Chilobrachys fimbriatus

Chilobrachys fimbriatus – ptasznik

Chilobrachys fimbriatus jest jednym z 28 gatunków rodzaju (2019).

Nazewnictwo

Nazwa polska: brak
Nazwa angielska: Indian Violet Tarantula
Nazwa czeska: Sklípkan třásnitý

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Został opisany przez Pocock’a w roku 1899 na podstawie egzemplarzy zebranych dla brytyjskiego Natural History Museum przez Phipson’ a i Master’a.

Wygląd

Należy do średniej wielkości przedstawicieli rodzaju. Choć już 10 centymetrowe samice można uznać za dojrzałe płciowo, to z upływem czasu mogą osiągnąć rozmiary 17 cm w rozstawie odnóży.

Samica dorasta do około 5-6 cm ciała, samce są nieco mniejsze – dorastają maksymalnie do 4 cm ciała.

Podstawową barwą ciała jest brąz. Tarczka grzbietowa jest jaśniejsza, odwłok podłużny, rudo brązowy, na którym znajduje się kilka czarnych kresek. Pierwszy segment odnóży ciemno brązowy do czarnego. Reszta nóg brązowa. Pająk posiada bardzo długie kądziołki przędne. Młode do 3-4 wylinki są brązowe, potem zaczynają nabierać barw dojrzałych osobników. Nie ma różnic w ubarwieniu samic i samców.

Występowanie

Zamieszkuje lasy tropikalne Indii. Występuje głównie w prowincji Goa na zachodnim wybrzeżu Półwyspu Indyjskiego nad Morzem Arabskim.

Biotop

Region gdzie występuje ten gatunek charakteryzuje się zarówno dużymi rocznymi wahaniami poziomu wilgotności, jak i temperatur. Pająki muszą radzić sobie z nie najcieplejszymi zimami, upalnymi latami, a także z nadchodzącym co rok monsunem.

Trudno jednoznacznie określić tryb życia przedstawicieli Chilobrachys fimbriatus. Mimo iż za kryjówkę służą im często wykopane tunele, to ich głębokość nie może się równać z konstrukcjami pająków stricte podziemnych (Hysterocrates spp., Citharischius spp., Haplopelma spp.).

Swoje terytorium oplatają dużą ilością pajęczyny, co sprawia, że terraria, w których utrzymujemy ten gatunek, wyglądają bardzo efektownie. Dużą część czasu spędzają poza swoją kryjówką. Są bardzo aktywne i dość żarłoczne, a co za tym idzie mało wybredne.

Długość życia

Chilobrachys fimbriatus charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu. Zazwyczaj samce osiągają dojrzałość płciową już w drugim roku życia. Przy optymalnych warunkach ma to miejsce ok. 10-11 wylinki. Samice dojrzewają niedługo później – ok. 11-12 wylinki.

Aktywność

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Choć obdarzone są dużym temperamentem, to najczęściej korzystają z możliwości ucieczki, jeśli tylko warunki im na to pozwolą. W przeciwnym wypadku stają się agresywne i atakują bez wahania.

Pająki te są szybkie.

Jadowitość

Jad mocny, wysokie ryzyko ukąszenia ze względu na szybkość, szczególnie niebezpieczne są agresywne osobniki.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Wymiary terrarium dla tego gatunku powinny wynosić 40/25/25 cm (dł./szer./wys.). Dodatkowe wyposażenie nie jest konieczne – ptasznik wytwarza bardzo duże ilości pajęczyny, którą w krótkim czasie oplata całe terrarium.

Temperatura

Temperatura w dzień 23-25°C, w nocy może być 3°C niższa.

Wilgotność

Wilgotność utrzymujemy na poziomie 60-80%.

Cechy szczególne

Chilobrachys fimbriatus posiada rzadką umiejętność wydawania dźwięków za pomocą strydulacyjnych set. Działanie aparatu strydulacyjnego jest dość proste. Sety strydulacyjne, występujące zazwyczaj w przedniej części głowotułowia (na chelicerach, udach, maxillae) w przeciwległych rzędach, ocierają się o siebie. Efektem tego pocierania są dźwięki, które mają na celu odstraszenie napastnika.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), nie posiada natomiast haczyków na przedniej parze odnóży.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Proces rozmnażania najlepiej zobrazuje opis próby podjętej przez nas jesienią ubiegłego roku. Zakończyła się pełnym sukcesem.  Na początek informacje „techniczne”: samica mierząca 5,5 cm długości ciała przeszła ostatnią wylinkę w dniu 17.07.2007 roku. Samiec zaś osiągnął dojrzałość płciową miesiąc przed pierwszą kopulacją. W tym czasie napełnił się dwukrotnie. Para Chilobrachys fimbriatus przed kopulacją Miały miejsce dwie kopulacje: pierwsza 20.10.2007, druga 12.11.2007. Obie przebiegły w podobny sposób. Otwarty pojemnik z samcem został umieszczony tuż obok otwartego terrarium samicy. Co niezwykłe, samiec bardzo szybko rozpoczął zaloty i zbliżył się do samicy, zaś sama kopulacja trwała bardzo długo – ok. 30 minut. Samica nie przejawiała agresji wobec samca. Apetyt samicy uległ zaostrzeniu wkrótce po kopulacjach. Atakowała pokarm bardzo gwałtownie. Niejednokrotnie trawiła jednocześnie 2-3 dorosłe świerszcze lub kilka larw drewnojada. Dnia 28.01.2008 roku rozpoczęła budowę kokonu. Przez dziesięć godzin obserwowaliśmy jej zmagania. A był to dopiero początek… Samica opiekowała się kokonem bardzo troskliwie. Przyjmowała w tym czasie pokarm, co nie miało wpływu na intensywność opieki. Mimo że docenialiśmy jej instynkt macierzyński, w dniu 29.02.2008 zdecydowaliśmy się na odebranie kokonu. Okazało się, iż są w nim nimfy I. Mierzyły ok. 0,3 cm średnicy. Kokon został umieszczony w inkubatorze. Po jedenastu dniach inkubacji w temperaturze 28°C pojawiły się nimfy II o wielkości ok. 1 cm. Dnia 23.04.2008 roku 130 pająków w stadium L1 opuściło kokon. Większość z nich miała ok. 1,5 cm w rozstawie odnóży. Decyzję o rozdzieleniu młodych podjęliśmy osiem dni później, gdy zauważyliśmy akty kanibalizmu. Dumna mama wyliniała 30.06.2008 roku. Chcemy podkreślić, iż samica nie miała zapewnionych idealnych warunków. Zamieszkiwała dobrze wentylowane terrarium o wymiarach 20x20x20 cm. Warstwa podłoża miała grubość zaledwie 3 cm. Co ważne, jego wilgotność utrzymywana była na wysokim poziomie. Mimo mało zadowalających warunków, samica doskonale poradziła sobie ze złożeniem kokonu, jak i opieką nad swoim potomstwem. Wyżej opisany fakt dowodzi dużej tolerancji na parametry warunków utrzymania. Być może ta właśnie cecha pozwala na regularne rozmnażanie Chilobrachys fimbriatus w hodowlach, a co za tym idzie dużą dostępność gatunku w handlu. Jeśli zdecydujesz się wspiąć na kolejny poziom lub poszerzyć swoją kolekcję, nie będziesz miał dużych problemów ze zdobyciem tego pająka. Nie powinna Cię również odstraszyć jego cena.

 

Opracowanie i źródła informacji
Beliar

Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.giantspiders.com;
www.exotic-animals.org;
www.poecilotheria.com;
www.cyriocosmus.com;
Własne doświadczenia.

Raporty rozmnożeniowe

1. Chilobrachys fimbriatus – raport rozmnożeniowy