Brachypelma annitha

Brachypelma annitha – ptasznik

Brachypelma annitha została uznana za synonim Brachypelma smithi.

Holotyp tego gatunku był niemożliwy do zlokalizowania i nigdy nie trafił do Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu, gdzie powinien się znajdować (informacja od autorów opisujących B. annitha i kuratora muzeum). Pochodził także z prywatnej hodowli. Nie był to okaz złapany na wolności, przez co niemożliwe było ustalenie miejsca jego pochodzenia. Niemniej opis z publikacji opisującej ten gatunek pasował do osobników Brachypelma smithi pozyskanych ze stanu Guerrero w Meksyku, a badania DNA osobników B. annitha pozyskanych z prywatnych hodowli także wskazywały na bliskie pokrewieństwo B. annitha z B. smithi.

 

Literatura

1. Mendoza, J. & Francke, O. Systematic revision of Brachypelma red-kneed tarantulas (Araneae : Theraphosidae), and the use of DNA barcodes to assist in the identification and conservation of CITES-listed species. Invertebr. Syst. 31, 157–179 (2017).
2. Tesmoingt, M., Cleton, F. & Verdez, J. M. (1997). Description de Brachypelma annitha n. sp. et de Brachypelma hamorii n. sp. mâles et femelles, nouvelles espèces proches de Brachypelma smithi (Cambridge, 1897) du Mexique. Arachnides 32: 8-20.

 

---

Poniżej prezentujemy wcześniejszy opis przed rewizją

Brachypelma annitha (Valerio, 1980) na wolności występuje w Meksyku. Gatunek sklasyfikowany w 1997 roku przez Tesmoingt’a.

Wygląd

Dorasta do 6-7 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami do 14-16 cm. Bardzo pięknie ubarwiony ptasznik, łudząco podobny do Brachypelma smithi. Od tego gatunku różnią go intensywniejsze barwy. Tarczka grzbietowa czarna z szeroką, czerwonawą obwódką. Nasada kłów jadowych, odnóża i odwłok czarne. Na każdej parze odnóży znajdują się po 3 czerwone plamy – najintensywniejsze z nich znajdują się na drugim członie każdego odnóża. Odwłok porośnięty jest rzadkimi, czerwonawymi włoskami. Młode różowe z ciemną plamką na odwłoku. Czerwone plamki zaczynają pojawiać się około 4-5 wylinki. Na początku są słabo widoczne, ale z każdym linieniem ubarwienie staje się coraz bardziej intensywne. Nie ma różnic w ubarwieniu samic i samców.

Biotop

Ptasznik ten żyje w trudnych warunkach, gdzie wahania temperatury są znaczne – od 35-40°C w dzień do 10°C w nocy.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Wymaga terrarium o wymiarach 30/30/25 cm (dł./szer./wys.). Jako podłoże można zastosować torf lub substrat kokosowy o grubości około 5 cm. W terrarium powinna znaleźć się kryjówka – kawałek kory lub korzeń. Można także włożyć miseczkę z wodą. Optymalna temperatura dla Brachypelma annitha to 28-33°C (nocą może spadać do 18-20°C). Wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie 60-80%.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Młodym ptasznikom podajemy larwy owadów: much, mącznika młynarka, muszki owocowe. Starszym i dorosłym pająkom podajemy świerszcze, karaczany i szarańczę.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dojrzały samiec posiada na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej, najdłuższej parze odnóży krocznych haczyki.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Samce dojrzewają po 2-2,5 roku, samice po 3-4 latach. Przy dopuszczeniu samica jest zwykle pokojowo usposobiona do samca.

Uwagi

Gatunek objęty ochroną. Rzadko bywa agresywny, jego najczęstszą obroną jest wyczesywanie włosków parzących z odwłoka. Nadaje się dla początkujących.

 

Opracowanie i źródła informacji
Autor: Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 1, 2000;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
www.exotic-animals.org;
www.giantspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.tarantulas.ru;
Własne doświadczenia.