[8]
Loading...
Ethmostigmus trigonopodus
Jednym z popularnych gatunków w hodowli jest Ethmostigmus trigonopodus (Leach, 1817). Naturalnie możemy go spotkać w Afryce równikowej oraz południowej, między innymi na terenie Algierii, Angoli, Kenii, Kongo, Etiopii, Malawi, RPA, Sudanu, Tanzaniim Madagaskaru czy Zachodniej Afryki. Występuje wiele odmian barwnych tego gatunku. Zostaną one opisane szerzej w dalszej części. Jest to ciekawy gatunek, wykazujący szereg interesujących cech oraz zachowań. Bardzo lubi kopać, potrafi zbudować pokaźny system tunelów pod całym terrarium. Ciekawa jest również przynależność taksonomiczna, jest to inny rodzaj (Ethmostigmus), a nawet podrodzina (Otostigminae) względem niż większość spotykanych w hodowli gatunków. Oto cechy wyróżniające Ethmostigmus:
- Przetchlinki są okrągłe, płaskie, lub delikatnie wklęsłe, nie posiadają płatków, wyglądają jak dziurki w ciele skolopendry (Otostigminae),
- Płytka głowowa nigdy nie zakrywa segmentu zagłowowego (Otostigminae),
- Obecność przetchlinek na siódmym oraz ósmym segmencie (rodzaje Otostigmus, Rhysida oraz Alluropus)
Jeżeli do tej listy dodamy spore rozmiary oraz charakterystyczne ubarwienie, możemy być niemal pewni, iże jest to Ethmostigmus trigonopodus. Dorosłe osobniki mogą nawet mierzyć 20cm długości.
Podgatunki
- Ethmostigmus trigonopodus pygomenasoides (Lewis, 1992) – Nepal, cechy wyróżniające ten podgatunek są subtelne, prawdopodobnie w niedługiej przyszłości oba podgatunki zostaną zrównane.
- Ethmostigmus trigonopodus trigonopodus (Leach, 1817)
Synonimy
- Dacetum capense (C. L. Koch, 1847)
- Ethmostigmus australianus stechowi (Verhoeff, 1941)
- Heterostoma newporti (Lucas, 1858)
- Scolopendra eydouxiana (Gervais, 1838)
- Scolopendra canidens hannoensis (Turk, 1951)
Odmiany barwne
W hodowli spotykane są trzy odmiany barwne.
- Odmiana „Yellow leg” młode osobniki mają niebieskawo-zielonkawą głowę wraz z grzbietem, końcowe segmenty przechodzą w zieleń a nawet w lekki pomarańcz, z wiekiem tułów wraz z głową ciemnieją do koloru ciemno-granatowego, z ciemnym pomarańczem na końcu tułowia. Czułki niebieskie, zbudowane z 17-20 odcinków, 3-4 początkowe lśniące.
- Odmiana „Blue-ring leg” – podobnie jak „Yellow leg” z różnicą w ubarwieniu nóg – są one u młodych żółte z niebieskimi prążkami, u starszych osobników nogi praktycznie są niebieskie z żółtymi prążkami. Młode mają również jaśniejszy, bo brązowy grzbiet.
Terminalna para nóg jest ciemniejsza niż u „Yellow leg” - Odmiana „Blue-leg” – najrzadsza ze wszystkich. Całe ciało jest w niebieskich barwach.
Ciekawostki
Z moich obserwacji wynika, iż przedstawiciele Ethmostigmus wspaniale się wspinają (do perfekcji opanowały ucieczki z terrarium). Jest to również jeden z gatunków u których opisano nurkowanie. Osobniki potrafią przejść po dnie przez niewielki zbiornik wodny. U wielu osobników duże rozmiary osiągają tchawki trzeciego segmentu, można wręcz zajrzeć do środka.
Temperatura
Temperatura w dzień 20-25°C, w nocy 15-20°C.
Wilgotność
Wilgotność powietrza 60-80%.
Terrarium
Terrarium w typie tropikalnego lasu deszczowego. W podstawie nie mniejsze niż 40×20 cm dla dorosłego osobnika. Pojemnik musi być zabezpieczony od góry, gdyż skolopendry świetnie się wspinają po silikonie w rogach terrarium. Podłoże powinien stanowić torf odkwaszony bądź kokosowy, może on być zmieszany z piaskiem w proporcji 1/3. Można również dodać niewielką ilość wermikulitu. Stałym elementem wystroju powinno być poidełko. Powinna być również kryjówka, na przykład kawałek kory dębowej. Wystrój uzupełniamy wedle uznania, możemy dać coś do wspinania i/lub roślinki (np. Sphangum, Scindapsus).
Rozmnażanie
Samica, od ponad roku bez kontaktu z żadnym przedstawicielem swojego gatunku. Złożyła jaja. Przeniesiona do szafy, aby zapewnić jej cisze i ciemność. Kontrolowana co kilka, kilkanaście dni. Kilka prób udanego karmienia martwym pokarmem. Inkubacja jaj trwała przeszło trzy miesiące (od złożenia do oddzielenia młodych). Doczekałem się 27 młodych.
Opracowanie i źródła informacji
Opracował: Grzegorz Pełka (2006) na podstawie własnych doświadczeń i literatury:
Dr. Graf Attems. 1930. Das Tierreich – Scolopendromorpha;
Lewis J.G.E. 1981. The biology of centipedes, Cambridge University Press;
Ralf V. Chamberlin. The Chillopoda and Diplopoda collected by the American Museum Of Natural History Congo Expedition (1909-1915), With notes on some other african species;
A. Schileyko & V. Stagl. 2004. The collection of scolopendromorph Centipedes (Chilopoda) in the Natural History Museum in Vienna: a critical re-evaluation of former taxonomic identifications.
Zdjęcia
Zdjęcia autorstwa: Grzegorz Pełka oraz Steven Lenaerts (www.scolopendra.be).
