Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [3]
Loading...
1241
Rośliny owadożerne – Opisy

Brocchinia sp. – brokinia

Brocchinia sp. – brokinia

Brocchinia (John Gilbert Baker, 1882) – brokinia, to rodzaj należący do rodziny Bromeliacae (Bromelie). Brokinia w przeciwieństwie do epifitycznego Catopsis jest rośliną naziemną , porastającą otwarte, równinne piaszczysto-bagienne ubogie w składniki odżywcze tereny Gujany, Kolumbii i Wenezueli.

Brokinia to roślina wieloletnia, dorastająca do wysokości 30-60 cm. Liście żółtozielone lub szarozielone, sztywne, stojące pionowo (u Catopsis wywijają się), końcówki zaokrąglone, zakończone ostrym „kolcem”, w dolnej części mocno przylegają do siebie tworząc lej gromadzący wodę z opadów atmosferycznych. System korzeniowy słabo wykształcony.

Pułapka brokinii to utworzony z przylegających do siebie liści lej wypełniony wodą z opadów atmosferycznych. Zwabione substancją zapachową mrówki, osy, muchy, komary i inne drobne owady, ześlizgują się po stromej powierzchni liścia do wnętrza leja. Aby zmniejszyć szanse ucieczki złowionej ofiary powierzchnie liści pokryte są woskowatym proszkiem oblepiającym nogi owada utrudniającym mu poruszanie się. W dolnej części leja znajdują się włoski utrudniające ucieczkę ofiary. Dodatkowym wabikiem u brokinii, podobnie jak Catopsis, są wzory powstające z odbitych od powierzchni liści promieni UV. Powstałe wzory UV łudząco przypominają wzory znajdujące się na płatkach kwiatów innych roślin.

Tylko dwa z pięciu znanych gatunków brokinii (Brocchinia reducta i Brocchinia hectioides) uznane są za rośliny owadożerne lub pseudoowadozerne. Wymienione brokinie (podobnie jak Catopsis) nie wytwarzają własnych enzymów trawiennych (Brocchinia reducta prawdopodobnie wytwarza tylko jeden enzym) . Aby rozłożyć ciało ofiary, rośliny korzystają z pomocy zamieszkujących lejowatą pułapkę symbiotycznych bakterii i grzybów. Kwaśne środowisko sprzyja procesom trawiennym prowadzonym przez te drobnoustroje.
Lej wypełniony wodą będący dla jednych stworzeń niebezpieczną pułapką dla innych jest idealnym schronieniem. Najczęstszymi mieszkańcami Brokinii są larwy komarów oraz inne rośliny owadożerne np. Utricularia humboldtii.

Ciekawostką w tej rodzinie jest Brocchinia acuminata współżyjąca z koloniami mrówek budującymi swoje gniazda u podstawy jej liści. Mrówki otrzymują schronienie, a roślina korzysta ze związków pokarmowych pochodzących z kału pozostawionego przez symbiotycznych lokatorów.

Przeczytaj też  Drosera spp. - rosiczki

Wygląd

Roślina osiąga wysokość od 30-60 cm.

Występowanie

Południowa Wenezuela, Kolumbia i północno-zachodnia Gujana oraz wielkie góry stołowe zwane potocznie Tepui. Brokinie występują na wysokości od 500 do 2900 m n.p.m..

Nasłonecznienie

Roślina jest dość wymagająca w stosunku do ilości i jakości światła. Wymaga ona bardzo silnego i bezpośredniego oświetlenia przez 12-14h dziennie.

Podlewanie

Roślinę podlewamy od góry. Należy zawsze pamiętać o napełnieniu wodą utworzonego przez liście rośliny leja-pułapki.

Wilgotność

Brocchinia wymaga wysokiej wilgotności powietrza w granicach 70%.

Temperatura

Temperatura latem

Około 13-24°C. Zaleca się obniżanie temperatury nocą o około 5°C.

Temperatura zimą

Zalecana temperatura zimą: 4-16°C.

Nawożenie

Rośliny nie nawozimy.

Podłoże

Perlit i kwaśny torf 2:1 lub mieszanka kwaśnego torfu z piaskiem i perlitem.

Przesadzanie

Przesadzanie nie jest zalecane. Brocchinia ma słabo rozbudowany system korzeniowy.

Okres spoczynku

Brokinia nie przechodzi okresu spoczynku. W okresie zimowym jednak zalecana jest niższa temperatura w pomieszczeniu hodowlanym. Roślina wymaga doświetlania w okresie zimowym.

Rozmnażanie

  • Nasiona.
  • Rośliny potomne – młodą roślinę potomną oddzielamy od dorosłej rośliny i sadzimy do nowego podłoża. Można zastosować ukorzeniacz w celu stymulacji wzrostu systemu korzeniowego.

Kwitnienie

Kwiaty białe, małe (około 0,5 cm), wzniesione do góry na długim (około 60 cm) pędzie kwiatowym.

Przeczytaj też  Byblis sp. - byblis

Stopień trudności uprawy

Roślina trudna w uprawie. Polecana wyłącznie doświadczonym hodowcom.

 

Rafał Pitera

Opracowano na podstawie:

  • „Rośliny mięsożerne – zwane też owadożernymi”, Zbigniew Podbielkowski, Barbara Sudnik-Wójcikowska, Wydawnictwo: MULTICO
  • „Savage garden”, Peter D’Amato, Wydawnictwo: Ten Speed Press;
  • „Carnivorous plants of the world” , James and Patricia Pietropaolo, Wydawnictwo: Timber press;
  • „Growing Carnivorous Plants”, Barry Rice, Wydawnictwo: Timber press;

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu