Cyclophiops major – wąż dżdżownicożer

Wąż dżdżownicożer – Cyclophiops major

To niezwykle efektowny azjatycki przedstawiciel węży właściwych – jeden z piękniejszych gatunków zielonych węży, mogący dorastać do ok. 120 cm długości, ale zazwyczaj mniejsze 75-90 cm. O niezwykle smukłej budowie – w najszerszym miejscu nie przekracza 1.5-2 cm średnicy. O zaokrąglonej głowie, słabo oddzielonej od reszty ciała. Oczy duże, o okrągłych źrenicach; tęczówka w kolorze zielonym, niebieskim lub czarnym. Część grzbietowa o zielonej barwie (o różnej intensywności barwy); sporadycznie mogą występować ciemniejsze plamki. Łuski gładkie, jedynie u samców w środkowej części grzbietu występuje kilka rzędów łusek o zaostrzonych krawędziach. Strona brzuszna żółto-oliwkowa, z czasem może przybierać kolor kremowy. Jaskrawo żółte ubarwienie może występować w okolicach szyi i utrzymuje się ono przez całe życie gada.

Charakterystyczną cechą tego gatunku jest chwytny ogon stanowiący około 1/5 długości ciała, który ułatwia im poruszanie się po drzewach. U niektórych osobników widoczne jest delikatne, brązowawe ubarwienie ogona.

Synonimy

• Cyclophis major (Günther, 1858)

• Cyclophis major (Günther, 1864)

• Herpetodryas chloris (Hallowell, 1861)

• Cyclophis major (Günther, 1888)

• Ablabes major (Boettger, 1894)

• Ablabes major (Boulenger, 1894)

• Entechinus major (Cope, 1895)

• Liopeltis major (Stejneger, 1907)

• Liopeltis major bicarinata (Maki, 1931)

• Eurypholis major (Pope, 1935)

• Opheodrys major (Smith, 1943)

• Entechinus major (Cundall, 1981)

• Liopeltis major (Welch, 1988)

• Entechinus major (Welch,1988)

• Cyclophiops major (Ota, 1991)

Systematyka

• Gromada: Reptilia – gady

• Podgromada: Lepidosauria – lepidozaury

• Rząd: Squamata – łuskonośne

• Podrząd: Serpentes

• Infrarząd: Colubroidea

• Rodzina: Colubridae

• Podrodzina: Colubrinae

• • Rodzaj: Cyclophiops
  • Gatunek: Cyclophiops major (Günther, 1858)

 

Skład rodzaju Cyclophiops

W skład rodzaju wchodzi 6 gatunków:

1. Cyclophiops doriae
2. Cyclophiops hamptoni
3. Cyclophiops herminae
4. Cyclophiops major
5. Cyclophiops multicinctus
6. Cyclophiops semicarinatus

 

Występowanie

Obszarem występowania Cyclophiops major są tereny Azji Południowo-Wschodniej – położone w Laosie, północnej części Wietnamu, Chinach, Hongkongu i na Tajwanie. Występuje na terenach do wysokości 2000 m n.p.m.

Biotop

Wilgotne lasy, bagna namorzynowe jak i pola ryżowe.

Aktywność

Wąż jest aktywny głównie za dnia.

Cechy szczególne

Węże te potrafią wydawać charakterystyczne dźwięki „mlaskanie”. Przypomina ono dźwięk spadających kropli wody. Specyficzny dźwięk wydawany przez gada możemy zazwyczaj usłyszeć po zgaszeniu świateł w terrarium.

Ciekawostki

Cyclophiops major nie należą do jadowitych węży – posiadają uzębienie typu aglypha, jednak gdy wąż czuje sie zagrożony potrafi spłaszczyć głowę i uwydatnić tylną część szczęki dzięki czemu przybiera kształt głowy, charakterystyczny dla jadowitych węży posiadających uzębienie typu Solenoglypha (najwyższy stopień rozwoju aparatu jadowego u węży, typowy dla dwóch rodzin – grzechotnikowatych i żmijowatych). Ogólnie wąż sprawiający wrażenie ostrożnego i powolnego w ruchu, ale gdy wyczuje zagrożenie potrafi być niezwykle szybki i zwinny.

Wąż nie wykazuje agresji w stosunku do ludzi – zaniepokojony przybiera postawę obronną, wyginając ciało w kształt litery S. Nie należy brać tego węża na „siłę” gdyż rzuca się wtedy i wije jak oszalały.

Terrarium

Nieodzownym warunkiem zachowania Cyclophiops major w dobrym zdrowiu i kondycji jest odzwierciedlenie warunków środowiskowych w jakich żyją te węże na wolności – w tym celu należy stworzyć im dość specyficzne warunki w terrarium. Dla dorosłego osobnika zbiornik o wymiarach 40x50x90 cm (dł.x szer.x wys.)będzie już odpowiedni, natomiast w przypadku młodych osobników wystarczy terrarium o wym. 30x40x60 cm. Zbiornik musi być obsadzony naturalną, wilgociolubną roślinnością. W tym przypadku doskonale sprawdzą się helofity (rośliny bagienne o korzeniach zanurzonych w wodzie, ale liściach wyniesionych ponad wodę), hygrofity (rośliny preferujące siedliska wilgotne)oraz epifity czy fikusy. Cyclophiops major zajmuje przede wszystkim górną część terra, niezbędne więc będą liczne konary do wspinaczki oraz pędy bambusa owinięte mchem chilijskim, który doskonale utrzymuje prze dłuższy czas wilgoć. Połowę powierzchni dna zbiornika wypełniamy wilgotnym keramzytem, pozostałą część przeznaczamy na basen. Temperatura wody powinna wynosić ok. 26°C – akwarystyczna grzałka o małej mocy – 15 W wydaje się być niezbędna dla podtrzymania odpowiedniej jej temperatury. Tylną oraz boczne ściany wykładamy płytami korkowymi – takie rozwiązanie będzie mieć pozytywny wpływ na mieszkańców zbiornika, zapewniając im większe poczucie bezpieczeństwa.

Oświetlenie

12 godzin w ciągu dnia. Gatunek ten nie wymaga silnego oświetlenia. Z pewnością nieduża dawka promieniowania UVB, na poziomie 5% korzystnie wpłynie na zdrowie jak i sampoczucie węża, dodatkowo wspomoże prawidłowy wzrost posadzonych roślin.

Temperatura

W dzień powinna utrzymywać się w granicach 26-28°C, z nocnymi spadkami o kilka stopni.

Wilgotność

Powinna wynosić około 70-80 %.

Żywienie

W środowisku naturalnym, w skład diety Cyclophiops major wchodzą owady w różnym stadium rozwoju, pierścienice oraz inne bezkręgowce. W warunkach terraryjnych węże tego gatunku często odmawiają przyjmowania pokarmu innego niż pierścienice, ale zawsze warto próbować podać inny pokarm w celu urozmaicenia ich diety – mogą to być małe płazy (nigdy nie podajemy przedstawicieli polskiej batrachofauny – będącej pod ochroną!), mysiego oseska czy też małe rybki akwariowe. Możemy też do dżdżownicy przyszyć cienką, bawełnianą nicią oseska lub rybkę np. gupika. Wąż po pewnym czasie przyzwyczai się do pobierania pokarmu w normalny, typowy dla tego gatunku sposób. Należy pamiętać o odpowiednim dobraniu pod względem rozmiarów karmówki – Cyclophiops major nie dusi swoich ofiar, a połyka je żywe. Jeśli podajemy naszemu pupilowi myszy to powinny być one ogłuszone lub martwe. Węże te mają doskonały wzrok i żywiołowo reagują na każdy ruch, który pobudza ich instynkt łowiecki, mimo tego stosunkowo długo przygotowuje się do ataku, więc wymagana jest od opiekuna wyjątkowa cierpliwość w trakcie ich karmienia. Młode węże karmimy co 2-3 dni, a w przypadku obfitych posiłków w odstępach 5-6 dniowych. Ze względu na duże zagęszczenie roślin w zbiorniku warto przyzwyczaić węża do karmienia w jednym, stałym miejscu. Większa będzie szansa na to, że wąż spożyje całą karmówkę, którą mu dostarczyliśmy. W przeciwnym wypadku wąż może mieć problem z jej odnalezieniem.

Wąż już po pierwszym roku życia może osiągnąć 45 cm, a więc połowę swojej normalnej długości. W pierwszych miesiącach życia wąż zrzuca skórę bardzo często, lecz przyrosty pomiędzy wylinkami są niewielkie.

Dymorfizm płciowy

Samce mają dłuższe ogony od samic. Dla pewnego określenia płci niezbędne jest sondowanie, lub też wymasowywanie nasady ogona przeprowadzane przez doświadczonego hodowcę.

Rozmnażanie

Samice składają 2-16 jaj o wymiarach ok. 30×15 mm, z których po około 2 miesiącach wykluwają się wężyki mierzące ok. 25 cm. Osobiście nie słyszałem o rozmnożeniu tego węża w niewoli, brak jakichkolwiek materiałów dotyczących ich rozrodu jest kolejnym powodem dlaczego informacja o rozmnażaniu jest taka lakoniczna.

Zimowanie

Nie jest wymagane ze względu na niewielkie różnice temperatury między porami roku.

Uwagi

Oferowane na rynku Cyclophiops major pochodzą przede wszystkim z odłowu, częstym zjawiskiem jest ich wysoka śmiertelność w krótkim czasie od zakupu. Wpływ na to ma wiele czynników – ogromny stres związany z samym odłowem, warunki przetrzymywania i transportu (w tym czas jego trwania), odwodnienie, problemy z adaptacją do nowych warunków oraz endo- i ektopasożyty.

Należy kupować je tylko od sprawdzonych hodowców, w dobrej kondycji i po dłuższej aklimatyzacji po przybyciu do kraju przeznaczenia.

Gatunek ten można polecić jedynie prawdziwym entuzjastom, ale doświadczonym w chowie innych węży.

 

Opracowanie i źródła informacji
MACIEK_G na podstawie własnych doświadczeń