Camponotus nicobarensis

Camponotus nicobarensis

Camponotus nicobarensis

Camponotus nicobarensis – jest azjatyckim gatunkiem mrówki, występującym w gorącym środowisku, w Azji wschodniej. Nie wymaga zimowej hibernacji. Jest piękną, kolorową mrówką, podobną do Camponotus habereri. W przeciwieństwie do typowych gatunków Camponotus, Camponotus nicobarensis charakteryzuje się stosunkowo szybkim rozwojem. Jest gatunkiem bardzo szybkim i aktywnym. Robotnice osiągają długość do 12 milimetrów. Kastę żołnierzy charakteryzują duże głowy i żuwaczki.

Zachowanie

Camponotus nicobarensis z reguły unika potyczek, ale w razie niebezpieczeństwa zaciekle chroni swoje gniazdo. Mimo, że gatunek nie posiada żądła, ich ugryzienie jest niezwykle bolesne. Stosują kwas mrówkowy. Nie wykazują zbyt dużej agresji w stosunku do innych gatunków mrówek, ale mimo to zmuszają je do eksploracji terenów w poszukiwaniu pożywienia. Preferują ataki w nocy, chociaż w okresach niedoborów żywności i w pochmurne dni mogą wykazywać wzmożoną aktywność.

Królowa

Królowa jest znacznie większa od robotnic. Osiąga od 12 do 14 milimetrów i może mieć przybierać różne natężenie kolorów. Niektóre królowe mają czerwoną głowę lub odwłok, podczas gdy inne są prawie czarne. Królowa jest w stanie samodzielnie założyć kolonie. W naturze, w ciągu kilku lat, jest w stanie wychować kolonię liczącą tysiące osobników. Te mrówki są poligyniczne. Zapłodniona królowa może powrócić do swojego rodzimego gniazda. Dzięki temu Camponotus nicobarensis może przekształcić się w naprawdę ogromne kolonie, w których może być nawet 10 królowych. Co ciekawe, nie są one wobec siebie agresywne, ale też nie komunikują się. Posiadają z reguły własny orszak robotnic i nakreślają swój teren.

Hodowla

Problemem może okazać się wychowanie samotnych królowych. W stresie, mają tendencję do zjadania swoich jaj. Zaleca się więc trzymanie je w cichym, ciemnym miejscu w czystej probówce.

Gatunek polecany dla osób, które dopiero zaczynają hodować egzotyczne mrówki. Żywią się miodem i owadami. Mrówki są aktywne przez cały rok i nie są zbyt agresywne, co czyni je odpowiednimi dla początkujących. Gatunek wszystkożerny, preferuje martwe owady. Idealna temperatura dla tego gatunku wynosi 25-28°C. Toleruje również niższe temperatury. W ich naturalnym środowisku w miesiącach zimowych temperatura w nocy często spada do około 15°C. W optymalnych warunkach mrówka bardzo szybko się rozwija. Larwy pojawiają się w ciągu 11 dni, a przepoczwarzenie następuje 10 dni później. Forma imago pojawia się w 28 dniu rozwoju.

Gniazdo

W naturze nicobarences żyją w podziemnych gniazdach wykopanych w glebie wilgotnych lasów. Gniazda tworzą z reguły w gotowych zagłębieniach. Chętnie osiedlają się w pustakach, pozostawionych garnkach, desek z drewna, w martwych łodygach bambusa, a nawet we wnętrzu zamka do drzwi. Kolonie tego gatunku są dość liczne. W sztucznych warunkach polecany jest korek lub gazobeton.

Nietypowe zachowania

Gatunek ten jest podatny na tak zwane drgania akustyczne, często niesłyszalne w sztucznych warunkach ze względu na materiał z których jest stworzone formikarium. Na przykład w suchych liściach mrówki mogą wytwarzać dobrze słyszalny dźwięk podobny do bębnienia. Zaalarmowane mrówki często uderzają o podłoże głowami lub odwłokiem.

Źródła i tłumaczenie

http://antclub.org/Formicinae/Camponotus/Tanaemyrmex/Camponotus_nicobarensis
http://4ants.ru/blogs/blog/CN

Tłumaczenie i interpretacja: Jakub Klimczak