Loading...
Candoia sp. – boa pacyficzne
Nazewnictwo
Potocznie: boa pacyficzne, boa z Nowej Gwinei, boa z Wysp Salomona.
W języku angielskim: Pacific boas, Solomon Island boas.
Systematyka
Rodzina: Boidae
Rodzaj: Candoia
Gatunki
Candoia aspera (GÜNTHER, 1877)
Candoia bibroni (DUMÉRIL & BIBRON, 1844)
Candoia carinata (SCHNEIDER, 1801)
Candoia paulsoni (STULL, 1956)
Candoia superciliosa (GÜNTHER, 1863)
Występowanie
Boa pacyficzne zamieszkują wyspy Melanezji, Papuę-Nową Gwineę, Nową Brytanię, Wyspy Salomona i Fidżi. Zamieszkują lasy tropikalne, obrzeża plantacji, zarośla, tereny skaliste i bagienne. Niektóre gatunki prowadzą naziemny tryb życia (np. C. carinata), inne częściej przebywają wśród gałęzi (np. C. bibroni).
Wygląd
Boa pacyficzne to średniej wielkości węże o masywnym ciele i szerokiej głowie z wyraźnie zaznaczoną szyją.
Długość ciała w zależności od gatunku wynosi od 60 cm (C. carinata) do nawet 2 m (C. bibroni).
Ubarwienie zmienne — od brązowego, beżowego i oliwkowego po szare i pomarańczowe, często z ciemniejszymi plamami lub prążkami.
Skóra szorstka, często z karbowanymi łuskami, co jest charakterystyczne dla rodzaju.
Oczy duże, z pionową źrenicą, przystosowaną do nocnego trybu życia.
Długowieczność
W warunkach hodowlanych do 15–20 lat, przy zapewnieniu stabilnych warunków cieplnych i odpowiedniego żywienia.
Terrarium
– Minimalna wielkość: dla dorosłego osobnika 100×50×60 cm (długość × szerokość × wysokość).
Większe terraria są zawsze zalecane, zwłaszcza dla gatunków nadrzewnych.
– Typ: półnadrzewne lub naziemne (zależnie od gatunku).
– Wyposażenie: konary, gałęzie, kryjówki, korzenie, liście i rośliny tropikalne.
– Podłoże: mieszanka torfu, włókna kokosowego i liści – utrzymująca wilgoć, ale nie mokra.
– Woda: zawsze świeża w dużej misce, w której wąż może się częściowo zanurzyć.
Temperatura
Dzień: 27–30°C
Punkt grzewczy: do 32°C
Noc: 23–25°C
Wilgotność
60–80%, z okresowym zraszaniem 1–2 razy dziennie.
Wskazane jest utrzymywanie lekkiego gradientu wilgotności – suchszej strefy przy źródle ciepła i bardziej wilgotnej po stronie chłodniejszej.
W okresie linienia można zwiększyć wilgotność do 80–90%.
Żywienie
– Dorosłe: gryzonie (myszy, szczury), czasem ptaki.
– Młode: noworodki myszy lub jaszczurki (niektóre młode osobniki preferują tylko gady i płazy).
– Częstotliwość karmienia: młode co 5–7 dni, dorosłe co 10–14 dni.
– Woda zawsze dostępna.
Ważne: nie przekarmiać, boa pacyficzne mają wolny metabolizm.
Hodowla grupowa
Nie zaleca się stałej hodowli grupowej. Węże te są samotnikami. Kontakty między osobnikami ograniczyć do okresu rozmnażania. Wspólne trzymanie może prowadzić do stresu i agresji (szczególnie u samców).
Dymorfizm
Samce mniejsze, smuklejsze, z dłuższymi ogonami i wyraźniejszymi ostrogami kloakalnymi.
Samice większe, masywniejsze, z krótszym ogonem.
Rozmnażanie
Dojrzałość płciowa
Osiągana w wieku 2–3 lat, przy długości około 60–80 cm.
Okres godowy
Najczęściej w porze deszczowej, po lekkim obniżeniu temperatury i zwiększeniu wilgotności w terrarium.
Zapłodnienie i młode
Candoia to gatunki jajożyworodne – samica rodzi żywe młode po 4–6 miesiącach ciąży.
Miot liczy od 5 do 20 młodych, w zależności od gatunku i kondycji samicy.
Młode po urodzeniu mają około 15–25 cm długości i są od razu samodzielne, lecz często trudne w karmieniu – preferują drobne gady lub larwy płazów.
Uwagi
Średnio wymagające. Wymagają stabilnej temperatury i umiarkowanie wysokiej wilgotności, a także odpowiedniego podłoża. Nie są agresywne, ale zbyt wilgotne lub chłodne środowisko może prowadzić do problemów zdrowotnych. Zalecane dla hodowców średniozaawansowanych.
– Candoia to spokojne i stosunkowo powolne węże, ale nie lubią częstego dotykania.
– Wymagają dobrze wentylowanego, ale wilgotnego środowiska.
– Należy regularnie kontrolować poziom wilgotności i czystość podłoża, aby uniknąć infekcji skórnych.
– W przypadku młodych osobników konieczna może być cierpliwość przy nauce przyjmowania gryzoni zamiast jaszczurek.
– Gatunki Candoia są rzadko spotykane w hodowlach, ale cenione za spokojny charakter i ciekawy wygląd.
Opracowanie
Literatura herpetologiczna (m.in. Barker & Barker, Greene), dane hodowlane z doświadczeń terrarystów, raporty terenowe z Papui-Nowej Gwinei i Wysp Salomona.
Liczba wyświetleń: 2548
