[31]
Loading...
Antaresia maculosa – pyton plamisty
Rodzaj Antaresia składa się z 4 gatunków (Antaresia childreni, Antaresia maculosa, Antaresia perthensis, Antaresia stimsoni) – to najmniejsze pytony współcześnie żyjące na świecie. Największym ich przedstawicielem jest pyton plamisty.
Populacja z półwyspu Cape York tzw. „blond phase” mimo pewnych starań herpetologa Raymonda Hosera nie została do tej pory uznana jako osobny podgatunek pod nazwą Antaresia maculosa brentonoloughlini. Charakterystyczną cechą tej populacji jest jasne, kontrastowe ubarwienie, przejawiające się żółtawym tłem z wyraźnymi łatami w czekoladowym odcieniu.
To smukłej budowy węże – z niedużą, wyraźnie oddzieloną od tułowia głową pokrytą dużymi łuskami; pysk z doskonale rozwiniętymi jamkami termicznymi, dzięki którym wykrywa najmniejsze wahania temperatury. O lśniących i gładkich łuskach z nieregularnym wzorem składającym się z ciemnych łat ułożonych wzdłuż całego tułowia na żółtawym lub szarawym tle, tworzących czasem zygzak. Młode osobniki różniące się znacznie ubarwieniem od dorosłych, mylone są często z młodymi osobnikami z gatunku A. childreni. W chwili obecnej wyróżniamy kilka odmian barwnych w tym albino, granite, patternless.
Nazewnictwo
Nazwa polska: Pyton plamisty
Nazwa angielska: Spotted python
Nazwa niemiecka: Der Fleckenpython
Nazwa czeska: Krajta skvrnitá
Synonimy
Liasis maculosus – Peters, 1873
Antaresia maculosus – Wells & Wellington, 1984
Antaresia maculosa – Kluge, 1993
Systematyka
| Domena | Eukaryota – eukarionty |
| Królestwo | Animalia – zwierzęta |
| Typ | Chordata – strunowce |
| Podtyp | Vertebrata – kręgowce |
| Gromada | Sauropsida – zauropsydy |
| Podgromada | Diapsida – diapsydy |
| Nadrząd | Lepidosauria – lepidozaury |
| Rząd | Squamata – łuskonośne |
| Podrząd | Serpentes – węże |
| Infrarząd | Alethinophidia |
| Rodzina | Pythonidae – pytony |
| Rodzaj | Antaresia |
| Gatunek | Antaresia maculosa – pyton plamisty (Peters, 1873) |
Wielkość
Może osiągać rozmiary do 140 cm (przeciętnie 100-120 cm) przy wadze ok. 1 kg, co nie zmienia faktu iż wciąż pozostaje jednym z najmniejszych pytonów na świecie. Samce są mniejsze i smuklejsze od samic.
Występowanie
Obszarem występowania tego gatunku są tereny północno-wschodniej Australii, od Półwyspu Cape York na północy, przez wschodnią część Queenslandu (jak i wyspy u jego wybrzeży) po północne krańce Nowej Południowej Walii.
Biotop
Pytony te zasiedlają bardzo zróżnicowane środowiska, od trawiastych równin, przez tereny leśne, po preferowane przez nie jaskinie i skaliste wzgórzAntaresia Mimo, że są zwierzętami typowo naziemnymi to bardzo dobrze wspinają się. W dzień chronią się w norach i szczelinach skalnych, a nocą wyruszają na łowy.
Długość życia
Przy zapewnieniu optymalnych warunków chowu mogą dożywać ponad 20 lat.
Żywienie
W środowisku naturalnym w skład ich diety wchodzą małe ssaki, ptaki, gady i płazy. Niebagatelną część ich diety stanowią nietoperze, które w trakcie wylotu z jaskiń stają się dość łatwym łupem dla tych doskonałych, nocnych łowców. W warunkach terraryjnych żywimy je zazwyczaj szczurami i myszami. Młode czasem odmawiają pokarmu – najlepszym rozwiązaniem byłby zakup osobnika już dobrze rozkarmionego. Maluchom na początku podajemy oseski mysie co 5-7 dni, zwiększając rozmiar posiłku wraz ze wzrostem gada. Dla dorosłych – 100 gramowy szczur w odstępach co 10-14 dni wydaje się być optymalnym rozwiązaniem.
Terrarium
Dla dorosłego osobnika terrarium o powierzchni 90x60x40 cm (dł. x szer. x wys.) jest już wystarczające. Oczywiście chów w rack systemach również zdaje egzamin. Młode trzymamy w terrariach o wymiarach 40x20x20 cm. W przypadku ich odchowu – kryjówka staje się niezbędna; młode są często bardzo nerwowe i podatne na stres, czego efektem może być odmawianie przyjmowania pokarmu. Jako podłoże sprawdzi się zarówno torf, trociny, gazety lub ręczniki papierowe. Wystrój złożony z korzeni lub gałęzi, można również umieścić skałki – wszystko to pozwoli wężowi na wykorzystanie swoich zdolności wspinaczkowych oraz będzie pomocne w trakcie procesu zrzucania wierzchniej warstwy skóry(naskórka)- linieniAntaresia Nieduże naczynie z wodą pełniące rolę basenu pozwoli na podtrzymanie odpowiedniego poziomu wilgotności w terrarium.
Oświetlenie
14 godzin dziennie.
Temperatura
W zakresie 26°C w najchłodniejszym miejscu, do 32°C w najcieplejszej części zbiornika.
Wilgotność
Utrzymujemy na poziomie ok.60%.
Dymorfizm płciowy
Samce są mniejsze oraz smuklejsze od samic, posiadają również dłuższe pazurki odbytowe. Sprawdzone metody określania określania płci to weterynaryjne badania diagnostyczne np. RTG lub sondowanie i „wyciskanie” (ostatnie dwie metody często praktykowane wśród hodowców powinny być przeprowadzane przez osoby z dużym doświadczeniem, nieumiejętnie przeprowadzone stwarzają ryzyko dla zdrowia, a nawet życia podopiecznych!).
Rozmnażanie
Uzyskanie potomstwa od osobników tego gatunku nie stanowi większego problemu. W okresie jesiennym rozdzielamy węże według płci i na okres ok. 2 miesięcy stopniowo obniżamy temperaturę w terrariach do 29°C w najcieplejszym punkcie i 24°C w najchłodniejszym, z nocnymi spadkami do 21°C. Dzień skracamy do 9 godzin, ograniczamy również ilość podawanego pożywienia. W kilka dni po zakończeniu okresu zimowego odpoczynku łączymy zwierzęta ze sobą; następujące po sobie kopulacje są dość częste i mogą trwać od kilku do kilkunastu godzin. Gdy samiec przestanie interesować się samicą należy go oddzielić i po kilkudniowej przerwie ponownie łączymy – i tak aż do owulacji. Wielu hodowców w ogóle nie chłodzi węży przed łączeniem, również odnosząc sukcesy hodowlane. Od momentu owulacji do zniosu jaj upływa 20-25 dni. Samica składa średnio 10-14 jaj(choć znane są przypadki zniosów w liczbie 19), owija się wokół nich i inkubuje je aż do momentu klucia. Samicę możemy zdjąć z kopca, a same jaja wyinkubować sztucznie, przekładamy je do odpowiednio wcześniej przygotowanego inkubatora. Jaja są małe, jedna sztuka mierzy ok. 1,5×3,5cm. Inkubacja powinna przebiegać w temperaturze 30-31,5°C przy wilgotności rzędu 90%. Po 44-52 dniach rozpoczyna się klucie, wężyki ważą zaledwie 7-9 g, mierząc przy tym 20 cm. Po niecałym tygodniu przechodzą pierwszą w swym życiu wylinkę i zaczynają polować.
Uwagi
Pyton plamisty to łatwy w hodowli i pełen wdzięku wąż, doskonale nadający się dla początkujących terrarystów. Ze względu na występowanie w wielu różniących się od siebie biomach jest odporny na błędy hodowlane, nie potrzebuje dużych zbiorników oraz pobiera małe ilości pokarmu. Wąż bardzo szybki i silny, wspaniale ukazuje cechy dużego pytona zaklętego w tak niepozornym ciele małego wężyka. Za młodu często płochliwe i nerwowe – z wiekiem stają są łagodnymi, spokojnymi gadami, bardzo aktywnymi co czyni je ciekawymi obiektami do obserwacji. Gatunek z pewnością jest w stanie dostarczyć wiele radości zarówno początkującym jak i zaawansowanym hodowcom.
Opracowanie i źródła informacji
Michał Olszewski „BrothaLynchHung” na podstawie doświadczeń własnych i poniższej literatury:
„Atlas węży” Chris Mattison
Oraz materiałów dostępnych pod adresami:
http://www.dolittlefarm.com.au/
http://www.antaresia.com
