Nhandu tripepii

© Craig mackay & https://www.terrarium.com.pl

Nhandu tripepii to efektownie ubarwiony, szybko rosnący i żarłoczny gatunek ptasznika naziemnego pochodzący z Brazylii. Charakteryzuje się spokojnym, choć niekiedy obronnym usposobieniem. Dorasta do około 8 cm długości ciała i stanowi atrakcyjny wybór zarówno dla średniozaawansowanych, jak i doświadczonych hodowców.

Spis treści

Systematyka

Domena: Eucaryota – eukarionty
Królestwo: Animalia – zwierzęta
Typ: Arthropoda – stawonogi
Podtyp: Chelicerata – szczękoczułkowce
Gromada: Arachnida – pajęczaki
Rząd: Araneae – pająki
Podrząd: Opisthothelae
Infrarząd: Mygalomorphae
Rodzina: Theraphosidae – ptaszniki
Rodzaj: Nhandu

Występowanie

Występuje w Brazylii, głównie w jej centralnych i południowo-wschodnich regionach (m.in. Mato Grosso, Goiás, Bahia).

Biotop

Zamieszkuje wilgotne lasy tropikalne, obrzeża lasów i obszary trawiaste z rozproszoną roślinnością. Gatunek naziemny – przebywa w naturalnych schronieniach, pod korzeniami, kamieniami i kłodami, a także samodzielnie kopie nory.

Długość życia

Samice: 15–20 lat. Samce: do 2 lat po ostatniej wylince.

Wygląd

Budowa typowa dla ptaszników naziemnych – masywne ciało i silne odnóża przystosowane do życia na ziemi. Ubarwienie ciała jasnobeżowe do złocistorudego, z gęstym pokryciem długich włosków o rudawym odcieniu. Odwłok ciemniejszy, często z kontrastowym owłosieniem. Samice dorastają do 8 cm długości ciała (ok. 18–20 cm rozstawu odnóży), samce do ok. 7 cm i są znacznie smuklejsze. Ostateczne, intensywne ubarwienie uzyskują po około 6–7 wylinkach.

Zachowanie

Gatunek o umiarkowanym temperamencie – najczęściej spokojny i unikający konfrontacji, jednak w razie zagrożenia może przyjąć postawę obronną. Często wyczesuje włoski parzące z odwłoka. W sytuacjach stresowych może wykazywać gwałtowne ruchy, dlatego nie jest polecany do częstego manipulowania.

Pająk posiada włoski parzące typu III, powodujące u człowieka miejscowe podrażnienia i świąd skóry.

Aktywność

Aktywny głównie w nocy. W naturze aktywny głównie w porze deszczowej.

Jadowitość

Jad o słabej sile działania na człowieka, z wyjątkiem osób uczulonych.

Terrarium

Dla dorosłego osobnika optymalne wymiary to 30×30×30 cm. Najlepsze będzie terrarium szklane z otwieraniem gilotynowym.

Podłoże: włókno kokosowe (warstwa ok. 8–10 cm), lekko wilgotne, umożliwiające kopanie.
Wystrój: kawałki kory, łupiny kokosa, mech, sztuczne lub żywe rośliny (z odpowiednim oświetleniem).
Kryjówki: kora, doniczki, kokosy.
Dodatkowo: niewielka miseczka z czystą wodą.

Terrarium należy ustawić w miejscu spokojnym, wolnym od drgań, z dala od źródeł ciepła i bezpośredniego nasłonecznienia.

Temperatura

Dzień: 25–28°C
Noc: 22–23°C

Wilgotność

70–80%
Wskazane jest regularne zraszanie części podłoża i utrzymywanie dobrej wentylacji.

Żywienie

Młode karmimy wylęgiem świerszczy, karaczanów, muszkami owocówkami i młodymi mącznikami.
Dorosłe osobniki – świerszczami, karaczanami, szarańczą, drewnojadami itp. Nie zaleca się karmienia gryzoniami ani dużymi owadami przewyższającymi rozmiarem ciało pająka. Resztki pokarmu należy regularnie usuwać.

Dymorfizm płciowy

Dorosłe samce posiadają na pierwszej parze nóg haczyki (tibial hooks) oraz bulbusy na nogogłaszczkach – narządy kopulacyjne.
Samice są masywniejsze, z krótszymi odnóżami i bardziej zaokrąglonym odwłokiem.

Rozmnażanie

Gatunek uznawany za łatwy w rozmnażaniu. Samica po dobrze przeprowadzonej inkubacji rzadko wykazuje agresję wobec samca. Gotowość rozrodczą osiąga po przekroczeniu 7 cm długości ciała. Po udanej kopulacji kokon pojawia się po 2–5 miesiącach, zawierając od kilkuset do nawet 1500 młodych.