Harmonicon oiapoqueae

Harmonicon oiapoqueae

Systematyka

Domena: eukarionty (Eucaryota)

Królestwo: zwierzęta (Animalia)

Typ: stawonogi (Arthropoda)

Podtyp: szczękoczułkowce (Chelicerata)

Gromada: pajęczaki (Arachnida)

Rząd: pająki (Araneae)

Podrząd: Opisthothelae

Infrarząd: Mygalomorphae

Rodzina: Dipluridae

Rodzaj: Harmonicon

Gatunek: Harmonicon oiapoqueae

Gatunek sklasyfikowany w 1896 roku przez Cambridge’a, na podstawie niedorosłej samicy (bez 4 odnóży).

Występowanie

Na wolności występuje w Brazylii.

Wygląd

Samica dorasta do 4-5 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami osiąga 13-15 cm. Podstawowym ubarwieniem tego pająka jest ciemny granat. Karapaks już nawet u młodych osobników jest czerwony z lekkim nalotem ciemnych włosków. Czerwone są również chelicery. Pająk pokryty jest aksamitnym, krótkim owłosieniem, tylko na odnóżach występują szczeciniaste sztywne i długie włoski. Charakterystyczną cechą całej rodziny są bardzo długie kądziołki przędne oraz długie i stosunkowo cienkie odnóża, a także wydłużony owalny odwłok.

Długość życia

Jeżeli chodzi o wiek to jeszcze nie wiem jak długo żyją, ale chyba podobnie jak niektóre ptaszniki. Moje osobniki mają ponad dwa lata i nie są jeszcze całkiem dorosłe. Przy intensywnym karmieniu rosną bardzo szybko, nawet jedna wylinka co dwa miesiące.

Terrarium

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary 20/20/25 cm. Może być też większe, jeżeli mamy na tyle miejsce. Pająk jest na tyle atrakcyjny, że swoimi długimi kądziołkami plecie ogromne ilości pajęczyny i obojętnie jak duże damy terrarium to i tak całe będzie zapajęczynowane. W terrarium przydały by się jakieś gałęzie żeby pająk miał na czym rozwiesić pajęczynę. Warstwa torfu powinna wynosić przynajmniej 5 cm, ponieważ pajęczyna ma na celu tylko chwytanie ofiary a sam pająk siedzi w wykopanej w torfie dziurce.

Żywienie

Dorosłym osobnikom podajemy świerszcze, karaczany, mączniki. Owada wrzucamy na górę pajęczyny. Pająk wyczuwa drgania i wyskakuje ze swojego ukrycia do ofiary, łapie ją i zaciąga do norki. Młodym podajemy muszki owocówki i wylęg świerszcza.

Rozmnażanie

Dojrzały samiec posiada na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy). Jest mniejszy od samicy. W niewoli bardzo dobrze się rozmnaża. Kopulacja przebiega trochę inaczej niż u ptaszników. Samiec kilkakrotnie podchodzi do samicy i odchodzi, plecie dużo pajęczyny, tak jakby nie chciał pozwolić innym samcom zbliżyć się do samicy i w ten sposób dawał znać, że samica jest już zajęta. Samo zbliżenie trwa ponad minute. Kokon wytwarzany jest o wiele szybciej niż u ptaszników, bo po około 3 tygodniach. Larwy wykluwają się także po około 3 tygodniach.

Młode osobniki są dość wrażliwe na przesuszenie szczególnie zaraz po wylince.

Uwagi

W Europie jest rzadkim pająkiem. W Polsce jest zaledwie kilka osobników. Pająk nie jest agresywny, nie posiada włosków parzących i jest bardzo łatwy w hodowli. Wytrzymuje długi czas bez jedzenia, nie jest wrażliwy na wahania temperatur i na dłuższe przesuszenie.

 

Poszukiwania autora trwają..