Loading...
Linothele megatheloides powraca do starej nazwy – Przegląd pająków z rodzaju Linothele
Rodzina: Dipluridae
Dipluridae to rodzina pająków często omawianych i pojawiających się podczas rozmowy o ptasznikach. Rodzina ta pomimo tego, że nie należy do ptaszników właściwych (Theraphosidae) ma z nimi wiele wspólnego i jest blisko spokrewniona. Przedstawiciele tej rodziny wraz z ptasznikami (Theraphosidae) należą bowiem do grupy tzw. ptasznikowców (Mygalomorphae). Do najbardziej znanych gatunków z tej rodziny w terrarystyce można zaliczyć Linothele sericata (znana także pod nazwą L. megatheloides), Linothele fallax oraz Diplura sanguinea. Pająki te znane są z ich długich kądziołków przędnych i niesamowitych możliwościach tworzenia sieci w terrarium, a także z ich przerażającej szybkości.
Publikacja N. Duperre, E. Tapia oraz J. Bond (2023), którą postaram się tutaj pokrótce omówić skupia się na rewizji gatunków z rodzaju Linothele występujących w Ekwadorze.
Rodzaj: Linothele
Przed pojawieniem się publikacji był to drugi najliczniejszy w gatunki rodzaj pająków w rodzinie Dipluridae i zawierał 24 gatunki. Rodzajem, który był liczniejszy był rodzaj Masteria, którego przynależność do rodziny Dipluridae jest wątpliwa, a w przyszłości uzyska najprawdopodobniej status osobnej rodziny. Publikacja N. Duperre i wsp. (2023) wzbogaciła jednak rodzaj Linothele i teraz jest to najliczniejszy przedstawiciel swojej rodziny, w którego skład wchodzą aż 63 gatunki.
Większość samic tego rodzaju posiada wzory ze złotawym lub miedzianym ubarwieniem. Samce z kolei są rzadko kolorowo ubarwione. W większości przypadków ich ubarwienie jest czarne z lub bez niebiesko-zielonego połysku.
Ukąszenia tych pająków powodują nieznaczny ból, a także mrowienie i drętwienie ręki. Objawy ukąszenie przez te pająki mogą utrzymywać się nawet do 3 dni.
Pająki z rodzaju Linothele przystosowały się do wielu środowisk. Wśród tych gatunków istnieją nie tylko typowo naziemne gatunki, ale także nadrzewne zasiedlające drzewa do 5 metrów nad ziemią. 3 gatunki zamieszkują jaskinie: L. ponoma, L. canirasi, L. cavicola.
Jak w wielu innych grupach niektóre gatunki z tego rodzaju mogą być bardziej agresywne od innych. Szczególnie agresywne wydają się te gatunki, które można znaleźć w bardziej suchych rejonach (L. alausi, L. uvalino, L. gaujoni i L. victoria).
Linothele megatheloides powraca do swojej dawnej nazwy
W 2021 roku badacze Drolshangen i Bäckstam zaproponowali by Linothele megatheloides uznać za młodszy synonim Linothele sericata. W ten oto sposób z dwóch gatunków powstał jeden nazwany L. sericata. Obecnie N. Duperre, E. Tapia oraz J. Bond tłumaczą, że połączenie tych dwóch gatunków na podstawie zdjęć ususzonego osobnika L. sericata jest niewystarczające. W badaniu z 2021 roku opisano, że L. sericata i L. megatheloides zasiedlają tereny nieopodal siebie, gdzie w rzeczywistości ich zasięg występowania jest oddalony o około 300 km. Dzieli ich nie tylko odległość, ale także wysokość i zupełnie inne środowisko jakie zasiedlają. L. sericata można bowiem znaleźć w Andach na wysokości 2640 m n.p.m., zaś L. megatheloides zasiedla wybrzeża Oceanu Spokojnego na wysokości 85 m n.p.m.
Badania N. Duperre (2023) wskazują także, że gatunki należące do rodzaju Linothele raczej nie posiadają szerokich zasięgów występowania. Zazwyczaj gatunki należące do tego rodzaju są endemitami. Można je spotkać na tylko jednym niezbyt dużym obszarze.
Ponadto porównując osobnika opisanego w badaniu z 2021 roku z oryginalnym opisem L. sericata stworzonym przez Karsch, 1879 okazuje się, że prawdopodobnie nie są to te same gatunki. Co za tym idzie N. Duperre i wsp. uznali synonim L. megatheloides i L. sericata za nieważny. Tym samym nazwy tych gatunków powróciły do stanu sprzed 2021 roku.
Aż 38 nowych gatunków z rodzaju Linothele
Publikacja opisuje aż 38 nowych gatunków z rodzaju Linothele. Dla porównania przed powstaniem tej publikacji znanych było 24 gatunki. Listę i zdjęcia gatunków przedstawiamy poniżej:
- L. alausi
- L. amazonica
- L. anabellecitae
- L. angamarca
- L. archidona
- L. banos
- L. canirasi
- L. carchi
- L. cayambe
- L. condo
- L. costenita
- L. cuencana
- L. guacamayos
- L. gualaquiza
- L. guallupe
- L. ilinizas
- L. ireneae
- L. jarrini
- L. jatunsacha
- L. javieri
- L. kaysi
- L. lacocha
- L. lloa
- L. milleri
- L. molleturo
- L. otokiki
- L. otoyacu
- L. peguche
- L. podocarpus
- L. pomona
- L. pristirana
- L. pseudoquori
- L. rionegro
- L. sigchila
- L. troncal
- L. uvalino
- L. victoria
- L. yunguilla
Literatura:
- Dupérré, N., Tapia, E. & Bond, J. E. (2023). Review of the spider genus Linothele (Mygalomorphae, Dipluridae) from Ecuador – an exceptional case of speciation in the Andes. Arthropoda 1(3): 68-341. doi:10.3390/arthropoda1030010
- Drolshagen, B. & Bäckstam, C. M. (2021). A taxonomic review of the mygalomorph spider genus Linothele Karsch, 1879 (Araneae, Dipluridae). Zoosystema 43(10): 163-196. doi:10.5252/zoosystema2021v43a10
Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Terrarium codziennie. Obserwuj Terrarium!
ZABRANIA SIĘ kopiowania zdjęć oraz utworów (artykułów) w całości lub w części BEZ ZGODY właściciela i administratora strony.
Zgodnie z Ustawą o Prawie Autorskim i Prawach Pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 roku (Dz.U.94 Nr 24 poz. 83, sprost.: Dz.U.94 Nr 43 poz.170) wykorzystywanie autorskich pomysłów, rozwiązań, kopiowanie, rozpowszechnianie zdjęć, fragmentów grafiki, tekstów opisów w celach zarobkowych, bez zezwolenia autora jest zabronione i stanowi naruszenie praw autorskich oraz podlega karze. Znaki towarowe i graficzne są własnością odpowiednich firm i/lub instytucji.
