Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [8]
Loading...
8617
Owady – Opisy, Straszyki – Opisy

Aretaon asperrimus – straszyk rogaty

Aretaon asperrimus – straszyk rogaty

Straszyk rogaty – PSG 118 (Aretaon asperrimus Redtenbacher, 1906) to jeden z najpopularniejszych gatunków straszyków w polskich hodowlach. Bardzo ciekawy pod względem wyglądu, mocno zaznaczony dymorfizm płciowy. Samiec znacznie mniejszy, kontrastowo ubarwiony; samica większa, masywniejsza i ciemniejsza. Gatunek bardzo prosty w hodowli, polecany początkującym miłośnikom owadów. Stara nieaktualna już nazwa tego gatunku to Obrimus asperrimus.

Nazewnictwo

  • Nazwa polska: Straszyk rogaty

Synonimy

Obrimus asperrimus, Obrimus muscosus

Występowania

Stan Sabah (Malezja) na wyspie Borneo.

Wygląd

  • Samica

    Osiąga średnio 8-9 cm długości ciała. Owad dość masywny. Podstawowy kolor ciała stanowi brąz. W hodowlach zdarzają się ciemniejsze lub jaśniejsze osobniki. Począwszy od głowy, do śródtułowia ciało straszyka zdobią spore chitynowe kolce czerwonego koloru. Odwłok zakończony jest ok. 1,5 cm pokładełkiem służącym do składania jaj w warstwie ziemi. Czułki długie, długości ok. 7 cm.

  • Samiec

    Znacznie mniejszy od samicy i drobniejszy, osiąga go 5-6 cm długości ciała. W porównaniu do samicy jest żywo ubarwiony; przez całe ciało biegną (zanikając w kierunku narządów kopulacyjnych) jasnożółte pasy, reszta ciała brązowa, spód ciała jaśniejszy – beżowy. Podobnie jak u samicy zaczynając od głowy i kończąc na śródtułowiu ciało zdobią spore, czerwone, chitynowe kolce. Odnóża również zaopatrzone w małe, ale liczne chitynowe wyrostki. Czułki bardzo długie ok 6 cm. Odwłok zakończony charakterystycznym, kulistym narządem kopulacyjnym.

  • Młode

    Nimfy zaraz po wykluciu mierzą ok. 20 mm. Podstawowy kolor ich ciała to szaro – brązowy. Z wiekiem w zależności od środowiska w jakim przebywają (wystrój, wilgotność, temperatura) zmieniają barwy: pojawiają się zielone, czarne lub białe wykwity. Płeć osobników bez większych problemów możemy odróżnić mniej więcej po trzeciej wylince, gdy u samicy wyraźnie zaznacza się pokładełko.

  • Jaja

    Podłużne, duże (5×3 mm), nieco beczułkowatego kształtu, z płaskim wieczkiem. Na jaju widać charakterystyczny wzór. Jaja zakopywane są przez samice w podłoży na głębokość 3-4 cm.

Hodowla

  • Owady

    Imago jak i młode nimfy nie sprawiają najmniejszych problemów. Są bardzo proste w hodowli i mało wymagające. Wystarczy zapewnić im temperaturę w przedziale 20-25°C, wilgotność na poziomie 80-85% i dostęp do zawsze świeżego pokarmu. Jako że Aretaon to gatunek składający jaja w podłożu, należy zapewnić warstwę torfu/włókniny kokosowej odpowiedniej grubości (ok. 5 cm) w terrarium. Samica jako imago żyje średnio 10 miesięcy samiec ok. 8 miesięcy.

  • Jaja

    Inkubacja zapłodnionych jaj trwa średnio 3-4 miesiące, jaja z partenogenezy klują się po ponad 5 miesiącach. Najlepiej inkubować je na włókninie kokosowej/torfie lub na ręcznikach papierowych, w temperaturze 23-25°C, przy wilgotności 75-85%. Samica składa 2-3 jaja na dzień.

Żywienie

Gatunek ten jak większość straszyków nie jest wybredny. Podstawowy pokarm stanowi jeżyna i malina, lecz owady nie pogardzą też dębem, bluszczem, liśćmi truskawki i poziomki. Należy pamiętać aby pokarm w terrarium był zawsze świeży.

Terrarium

Terrarium o wymiarach 30x30x30 cm [dł./szer./wys.] zapewni pełen komfort trzem parkom dorosłych owadów. Dno terrarium wysypujemy włókniną kokosową/torfem aby straszyki mogły bezpiecznie składać jaja. Jeżeli decydujemy się natomiast na wyłożenie dna terrarium ręcznikami papierowymi pamiętamy o pojemniczku z torfem do którego samice będą składać jaja – brak podłoża odpowiedniego do składania jaj grozi uszkodzeniem pokładełka samicy. W terrarium możemy umieścić konary lub korzenie, które stworzą atrakcyjne kryjówki dla owadów. Gatunek ten lubi nieco wyższą wilgotność, należy zatem zraszać terra regularnie 1-2 razy dziennie.

Rozmnażanie

Płciowo, partenogenetycznie.

Opracował: Bartosz Rom (BartekR) na podstawie własnych doświadczeń hodowlanych.

Przeczytaj też  Deropeltis paulinoi

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu