Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [9]
Loading...
4401
Modliszki – Opisy, Owady – Opisy

Orthodera novaezealandiae

Orthodera novaezealandiae – modliszka

Gatunek ten jest stosunkowo łatwy do utrzymania i polecany początkującym. Zachwyca wyglądem i intensywnie zielonym ubarwieniem. Głowa tych modliszek jest trójkątna z dużymi dobrze rozwiniętymi i szeroko rozstawionymi oczami. Charakterystyczne niebiesko-fioletowe plamy na wewnętrznej stronie chwytaków dodają im uroku jak również pozwalają na odróżnienie od innych gatunków modliszek np. Miomantis caffra. Większość modliszek w stanie zagrożenia unosi odnóża chwytne odsłaniając w ten sposób plamy. Jest to tzw. pozycja obronna, którą jednak niechętnie gatunek ten prezentuje.

Systematyka

Rząd: Mantodea
Rodzina: Mantidae
Podrodzina: Orthoderinae
Rodzaj: Orthodera
Gatunek: Orthodera novaezealandiae (Colenso, 1882)

Nazewnictwo

Nazwa polska: –
Nazwa angielska: New Zealand Mantis
Nazwa niemiecka: – (IGM No. 105)

Występowanie

Nowa Zelandia

Wielkość

  • Samiec: 3,5 cm
  • Samica: 3,5 – 4 cm

Długość życia oraz liczba wylinek

  • Samiec: ok. 6-7 miesięcy / 6 wylinek
  • Samica: 7-8 miesięcy / 7 wylinek

Hodowla grupowa

Raczej nie. Nie jest to gatunek bezwzględnie na siebie polujący (w naturze kanibalizmu nie zaobserwowano) aczkolwiek radziłabym trzymać modliszki osobno. Przy pierwszej próbie hodowli grupowej nie zaobserwowałam kanibalizmu wśród młodych i podrostków. W stadium imago samce zostały przez samice zjedzone, gdy osiągnęły dojrzałość i zaczęły zaloty. W późniejszym czasie ofiarami samic zaczęły padać także inne samice. Na 9 samic imago jakie posiadałam zostały zjedzone 2, natomiast z 3 samców nie ocalał żaden. Przy kolejnej próbie trzymania młodych grupowo (karmieniu co drugi dzień) kanibalizm ujawnił się już u modliszek w stadium ok L5.

Przeczytaj też  Pycnoscelus surinamensis - karaczan surinamski

Żywienie

Młode najlepiej karmić muszkami Drosophila melanogaster oraz wylęgiem świerszcza. Starsze Drosophila hydei, molami woskowymi mniejszymi, młodymi świerszczami, karaczanami. Dorosłe muchami, ćmami, motylami, świerszczami, karaczanami i innymi owadami.

Terrarium

  • Wielkość: Terrarium dla jednego dorosłego osobnika to min. 15x15x15 cm. Młodych, ze względu na ich dużą ruchliwość, nie polecam trzymania w pojemnikach po kliszy.
  • Wystrój: W naturze zamieszkują nasłonecznione tereny krzewiaste, gdzie niezauważalnie przesiadują na liściach, czyhając na swoją ofiarę. Dlatego też terrarium należy wyposażyć w gałęzie i zielone rośliny.
  • Podłoże: włókno kokosowe, torf

Temperatura

  • Dzień: 25-30°C
  • Noc: min. 20°C

Wilgotność

  • Dzień: 50-60%
  • Noc: 50-60%
  • Wskazówki: Wilgotność nie może być zbyt wysoka. Wystarczy dwa razy w tygodniu delikatnie prysnąć spryskiwaczem. Pojemnik powinien być dobrze wentylowany.

Dymorfizm płciowy

  • Samiec: 8 segmentów licząc na spodzie odwłoka. Imago smukły. Czułki grubsze i dłuższe.
  • Samica: 6 segmentów licząc na spodzie odwłoka. Imago masywniejsze od samca. Czułki krótsze i cieńsze.

Rozmnażanie

  • Dojrzałość płciowa

    • Samiec: ok. 2 tygodnie po linieniu na imago
    • Samica: ok. 2 tygodnie po linieniu na imago
  • Czas kopulacji

    • 1-4 godziny
  • Ooteka

    • Pierwsza: ok. 2 tygodnie po kopulacji
    • Kolejne: co ok. 2-3 tygodnie
    • Liczba: 2-6
    • Wygląd: ooteka twarda, ciemno brązowa, szew jasny. 1-1,5 cm.
    • Inkubacja: 28-30°C (bez zimowania), wilgotność 60-70% (pryskać co 2 dni), 5 tygodni
    • Liczba larw: 5-70 (doświadczenia własne: 44 szt z kokonu bez zimowania)
  • Larwy

    • Wielkość: 7-8 mm
    • Wygląd: intensywnie zielone z ciemnym paskiem biegnącym przez całe ciało po stronie grzbietowej
    • Pokarm: skoczogonki, Drosophila melanogaster, mszyce
    • Wskazówki: Zapewnić sporą powierzchnię do biegania umieszczając w pojemniku np. wolinę. Młode są bardzo aktywne i szybkie dlatego należy zachować ostrożność przy otwieraniu pojemnika.
    • Uwagi: W warunkach naturalnych samice składają ooteki jesienią a same umierają na początku zimy. Klucie młodych z ootek następuje wiosną.
Przeczytaj też  Anadenobolus spec. 1

 

Uwagi

Są to modliszki bardzo żarłoczne. Potrafią zapolować na osobnika swojego gatunku. Dorosłe samice są mało płochliwe i w przeciwieństwie do samców także mało ruchliwe.

O ile utrzymanie tych modliszek od postaci larwalnej do imago jest proste o tyle kopulacja może przysporzyć niewielkich problemów. Choć w naturze to podobno rzadkość w hodowli samiec może zostać potraktowany przez samicę jako posiłek.

 
Opracowanie i źródła informacji
Opracowała Magdalena Karczewska „futrzasta” na podstawie własnych doświadczeń oraz:
www.animaldiversity.ummz.umich.edu
www.canterburynature.org
www.terrain.net.nz

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu