Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [1]
Loading...
3460
Ptaszniki – Opisy, Theraphosa

Theraphosa spp.

Przeczytaj również Ptaszniki – najczęściej zadawane pytania oraz zobacz powiązane artykuły

Theraphosa spp.

Nazwa rodzaju: Theraphosa. Inne nazwy tego rodzaju, już nieaktualne to: Pseudotheraphosa i Mygale.

Rodzaj Theraphosa zrzesza obecnie wg. Platnicka 2 gatunki: Theraphosa blondi, Theraphosa apophysis, Theraphosa stirmi. Opis ten pisany jest jednakże pod kątem hodowli Theraphosa blondi, gdyż Theraphosa apophysis jest niesłychanie rzadko spotykana w terrariach. Rodzaj ten zrzesza ogromne naziemne ptaszniki, gdzie największym ewenementem jest niewątpliwie Theraphosa blondi, która osiąga około 30 cm w rozstawie odnóży, a jej waga moze znacznie przekraczać 200g. Przestawiciele rodzaju Theraphosa występują głównie w Ameryce Południowej (Wenezuela, Brazylia, Gujana). Ich naturalnym biotopem są lasy tropikalne, gdzie zamieszkują nory gryzoni lub niewielkie (do 1m głębokości), wykopane przez siebie kryjówki. Korytarze te są dość przestronne i zwykle zakończone są komorą, w której przebywa pająk. Zarówno Theraphosa blondi, jak i apophysis cechuje aktywność nocna. W dzień przebywają w schronieniu. Zwierzęta te prowadzą typowo naziemny tryb życia, gdyż na inny nie pozwala im ich masa ciała. W naturze rzadko obserwuje się wspinaczki tych ptaszników. Samice tych pająków żyją czasem do 15 lat. Z kolei samce padają zwykle w pół roku po ostatniej wylince (którą przechodzą zwykle po 2,5-3 latach życia). Temperatura w ich naturalnym środowisku zwykle przekracza 26°C, a wilgotność wynosi często powyżej 80%, dlatego warunki w terrarium powinny być podobne. Ptaszniki te odżywiają się wszelkiego rodzaju bezkręgowcami: od tropikalnych chrząszczy, karaczanów, po świerszcze.

Przeczytaj też  Pamphobeteus ornatus

Ze względu na swe rozmiary i siłę, jaką dysponują, w ich jadłospisie nierzadko pojawiają się kręgowce takie jak drobne jaszczurki, gryzonie, a czasem węże. W warunkach hodowlanych nie zaleca się jednak karmienia tych pająków dużymi gryzoniami, gdyż szamocząca się mysz może uszkodzić zwierzę.

Do rodzaju Theraphosa należą największe ptaszniki o rekordowej wielkości i masie. Oprócz tego, że Theraphosa blondi sprawnym drapieżnikiem, często słyszy się o polowaniu Indian na te zwierzęta w celach konsumpcyjnych. Mimo, że w środowiskach pajęczarskich zwyczaje te są średnio akceptowane, to o wiele bardziej niebezpieczna dla populacji tego gatunku od garstki Indian, jest degradacja lasów tropikalnych.

Gatunki w rodzaju Theraphosa

  1. Theraphosa apophysis (Tinter, 1991)
  2. Theraphosa blondi (Latreille, 1804)
  3. Theraphosa stirmi (Rudloff & Weinmann, 2010)

Jadowitość

Jad tego rodzaju, jak i przedstawicieli wszystkich ptaszników Nowego Świata jest słaby, jednak jego ilość jest dość duża, więc zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności w kontaktach z Theraphosa sp. Ukąszenie jest bardzo bolesne, gdyż zwykle wstrzykiwana jest duża ilość toksyny, a zęby są bardzo długie. W ekstremalnych przypadkach mogą pojawić się objawy dodatkowe, jak ból głowy lub nudności. Po ukąszeniu należy zażyć wapno oraz odwiedzić lekarza w celu profilaktyki przeciwtężcowej.

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Obserwuje się różnorodność zachowań w kontaktach z napastnikami. Jedne osobniki wolą uciec, inne wyczesują parzące włoski z odwłoka, a jeszcze inne przyjmuja pozycję obronną, próbując kąsać.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dojrzały samiec jest dużo mniejszy i szczuplejszy od samicy i posiada dłuższe odnóża w porównaniu do ciała. Nie posiada haczyków na przedniej parze odnóży krocznych, natomiast na nogogłaszczkach ma bulbusy.

Przeczytaj też  Iridopelma seladonium

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Nie powinno sprawić kłopotu, o ile odpowiednio nakarmi się samca i samicę. Jeżeli kopulacja przebiegnie prawidłowo, samica składa kokon, z którego po około 60 dniach wylęgają się nimfy. Po przejściu dwóch wylinek są już okazałe i mierzą około 2 cm, dlatego wkładanie ich do pojemniczków po kliszy nie jest najlepszym pomysłem.

 

Opracowanie

Autor: Morda

 

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu