Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [40]
Loading...
6951
0
Połozowate – Opisy, Węże – Opisy

Coluber constrictor

Coluber constrictor

 

Wielkość

Dorasta przeważnie do 100-150 cm, znane są przypadki węży dorastających blisko 2m.

Długość życia

W hodowli do 15 lat, w naturze znane są przypadki 10 letnich węży.

Wygląd

Zależny od podgatunku. W europejskich hodowlach terraryjnych spotyka się raczej odmiany południowe, ubarwione przeważnie w tonacji czarnej, ciemnoszarej lub czarno-brązowej. W naturze występują także podgatunki szaro-niebieskie aż do niebieskich. Część brzuszna, biała, szarawa, kremowa, do żółtej. Wylęg ubarwiony w sposób zbliżony do węży zbożowych, lisich itp. Jest szary w ciemniejsze, brązowe, czarne lub ciemnoszare plamki. Część brzuszna z nielicznymi ciemniejszymi punktami, ogon brązowy, wraz ze wzrostem wzór ten zanika gdy wężyki dorastają do 45-50cm. Młode węże (6-18 miesięcy) są stalowoszare z licznymi ceglastymi plamkami na brzegach tarczek brzusznych. Bardzo szybki i ruchliwy gatunek, często porusza się z podniesioną przednią częścią ciała. Charakterystyczne dla połozów duże oczy. Łuski gładkie, wręcz aksamitne. U większości podgatunków występuje charakterystyczna dla tego węża czarna „maska” czyli ciemne (czarne) plamy po obu stronach głowy zaczynające się w okolicy oczu i ciągnące się bokami czaszki do pierwszych kręgów szyjnych.

Podgatunki

W nawiasach podane zwyczajowe nazwy amerykańskie, pomocne w szukaniu anglojęzycznych informacji, po nazwie zwyczajowej wymienione zasiedlane stany oraz krótki opis wyglądu danego podgatunku.

  1. Coluber constrictor constrictor ( ang. Northern Black Racer) Maine, New York, Georgia Alabama czarny, matowy lub półmatowy grzbiet i boki, spód ciała biały, jasnoszary lub niebieskawo-szary.
  2. Coluber constrictor anthicus (ang. Buttermilk Snake) Arkansas, Louisiana wschodni Teksas czarny, niebieski, oliwkowy, lub ziemisty, zdarzają się osobniki upstrzone licznymi jaśniejszymi łuskami. Strona brzuszna biała z nielicznymi żółtymi plamkami, podgardle żółte.
  3. Coluber constrictor etheridgei (ang. Tan Racer) Louisiana, Teksas wygląd podobny do c.c anthicus, ale kolor podstawowy jasnobrązowy, ubarwienie jednolite lub z jaśniejszymi łuskami.
  4. Coluber constrictor foxii (ang. Blue Racer) Michigan, Wisconson, Minnesota, Ohio, Indiana, Illinois, Kanada grzbiet od szarego do pastelowego niebieskiego, strona brzuszna kremowa, szarawa, wyraźna czarna maska na pysku węża.
  5. Coluber constrictor flaviventris (ang. Eastern Yellowbelly Racer) Montana, Północna Dakota, Iowa, Texas, Minnesota grzbiet niebieski, niebiesko-czarny, czarno-fioletowy, zdarzają się także osobniki zielonkawe, strona brzuszna najczęściej żółta, podgardle białe.
  6. Coluber constrictor helvigularis (ang. Brown Chin Racer) Georgia i Floryda (zasięg ograniczony do nielicznych dolin w tych stanach) czarny z charakterystycznymi białymi i brązowymi zdobieniami w okolicach pyska.
  7. Coluber constrictor latrunculus (ang. Blackmasked Racer) Louisiana, Mississippi, Arkansas szary, do ciemnoszarego grzbiet, bardzo wyraźna czarna „maska” po obu stronach głowy, strona brzuszna biała do kremowej.
  8. Coluber constrictor oaxaca (ang. Mexican Racer) od południowego Teksasu do Veracruz, ponadto osobna populacja w Nowym Meksyku wygląd zbliżony do c.c.flaviventris, szary lub szarawo-niebieskawy grzbiet, jasno żółte podbrzusze, białe podgardle.
  9. Coluber constrictor paludicola (ang. Everglades Racer) tylko południowa Floryda grzbiet szarawy, do niebieskawo-szarego, strona brzuszna szarawa, kremowa, niektóre źródła mówią o wężach o czarnym podbrzuszu, podgardle szare lub białe.

  10. Coluber constrictor priapus (ang. Southern Black Racer) Indiana,Illinois, North Carolina, Florida, Arkansas czarny z białym podgardlem, strona brzuszna szara lub czarna, jeden w większych podgatunków, stwierdzono osobniki mierzące ponad 180 cm.

  11. Coluber constrictor mormon (Western Yellow Bellied Racer) California przez większość herpetologów uważany już za osobny gatunek Coluber mormon, Grzbiet szarawy do niebieskiego, podbrzusze żółte, zdarzają się osobniki ze szczątkowym wzorem na grzbiecie.

Biotop

Zróżnicowany w zależności od rejonu występowania, jednak zawsze stanowiska słoneczne z łatwym dostępem do kryjówek, obrzeża lasów, rumowiska skalne, polany, nieużytki rolne, opuszczone chaty i tym podobne, zdarzają się stanowiska tego węża w wilgotniejszych miejscach, np. w pobliżu jezior, mokradeł. Zaniepokojony potrafi wspiąć się na niskie drzewa czy krzaki. Pojedynczy osobnik zajmuje obszar od 1 do 20 hektarów, w zależności od zasobności terenu w pożywienie

Aktywność

Bardzo aktywny gatunek połoza. Gatunek żerujący w dzień. Wąż ten w dostatecznie ogrzanym (i oświetlonym) terrarium w zasadzie cały czas spędza na poszukiwaniu pokarmu, w związku z szybką przemianą materii zaleca się intensywniejsze karmienie młodych coluberów. Gatunek płochliwy i nerwowy! Potrafi zarówno rzucić się do panicznej ucieczki jak i atakować włożoną do terrarium rękę. Ten wąż nie markuje ataków. Gryzie niezbyt dotkliwie, ale bardzo szybko i często kilkakrotnie. Wąż ten zdradza zaniepokojenie w sposób zbliżony do wielu niejadowitych amerykańskich węży, uderzając końcówką ogona w podłoże, udaje grzechotnika, niektóre osobniki rozciągają przednią cześć ciała, w sposób zbliżony do Elaphe radiata.

Terrarium

Podłoże dobieramy tak aby nie pyliło przy stosunkowo niskiej wilgotności preferowanej przez te węże (w przypadku najpopularniejszych w hodowli podgatunków!), odpadają wiec włókno i kostki kokosowe, dość dobrze sprawdza się kostka bukowa, przypuszczalnie równie dobrze sprawować się będą mieszaniny piasku, mchu torfowca, liści i tym podobnych. W terrarium należy umieścić kryjówki dla węży w których będą nocować i trawić pokarm, podczas dnia raczej nie będą z nich korzystać. Dla urozmaicenia wystroju można wykorzystać leżące korzenie, gałęzie czy sztuczne rośliny. Należy jednak zaplanować wystrój tak aby maksymalnie ułatwić sobie sprzątanie w terrarium. Colubery dużo brudzą, ponadto posiadają duże zapędy architektoniczne i często potrafią dokładnie przemeblować terrarium, należy więc pamiętać o stabilnym umocowaniu elementów wystroju. Przy projektowaniu wystroju należy też wziąć pod uwagę nerwowy charakter wężyków, tylna i boczne ścianki należy nie powinny być szklane (przestraszony wąż rozpędza się do sporych prędkości i z całym impetem uderza pyskiem o szkło, co często prowadzi do zgnilca pyska), należałoby także pomyśleć o osłonięciu dolnej części przedniej szyby, wystarczy 20cm cokół z nieprzezroczystego materiału. W terrarium nie powinno zabraknąć miski z wodą i basenika. Ten ostatni można wykorzystywać do karmienia węży rybkami. Należy jednak wybierać gatunki o żywych kolorach, gdyż obserwacje wskazują że wiodącym zmysłem u tego węza jest wzrok. Wskazana duża powierzchnia wentylacyjna w terrarium. Wąż ten nie nadaje się jako współlokator dla innych gadów!

Temperatura

Temperaturę utrzymujemy na poziomie 25-30°C, pod promiennikiem punktowo do 36°C,

Wilgotność

Wilgotność wskazana 50-60%, możliwe zwiększenie wilgotności w okresie linienia węży.

Żywienie

Gatunek wszystkożerny. Zjada myszy, chomiki, szczurki, jaszczurki, węże, żaby, ropuchy, owady, ryby, ptaki, gadzie i ptasie jaja. Młode wężyki bezpośrednio po wykluciu z jaj preferują owady, (świerszcze, karaczany, drewnojady) należy jednak starać się aby w diecie przeważały gryzonie, często dla węży odmawiających zjedzenia myszy, wpuszczony do terrarium świerszcz będzie odpowiednim stymulatorem zachęcającym go do spożycia posiłku. Młode węże karmimy intensywnie, co 3-4 dni. Dorosłe raz na 2 tygodnie. Wąż ten nie dusi ofiar zwojami ciała, ofiary są najczęściej przyciskane do podłoża i w tej sposób duszone. Większe ofiary wąż ogłusza potrząsając nimi na boki. Ofiary dla węża „niegroźne” są zazwyczaj zjadane żywcem. Podniecone karmieniem węże często wykazują zapędy kanibalistyczne, zaleca się więc oddzielanie węży podczas karmienia.

Dymorfizm płciowy

Niezbyt wyraźnie zaznaczony, samce mają dłuższy ogon i szerszą jego nasadę, sondowanie węży wykonać może tylko doświadczony terrarysta, w przypadku tego węża należy wziąć pod uwagę że może się starać panicznie uciec lub boleśnie pokąsać, należy zachować ostrożność aby sondowany wąż nie został zraniony, gdy będzie się starał wyrwać.

Rozmnażanie

Niezbędne zimowanie w temperaturze ok. 10°C, nie mniej niż 5°C, przez 3-4 miesiące. Nie zimujemy osobników słabych, chorych, niedawno zakupionych itp. Samica składa ok. 6-25 jaj (udokumentowany przypadek 36 jaj), inkubacja w temperaturze 28-32°C, wilgotność około 90%, możliwe nieznaczne (!) spadki temperatury w godzinach nocnych. Młode po wykluciu mają ok. 18-25 cm, wyglądem przypominają młode zbożówki.

Młode po około 10 dniach przechodzą pierwszą wylinkę i zaczynają poszukiwanie pokarmu, podajemy młodym noworodki mysie. Na pierwsze karmienia zaleca się jednodniowe oseski. Zdarza się że wężyki nie reagują na pokarm który „nie ucieka”, ale zazwyczaj pomaga wrzucenie do terrarium małego świerszcza, wąż który upoluje świerszcza zazwyczaj zje także mysz. Młodym uparcie odmawiającym przyjmowania może spróbować podać ryby lub płazy, wg obserwacji amerykańskich terrarystów, do takich zachowań skłonne są zwłaszcza podgatunki pochodzące z Florydy.

Uwagi

Wąż ten przez amerykańskich herpetologów opisywany jest jako podatny na infekcje bakteryjne pomimo iż osobniki które bywają dostępne w Polsce, pochodzą w większości z hodowli, należy szczególnie zadbać o higienę w terrarium i nie lekceważyć niezbędnej kwarantanny. Badanie kału po zakupie węza to obowiązek!

 

Opracowanie i źródła informacji

Łukasz Korsak „KORSAKOW”

Na podstawie m.in.

http://www.sararegistry.gc.ca/virtual_sara/files/cosewic/sr_blue_racer_e.pdf
http://www.herpnet.net/Iowa-Herpetology/reptiles/snakes/blue_racer.html
http://www.snakesandfrogs.com/scra/snakes/racer.htm
http://www.geocities.com/onias_2000/SnakesofLouisiana.html
http://www.herpnet.net/Minnesota-Herpetology/snakes/Blue_racer.html
http://www.flmnh.ufl.edu/herpetology/fl-guide/Coluberchelvigularis.htm
http://www.snakesofarkansas.com/index.php?jump=list/account.php&list=snake&list_id=29
http://www.californiaherps.com/snakes/pages/c.mormon.html
http://home.att.net/~tomlott2/Ccoaxaca.htm
http://www.wildherps.com/species/C.constrictor.html
http://www.flmnh.ufl.edu/herpetology/fl-guide/Colubercpaludicola.htm
http://www.californiaherps.com/snakes/pages/c.mormon.html

Przeczytaj też  Xenagama taylori

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu