Scolopendra galapagoensis

Scolopendra galapagoensis – skolopendra

Scolopendra galapagoensis została opisana w 1889 roku, przez Bollman’a. Istnieją pogłoski iż jest to największy gatunek na ziemi, większy nawet od Scolopendra gigantea, jak na razie jest to jeden z wielu mitów, których nikt nie potwierdził, wymaga to jednak dokładniejszego zbadania i możliwe jest iż się okaże to stwierdzenie prawdą. Obecnie jest to gatunek bardzo ciężki do znalezienia w handlu oraz wyjątkowo drogi. Oraz jeden z najpiękniej ubarwionych, anteny pierwsze 4-7 członów mają stalowo-niebieskie, pozostałe są jasnopomarańczowe, a nawet czerwone, tak samo jak szczęki. Nogi kroczne od jasnożółtych do pomarańczowych z pojawiającym się ciemnozielonym paskowaniem. W ostatniej parze lub dwóch parach nóg pomarańcz przechodzi w intensywną czerwień. Karapaks brunatny, boki z kolei niebieskie, z intensywnie pomarańczowo zaznaczonymi tchawkami. Pod koniec boki przechodzą w delikatny róż. Łatwo odróżnić ją od Scolopendra gigantea poprzez mniejszą ilość łysych członów anten (tych leżących bardziej przygłowowo) oraz od Scolopendra viridicornis poprzez brak podłużnej, środkowej bruzdy na ostatnim tergicie (z niemieckiego 'median kiel’).Podobnie jak wspomniana wcześniej Scolopendra gigantea posiada kilka małych kolców znajdujących się na początku drugich odcinków nóg krocznych (z ang. 'femoral spurs’) na pierwszej, bardzo rzadko dwóch pierwszych nogach z każdej strony. W 1950 roku Bücherl odkrył i opisał podgatunek Scolopendra gigantea weyrauchi, po dokładniejszym zbadaniu Shelley oraz Kiser orzekli, iż jest to synonim Scolopendra galapagoensis.

Synonimy

• Hemiscolopendra galapagosa (Chamberlin, 1955)
• Scolopendra gigantea weyrauchi (Bücherl, 1950)

Występowanie

Gatunek lasu deszczowego. Charakterystyczne dla tej skolopendry lokalizacje to Ekwador, Wyspy Galapagos, Północne Peru, zachodnie zbocza Andów, Wyspa Chatham.

Aktywność

Gatunek aktywny głównie w nocy, czasem późnym wieczorem bądź wczesnym rankiem.

Temperatura

Temperatura w dzień 22-28°C, w nocy 18-21°C.

Wilgotność

Wilgotność powietrza ~80%.

Żywienie

Dorosłe osobniki zaatakują i zjedzą praktycznie wszystko co nie jest większe on nich, a i od tej reguły są wyjątki, także karmimy dużymi karaczanami, albo małym gryzoniem raz na miesiąc, młode natomiast małymi świerszczami, larwami mącznika młynarka, pinkami, itp. Pokarm niezjedzony usuwamy na następny dzień. Przy grymaszącym osobniku możemy uprzednio zabity pokarm zostawić na małej miseczkę (np. nakrętce po wodzie mineralnej), rano go usuwamy, jak i wszystkie niezjedzone resztki. Zapobiegnie to wdarciu się pleśni, która jest niebezpieczna dla skolopendr.

Terrarium

Minimalne wymiary dla dorosłego osobnika to 50×25 cm w podstawie, oraz wysokość większa niż długość osobnika. Gruba warstwa podłoża, najlepiej torfu lub włókna kokosowego zmieszanego z piaskiem i wermikulitem. Obowiązkowym elementem wystroju jest miseczka na wodę oraz kryjówka (kawałek kory, kamień, itp). Dodatkowo możemy dodać roślinki lub inne elementy wystroju wedle uznania. Jeżeli terrarium (bądź pojemnik) jest ciągle zaparowane i szybko pojawia się pleśń, najprawdopodobniej mamy za słaba wentylację. W przypadku plastikowego pojemnika, zwiększenie ilości dziurek powinno poprawić sytuację.

Rozmnażanie

Brak doniesień, wszystkie osobniki pochodzą z odłowu.

Opracowanie i źródła informacji
Opracował: Grzegorz Pełka (2007) na podstawie własnych doświadczeń i literatury:
Dr. Graf Attems. 1930. Das Tierreich – Scolopendromorpha;
J.G.E. Lewis 1981. The biology of centipedes, Cambridge University Press;
A. Schileyko & V. Stagl. The collection of scolopendromorph Centipedes (Chilopoda) in the Natural History Museum in Vienna: a critical re-evaluation of former taxonomic identifications;
Rowland M. Shelley. 2006. Catalog of the New World species of Scolopendra” Zootaxa 1253: 1–50.
R.M. Shelley and S.B. Kiser – Neotype designation and a diagnostic account for the centipede, Scolopendra gigantea L. 1758, with an account of S. galapagoensis Bollman 1889 (Chilopoda Scolopendromorpha Scolopendridae).
Oraz internetu:
http://chilobase.bio.unipd.it/