karma dla ryb i gryzoni, otręby pszenne. Dodatkowo świeże owoce i warzywa (marchew, jabłko, ziemniak, dynia) zapewniające źródło wody. W celu zwiększenia wartości pokarmowej (dla zwierząt karmionych) można stosować „gut-loading” – karmienie świerszczy bogatą w wapń i witaminy paszą na 24 h przed podaniem.

Hodowla grupowa

Możliwa w dużych grupach – świerszcze kubańskie są mniej agresywne od Gryllus bimaculatus. Należy zapewnić odpowiednią przestrzeń i wentylację, aby ograniczyć kanibalizm w gęstych populacjach.

Rozmnażanie

Bardzo proste. Samice składają jaja w wilgotnym podłożu (piasek, torf, włókno kokosowe) umieszczonym w pojemniku w strefie ciepłej.

Inkubacja

Temperatura: 28–30°C Wilgotność: umiarkowana (substrat lekko wilgotny, nie mokry) Okres inkubacji: 8–14 dni

Larwy

Po wylęgu mierzą ok. 3–4 mm i przypominają dorosłe osobniki. Linieją 8–10 razy, osiągając dojrzałość po ok. 6–8 tygodniach. Najlepiej rosną w temperaturze powyżej 28°C i przy stałym dostępie do pożywienia.

Uwagi

Gatunek bardzo łatwy w hodowli. Odporny, szybko się rozmnaża i dobrze znosi duże zagęszczenie. Często wykorzystywany jako alternatywny gatunek owada karmowego ze względu na spokojniejsze zachowanie i lepszy profil odżywczy.

Świerszcz kubański jest jednym z najczęściej wybieranych gatunków karmowych – ze względu na cichsze dźwięki, mniejszy zapach i dużą wartość odżywczą. Nie wymaga hibernacji. Dobrze znosi wysokie temperatury i jest bezpieczny dla środowiska w przypadku przypadkowego uwolnienia. Stanowi bardzo dobrą alternatywę dla Acheta domesticus w hodowlach gadów i płazów.