Anabioza, ożywienie

Anabioza (gr. anabiosis – ożywienie, powrót do życia) →

stan życia utajonego, umożliwiający różnym organizmom przetrwanie trudnych warunków bytowania.
stan życia utajonego, charakteryzujący się dużym ograniczeniem czynności życiowych, który pozwala roślinom i niższym zwierzętom na przetrwanie trudnych warunków (np. niskiej temperatury); diapauza.
u niektórych roślin, zwierząt bezkręgowych lub ich zarodków, zdolność powrotu do życia po przejściowym zapadnięciu w stan pozornej śmierci wywołanej warunkami atmosferycznymi.
odwracalny, czasowy stan wstrzymania lub zminimalizowania czynności życiowych (metabolizmu) w organizmach niższych zwierząt i roślin, wywołany niesprzyjającymi warunkami otoczenia, np. niską temperaturą, brakiem wody lub tlenu. Po zmianie warunków na dogodne stan anabiozy mija.

Anabioza występuje u wrotków, nicieni, porostów, mszaków, nasion roślin kwiatowych, form przetrwalnikowych, np. cyst pierwotniaków, zarodników bakterii. Z anabiozą związany też jest sen zimowy ssaków, płazów, gadów i sen letni (estywacja) m.in. niektórych ryb, ślimaków i żółwi.

Wyróżniane są:

anhydrobioza – odrętwienie z powodu brak odpowiedniej ilości wody,
anoksybioza – odrętwienie wywołane niewystarczającą ilością tlenu,
encystacja – odrętwienie wywołane brakiem odpowiedniej ilości pożywienia,
osmobioza – odrętwienie wywołane zmianą ciśnienia osmotycznego w środowisku.