Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [13]
Loading...
4587
Skorpiony – Opisy

Parabuthus transvaalicus

Parabuthus transvaalicus – skorpion

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Black spitting thicktail scorpion, South African Fattail Scorpion, South African spitting scorpion

 

Systematyka

Gromada pajęczaki (Arachnida)
Rząd skorpiony (Scorpiones)
Rodzina Buthidae
Rodzaj Parabuthus
Gatunek Parabuthus transvaalicus (Purcell, 1899)

 

Warunki hodowli

Wilgotność ~40-50%
Temperatura w dzień ~27-35°C
Temperatura w nocy ~20-25°C
Terrarium 30x30x20 cm

 

Wygląd

Duży skorpion, dorosłe samice mogą osiągnąć 15 cm. Parabuthus transvaalicus jest koloru czarno-brązowego, a jego odnóża jak i pedipalpy są jaśniejsze. Skorpiona cechuje potężna metasoma dość silnie porośnięta czerwonymi włoskami.

Występowanie

Skorpion zamieszkuje tereny Afryki południowej: Botswana, Mozambik, RPA, Zimbabwe.

Biotop

Parabuthus transvaalicus występuje na gorących i suchych pustyniach, jaki i półpustyniach. Za dnia kryję się w wykopanych przez siebie norkach, pod kamieniami, czy powalonymi konarami drzew.

Zachowanie

Zachowanie skorpionów może znacząco się różnić. U moich osobników hodowlanych zauważyłem, iż osobniki które były hodowane u mnie od L2 były dość spokojne i nawet po osiągnięciu dojrzałości płciowej nie przejawiały wzmożonej agresji. Inaczej sprawa ma się do osobników dorosłych, które pojawiły się w mojej hodowli z odłowu. Przy najmniejszej próbie manipulacji w terrarium osobniki przyjmowały pozycję obronną unosząc szczypce i wymachując metasomą. Jeszcze gorzej było podczas próby złapania agresora pensetą, natychmiast zaczynało się “strzelanie” jadem.

Przeczytaj też  Leiurus quinquestriatus

Jadowitość

Skorpion nie dysponuje bardzo silnym jadem jego LD50 wynosi 4,25 mg/kg masy ciała, co wcale nie jest imponującym wynikiem, problemem może być ogromna ilość produkowanej toksyny, o ilości jaką potrafi zmagazynować świadczy jego potężna metasoma. Parabuthus transvaalicus jak kilku przedstawicieli rodzaju potrafi “strzelać” jadem. Ma to na celu obronę przed intruzami. Najbardziej narażone na taką formę obrony są oczy napastnika. Przez długi czas hodowli tych skorpionów nie udawało mi się zaobserwować tego zjawiska, co zmieniło się wdrażając do hodowli osobniki z odłowu. Skorpion może stanowić realne zagrożenie dla małych dzieci, ludzi starszych, jak i oczywiście osób uczulonych.

Długość życia

Długość życia skorpiona uzależniona jest od warunków w jakich pajęczak jest utrzymywany. Niestety nie posiadam dokładnych danych na temat długości życia Parabuthus transvaalicus. Sugerować się można innymi przedstawicielami rodzaju, które dożywają nawet do 9 lat.

Terrarium

Do hodowli całkiem  młodych osobników, w stadium L2-L3 w zupełności wystarczą nam mocz-boxy. Dla starszych osobników odpowiednie będą wszelkiego rodzaju pojemniki po sałatkach, a dla osobnika dorosłego wystarczające będzie terrarium o wymiarach 30x30x25 cm. Dla dorosłej pary zbiornik powinien być odpowiednio większy. Jako elementy wystroju możemy użyć takich materiałów jak: kawałki kory czy płaskie kamienie.

Jako podłoże powinniśmy zastosować mieszankę piasku, gliny jak i włókna kokosowego. Tak przygotowane podłoże ułatwi skorpionowi wykopanie sobie schronienia.

Temperatura

Jeśli chcemy zapewnić skorpionowi warunki najbardziej zbliżone do tych które występują w naturze, powinniśmy zadbać o dość wysoką temperaturę, która powinna utrzymywać się na poziomie 27-35°C. Wartość taką uzyskamy poprzez umieszczenie w terrarium żarówki typu grzybek o mocy ok 25-30W.

Przeczytaj też  Hysterocrates crassipes

Wilgotność

Wilgotność natomiast powinna utrzymywać się na poziomie 40-50%. Zbyt wysoka wilgotność utrzymująca się w terrarium może spowodować pojawienie się grzybicy na naszym podopiecznym, a biorąc pod uwagę ciemne ubarwienie Parabuthus transvaalicus będzie ciężko zauważyć jego zagrzybienie.

Podwyższoną wilgotność zapewniamy osobnikom młodym na czas przechodzenia kolejnych wylinek, jak i samicą w ciąży.

Dymorfizm płciowy

Przy rozpoznawaniu płci u dorosłych skorpionów nie powinno być problemów, dorosłe samce posiadają znacznie masywniejsze chele, ponadto ich budowa jest zdecydowanie drobniejsza niż samic. Natomiast u samic możemy łatwo zauważyć płat który znajduję się u podstawy pektyn, u samców on nie występuje. Ponadto liczba zębów na pektynach wygląda następująco:

    • Samica 33-36
    • Samiec 37-42

Rozmnażanie

Dysponując dorosłą parą skorpionów rozmnażanie nie stanowi większych problemów.

W mojej hodowli po połączeniu dojrzałych osobników, para natychmiast zaczęła swój taniec. Skorpiony nie wykazywały względem siebie żadnej agresji. Po udanym zapłodnieniu samica przyjmowała pokarm w naprawdę wielkich ilościach, zjadała wszystko co wpadło jej w szczypce i co zdołała pokonać. W skład jej diety wchodziły świerszcze, karaczany i szarańcze.

Po ciąży trwającej nieco ponad sześć miesięcy samica wydała na świat 95 sztuk młodych. Oczywiście w przypadku tego gatunku jak i innych młode po przejściu wylinki i zejściu z matki postanowiłem rozdzielić, ma to na celu zminimalizowanie strat spowodowanych kanibalizmem, co może mieć miejsce podczas przechodzenia kolejnych wylinek przez młode skorpiony.

Uwagi

Gatunek skorpiona polecany osobom, które posiadają pewne doświadczenie w hodowli skorpionów silniej jadowitych i agresywnych. Osoby które podejmą się hodowli tych pięknych pajęczaków na pewno nie będą zawiedzione. Jego dość pokaźne rozmiary jak i możliwość trzymania w grupie (oczywiście po osiągnięciu dojrzałości) uczynią z tego gatunku ciekawy obiekt hodowlany.

Dodatkowe informacje na temat skorpionów można znaleźć klikając tutaj.

Opracowanie

Opracowanie i źródła informacji
Opracował: Dawid Sędziak na podstawie własnych doświadczeń.

Poszerzone o literaturę:
Nisani, Z Hayes, W.K. 2011. Defensive stinging by Parabuthus transvaalicus scorpions: risk assessment and venom metering. Anim Behav. 2011;81(3):627-33.
Prendini, L. 2004. The systematics of southern African Parabuthus Pocock (Scorpiones, Buthidae): Revisions to the taxonomy and key to the species. The Journal of Arachnology 32:109–186.
Bergman, N.J. 1997. Clinical description of Parabuthus transvaalicus scorpionism in Zimbabwe. Toxicon, 35, 759e771.
Keeming, J. 2003. Scorpions of Southern Africa.

Strony internetowe:
http://arachnoboards.com
http://www.ntnu.no/ub/scorpion-files
http://scorpionforum.darkbb.com

 

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu