Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [3]
Loading...
810
Węże – Opisy, Żmijowate

Crotalus mitchellii – grzechotnik cętkowany

Crotalus mitchellii – grzechotnik cętkowany

Nazewnictwo

Nazwa polska: Grzechotnik cętkowany

Nazwa angielska: Speckled rattlesnake, Mitchell’s rattlesnake, White rattlesnake

Nazwa niemiecka: Gefleckte Klapperschlange

Systematyka

Crotalus mitchellii (Cope, 1861)

Podgatunki

  1. Crotalus mitchellii angelensis (Klauber, 1963) – wyspa Angel de la Guardia (Meksyk)
  2. Crotalus mitchellii mitchellii (Cope, 1861) – Meksyk Baja Kalifornia-Sur, na wyspach Santa Margarita, Cerralvo, Espíritu Santo, San José, Monserrate i Carmen.
  3. Crotalus mitchellii muertensis (Klauber, 1949) – Meksyk na El Muerto
  4. Crotalus mitchellii pyrrhus (Cope, 1866) – USA, południowa Kalifornia, południowa Newada, południowo-zachodnia część Utah, zachodnia Arizona, Meksyk, w południowo-zachodniej Sonorze północym Baja Kalifornia
  5. Crotalus mitchellii stephensi (Klauber, 1930) – USA, zachodnio-centralnej Kalifornii i południowo-zachodniej Nevadzie

Długość życia

Gady te dożywają 22 lat.

Jadowitość

Jad o działaniu hemolitycznym jednak skład jadu poszczególnych populacji tego gatunku jest zróżnicowany. Do ugryzień ludzi przez te węże dochodzi bardzo rzadko dlatego też wszystkie efekty oddziaływania jadu na człowieka nie są do końca znane. Ugryzieniu często towarzyszy pocenie się, silny ból w okolicach miejsca ugryzienia, gorączka, zwiotczenie mięśni, zaburzenia smaku i problemy ze wzrokiem. LD50 dla tego gatunku przy iniekcji dożylnej wynosi 0.3mg/kg.

Przeczytaj też  Naja sumatrana

 

Wygląd

Crotalus mitchellii jest to średniej wielkości grzechotnik, długość ciała samców nie przekracza 100cm, samice najczęściej większe i masywniejsze od samców nieznacznie mogą przekroczyć tą granicę. Długość jest uzależniona od podgatunku i tak najmniejszy Crotalus mitchellii muertensis maksymalnie osiąga 63.7cm, zaś największy zanotowany osobnik tego gatunku (Crotalus mitchellii angelensis) miał 136.7cm długości ciała.

Wąż ten posiada bardzo różnorodne ubarwienie strony grzbietowej zależne od podgatunku i miejsca zamieszkania, ponieważ węże te polują atakując z zaskoczenia posiadają ubarwienie zbliżone do podłoża charakterystycznego dla terenu na którym się znajdują. Ich ciało imituje kolorystykę elementów podłoża np. kamieni, podobnie kolor i struktura wzoru na ciele węża zbliżone są do naturalnego podłoża. Ciało może być koloru śnieżnobiałego, czerwonego lub nawet niebieskawego, na całej długości pokryte jest poprzecznym wzorem jakim są pasy koloru zbliżonego do głównej kolorystyki ciała, najczęściej trochę ciemniejszy i niezbyt wyraźny. Duża trójkątna głowa jest wyraźnie oddzielona od reszty ciała, a z przodu głowy wyraźnie widoczne są jamki termiczne. Źrenica eliptyczna. Ogon pokryty poprzecznymi biało- czarnymi pasami.

 

Biotop

Gatunek ten zamieszkuje tereny skaliste jak i tereny pustynne od 300 do 2200m n.p.m. Niekiedy można je spotkać na kamieniach gdzie chętnie wylegują się w dzień aby wygrzać swoje ciało. Bardzo rzadko widywany na plażach i w okolicach morza.

Zachowanie

Jak wszystkie grzechotniki gatunek ten jest bardzo nerwowy, zaniepokojony próbuje odstraszyć napastnika dźwiękiem wydawanym przez grzechotkę. Jeśli ta metoda nie poskutkuje potrafi błyskawicznie zaatakować, jeśli jednak pojawi się taka możliwość będzie się starał uciekać.

Przeczytaj też  Malacomorpha jamaicana - straszyk jameiski

Żywienie

Gatunek ten żywi się gównie małymi ssakami, jaszczurkami i okazjonalnie ptakami budującymi gniazda przy ziemi. Poluje z zaskoczenia dlatego też ukrywa się w niewidocznym miejscu czekając aż przyszła ofiara wejdzie w zasięg jego szybkiego ataku, następnie pozwala oddalić się przyszłemu posiłkowi czekając aż jad obezwładni i zabije jego zdobycz. Jad który służy mu do polowania rozpoczyna też procesy trawienne jeszcze przed połknięciem ofiary.

Rozmnażanie

Jak wszystkie grzechotniki tak i ten wąż jest jajożyworodny, sezon godowy rozpoczyna wiosną po przebudzeniu się z hibernacji, która trwa od listopada do końca stycznia w temperaturze 10-15 stopni Celsjusza. Najczęściej na przełomie września i października samica wydaje na świat od 2 do 11 młodych. Nowonarodzone wężyki mierzą 20-25 cm.

 

Autor: Michał Białkowski

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu