[14]
Loading...
Brachypelma klaasi – ptasznik
Nazewnictwo
Angielska nazwa tego gatunku to Mexican pink tarantula.
Systematyka
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.
| Domena: | eukarionty (Eucaryota) |
| Królestwo: | zwierzęta (Animalia) |
| Typ: | stawonogi (Arthropoda) |
| Podtyp: | szczękoczułkowce (Chelicerata) |
| Gromada: | pajęczaki (Arachnida) |
| Rząd: | Pająki (Araneae) |
| Podrząd: | Opisthothelae |
| Infrarząd: | Mygalomorphae |
| Rodzina: | Theraphosidae |
Gatunek opisany w 1994 roku przez Schmidt’a i Krause’a jako Brachypelmides klaasi. Od niedawna przypisany do rodzaju Brachypelma, ale nadal można go spotkać w sprzedaży pod starą nazwą.
Wygląd
Jest to najmniejszy ptasznik z rodzaju Brachypelma. Dorasta do 6-8 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami do 15 cm. Samice są długowieczne.
Bardzo ładnie ubarwiony pająk. Podstawowy kolor ciała to czerń. Na odwłoku znajdują się rzadko rozmieszczone długie, pomarańczowo czerwone włoski. Odnóża są ciemnoczerwone, bardzo gęsto porośnięte długimi włoskami. Tarczka grzbietowa ma barwę ciemnoszarą z jasnopomarańczowym obramowaniem. Młode są różowe z ciemną plamką na odwłoku. Kolory na kończynach zaczynają pojawiać się około 5 wylinki, na początku dość słabo, a wraz z kolejnymi linieniami ubarwienie staje się coraz bardziej intensywne. Moim zdaniem jest to najpóźniej wybarwiający się ptasznik z rodzaju Brachypelma.
Występowanie
Na wolności występuje w Meksyku.
Biotop
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Długość życia
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Aktywność
Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!
Zachowanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.
Pająk spokojny i łagodny, rzadko przejawia agresję. Wyczesuje włoski parzące z odwłoka.
Jadowitość
Nie ma jadu niebezpiecznego dla człowieka.
Terrarium
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.
Minimalne wymiary terrarium dla tego gatunku to 30/20/20 cm (dł./szer./wys.). Dobrym podłożem jest substrat kokosowy lub torf o warstwie ok. 5 cm. Niektóre osobniki lubią kopać w podłożu. Do terrarium można włożyć, w charakterze kryjówki, kawałek kory.
Temperatura
Optymalna temperatura powinna mieścić się w granicach 25-27°C (nocą około 20°C).
Wilgotność
Wilgotność na poziomie 60-70%.
Żywienie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.
Młodym pająkom podajemy muszki owocówki, wylęg świerszcza i larwy mącznika młynarka. Starsze i dorosłe osobniki chętnie polują na duże świerszcze, karaczany i szarańczę.
Dymorfizm płciowy
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.
Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej, najdłuższej parze odnóży krocznych haczyki. Bulbusy mają trochę inny kształt, niż u innych przedstawicieli ptaszników z rodzaju Brachypelma. Nie ma różnic w ubarwieniu obu płci.
Rozmnażanie
Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.
Przed łączeniem należy parę obficie nakarmić, ale samica nie powinna być agresywna w stosunku do swojego partnera. Kopulacja przebiega szybko. Po kilku tygodniach samica wytwarza kokon, w którym znajduje się od 200 do 600 młodych. Samce dojrzewają po 2-2,5 latach, samice po 3-4 latach.
Uwagi
Nadaje się dla początkujących.
Gatunek występuje na liście CITES.
Opracowanie i źródła informacji
Autor: Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
F. Kovarik, Chov sklipkanu, 2001;
L. Klatil, Sklipkani krasavci s chlupatyma nohama, 1998;
E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki, 2003;
H. J. Peters, Tarantula of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 1, 2000;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.tarantulas.ru;
www.cyriocosmus.com;
Własne doświadczenia.
