Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [9]
Loading...
14193
Ephebopus, Ptaszniki – Opisy

Ephebopus murinus

Przeczytaj również Ptaszniki – najczęściej zadawane pytania oraz zobacz powiązane artykuły

Ephebopus murinus – ptasznik

Ephebopus murinus są to bardzo szybkie i niezrównoważone pająki ptaszniki – zdarzają się łagodne osobniki, jednak przeważnie są dość agresywne i należy być szczególnie ostrożnym podczas wykonywania jakichkolwiek działań w ich terrarium. Co prawda ich jad nie jest silny, aczkolwiek każde ugryzienie ptasznika jest bolesne i nie należy do najprzyjemniejszych doznań. Pająki z tego gatunku dużo kopią i plotą wiele sieci wokół swych nor.

Jest to niezwykle interesujący gatunek ptasznika. Końcówki przednich odnóży tych pająków są lekko spłaszczone, podobnie jak u gatunków nadrzewnych – to przystosowanie ewolucyjne jest przyczyną przynależności tego gatunku do podrodziny Aviculariinae – w której wszystkie rodzaje, poza Ephebopus, skupiają gatunki ptaszników nadrzewnych (np. popularne w polskich hodowlach Avicularia sp. lub Psalmopoeus sp.).

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Skeleton tarantula

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
Domena:eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:zwierzęta (Animalia)
Typ:stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:pajęczaki (Arachnida)
Rząd:Pająki (Araneae)
Podrząd:Opisthothelae
Infrarząd:Mygalomorphae
Rodzina:Theraphosidae

 

Euphebopus murinus (Walckenaer,1837)

Wygląd

Jest to czarny pająk z jasnobrązowym lub beżowym karapaksem. Dorosła samica ma czarny odwłok, porośnięty króciutkimi włoskami. Na odnóżach widnieją białe lub jasnobeżowe pasy, które sprawiają, iż gatunek ten bardzo często mylony jest z dość podobnym ptasznikiem zebrowatym (Aphonopelma seemanni). Patrząc od góry na Ephebopus murinus stojącego na ciemnym podłożu, mamy wrażenie jakbyśmy widzieli „szkielet” pająka – od tego właśnie wywodzi się angielska potoczna nazwa tego gatunku. Samiec jest ubawiony czarno-brązowo, a jego odnóża pokryte są przez długie brązowe włoski. Na odnóżach samca również widnieją jasne pasy, jednak często są one mniej wyraźne aniżeli u samicy. Nie jest to duży pająk – dorasta do około 5-6 cm długości ciała, przy czym ma blisko 13 cm rozstawu odnóży. Wielkość tych pająków może być dość zróżnicowana – najprawdopodobniej zależy ona od pochodzenia geograficznego danego osobnika.

Przeczytaj też  Poecilotheria metallica

Występowanie

Zamieszkuje tereny północnej Brazylii, Surinamu, Gujany, Gujany Francuskiej. W Gujanie Francuskiej występują dwie odmiany tego pająka – jedna z nich zamieszkuje sawanny, druga zaś lasy deszczowe – różnią się one wielkością (osobniki zamieszkujące sawanny są znacznie mniejsze), a także prawdopodobnie ubarwieniem. Istnieją opinie dotyczące tego, iż osobniki zamieszkujące różne rejony różnią się nieco ubarwieniem – np. pająki żyjące w Brazylii często mają odmienny wzór na odnóżach aniżeli pozostałe, spotyka się również osobniki o czarnym karapaksie – nazywane „dark form”.

Biotop

Kopie głębokie nory pomiędzy korzeniami drzew, głównie wśród gęstych nizinnych lasów. Same kryjówki , jak i ich okolice pokrywa warstwą pajęczyny.

Długość życia

Samice żyją do 15 lat. Samce znacznie krócej – najwyżej rok po ostatniej wylince.

Aktywność

Są to zwierzęta aktywne o zmierzchu i w nocy, jednak za dnia również zdarza im się polować.

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Jadowitość

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Dla dorosłego osobnika terrarium powinno mieć wymiary 20x30x35 cm – powinno być otwierane od góry. Młode trzymamy w pojemnikach na mocz lub innych plastikowych pojemniczkach. W terrarium należy usypać około 20 cm warstwę podłoża która powinna być stanowiona przez mieszaninę włókna kokosowego i torfu. Należy zadbać o to by podłoże było stale wilgotne – suche łatwo by się kruszyło i nora pająka zapadałaby się. Wystrój terrarium nie ma większego znaczenia. Zbędne jest również umieszczanie w pojemniku hodowlanym kryjówki dla pająka – gdyż ten najprawdopodobniej z niej nie skorzysta (choć znane mi są pojedyncze przypadki, iż pająki z tego gatunku urządziły sobie norę np. w skorupie po orzechu kokosowym). W terrarium można ustawić niedużą miseczkę z wodą.

Przeczytaj też  Ceratogyrus darlingi

Temperatura

Temperatura powinna wynosić około 26°C.

Wilgotność

Wymagają wysokiej wilgotności około 80%.

Oświetlenie

Oświetlenie w terrarium ptasznika jest zbędne. Są to zwierzęta które prowadzą skryty tryb życia i wolą mieszkać w zacienionym miejscu. Możemy jednak zamontować czerwone oświetlenie, które nie będzie widoczne dla naszego podopiecznego – pozwoli ono utrzymać odpowiednią temperaturę hodowli, jak i umożliwi na nocną obserwacje naszego podopiecznego.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Młodym pająkom podajemy larwy mącznika młynarka, larwy much, małe świerszcze. Dorosłe osobniki karmimy świerszczami, szarańczami, karaczanami.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dymorfizm płciowy widoczny jest u osobników dojrzałych – przede wszystkim widoczne są różnice w ubarwieniu obu płci, które opisałem powyżej, przy wyglądzie pająka. Dorosłe samce są drobniejsze, ich odnóża są dłuższe. Posiadają haczyki na pierwszej parze odnóży, oraz bulbusy (narządy płciowe) na nogogłaszkach.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Gatunek ten jest niezwykle rzadko rozmnażany w niewoli. Jest to spowodowane przede wszystkim tym, iż jest to rzadki w hodowli pająk i trudno skompletować parę. Drugą przyczyną jest to, że samica często jest agresywna w stosunku do samca – i ten czasami kończy w jej szczękoczułkach jeszcze przed kopulacją. Często też, nawet gdy samica zbuduje kokon, to zamiera on już po krótkim okresie inkubacji. Samica składa do kokonu blisko 100 jaj z których po półtora miesiąca lęgną się nimfy.

Uwagi

Należy uważać by nie pomylić tego pająka z Aphonopelma seemanni. Gatunek nadaje się dla średnio doświadczonych terrarystów.

 

Opracowanie i źródła informacji

Opracował: Akadiusz Guzanek – newneo

Literatura:
www.sea.unep-wcmc.org;
www.spidy.goliathus.com;
www.exoticfauna.com;
www.pbonline.at;
www.arachnophilia.de;
oraz własne doświadczenia.

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu