Aphonopelma seemanni – ptasznik zebrowaty

Oceń [5]

Loading...

Aphonopelma seemanni – ptasznik zebrowaty

Ptaszniki te z reguły bywają spokojne i nieco płochliwe. Zdenerwowane wyczesują włoski parzące z odwłoka lub próbują kąsać. Nie należy brać go na rękę – ewentualne ugryzienie nie jest groźne dla zdrowego człowieka, jednak może być bolesne.

Synonimy

Angielska nazwa tego ptasznika to Costa-Rican Zebra Tarantula.

Systematyka

• Królestwo – Animalia
• Podkrólestwo – Eumetazoa
• Typ – Arthropoda
• Podtyp – Chelicerata
• Gromada – Arachnida
• Rząd – Araneae
• Podrząd – Mygalomorphae
• Rodzina – Theraphosidae
• Podrodzina – Theraphosinae
• Rodzaj – Aphonopelma
• Gatunek – Aphonopelma seemanni (Cambridge, 1897)

Wygląd

Jest to bardzo ładnie ubarwiony pająk – jego odwłok jest przeważnie brązowy lub czarny (tuż po wylince), pokryty czerwonobrązowymi włoskami. Kądziołki przędne, jak i cały spód ciała, mają kolor jasnopomarańczowy. Ich nogi są ciemnobrązowe lub czarne, i znajdują się na nich białe, ciągnące się wzdłuż pasy. U dorosłych samców białe pasy są niemal niewidoczne. Młode pajączki są koloru szaro-czarnego.

Występuje również granatowa odmiana barwna tego gatunku Aphonopelma seemanni ‚blue’. Dymorfizm płciowy widoczny jest u dojrzałych osobników. Samce są mniejsze i drobniejsze od samic, a ich odnóża są dłuższe. Na nogogłaszczkach posiadają bulbusy (narządy płciowe), oraz haczyki na przedniej parze odnóży. Pająki z tego gatunku dorastają do 7 cm długości ciała. Samice żyją długo, bo do około 18 lat. Samce w zależności od warunków dożywają 3-4 lat.

Występowanie

Gatunek ten pochodzi z Kostaryki. Rzadko jest spotykany również na terenie Nikaragui oraz Gwatemali.

Biotop

Żyje w lesie deszczowym i bardzo często zamieszkuje nory wykopane przez różne gryzonie. Sam też kopie tunele, choć nie są one zbyt głębokie. Jest to zwierze aktywne przede wszystkim o zmierzchu i w nocy.

Terrarium

Terrarium powinno mieć wymiary 25x20x25 cm (dł x szer x wys). Jako podłoże stosujemy torf lub włókno kokosowe. Dobrze jest wymieszać je z wermikulitem który dobrze trzyma wilgotność. Ponieważ pająki te często bardzo dużo kopią, warstwa podłoża powinna wynosić 5-8 cm. Dobrze byłoby, gdyby w terrarium znalazła się jakaś kryjówka, np. łupina po orzechu kokosowym lub kawałek kory, a także nieduża miseczka z wodą.

Temperatura

Temperatura powinna wynosić 25-29°C, z nieznacznym spadkiem nocnym.

Wilgotność

Gatunek ten wymaga wysokiej wilgotności, która powinna utrzymywać się na poziomie 70-80%.

Żywienie

Młode pajączki karmimy larwami mącznika młynarka oraz much i małymi świerszczami. Podrośnięte i dorosłe osobniki żywią się dużymi karaczanami, świerszczami, szarańczami.

Rozmnażanie

Przed podjęciem próby łączenia, należy oba osobniki dobrze nakarmić, aby nie przejawiały względem siebie agresji, a także aby samiec nie został pożarty przez samice od razu po kopulacji. W około 3-5 miesięcy od kopulacji samica sporządza kokon, do którego składa do 500 jaj, choć z reguły jest ich znacznie mniej. Kokon należy odebrać samicy i umieścić w inkubatorze. Po ośmiu tygodniach z jaj lęgną się nimfy, a te z kolei stają się pająkami po kolejnych kilku tygodniach.

Uwagi

Jest to mało kłopotliwy gatunek, który z pewnością nadaje się dla mało doświadczonych hodowców.

Opracowanie i źródła informacji

Opracował: Akadiusz Guzanek – newneo

Literatura:
http://sea.unep-wcmc.org/
http://www.spidy.goliathus.com/
http://krazy8sinvertebrates.com/
oraz własne doświadczenia.