Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [30]
Loading...
5152
Połozowate – Opisy, Węże – Opisy

Heterodon platirhinos – heterodon płaskonosy

Heterodon platirhinos – heterodon płaskonosy

Nazewnictwo

W nazewnictwie anglojęzycznym spotykany jako Eastern Hognose Snake. Natomiast nazwy Puff Adder, Hissing Adder, Spreading Adder, Blow Viper, Hissing Sand Snake odnoszą się do wszystkich węży z gatunku heterodon. W Polsce określany mianem heterodon płaskonosy.

Synonimy

  • Heterodon platirhinos – LATREILLE 1801
  • Heterodon platyrhinos – BAIRD & GIRARD 1853
  • Heterodon platyrhinus – DUMÉRIL, BIBRON & DUMÉRIL 1854
  • Heterodon nige – DUMÉRIL & BIBRON 1854 (fide WALLACH)
  • Coluber heterodon – DAUDIN 1803
  • Heterodon browni – STEJNEGER 1903
  • Heterodon contortrix – ALLEN 1932

źródło reptile-database.org

 

Występowanie

Występuje przede wszystkim na wschodzie Stanów Zjednoczonych. Od Minnesoty, przez New Hampshire, Florydę aż po Texas i zachodnie Kansas. Spotykany na wysokościach dochodzących do 2500 m n.p.m. Jest to wąż który bardzo łatwo przystosowuje się do nowych warunków, stąd tak duży zasięg występowania. Można go spotkać praktycznie w każdym terenie.

Wygląd

Nazwa „platirhinos” oznacza spłaszczony nos i tak jak u wszystkich heterodonów jest najbardziej charakterystyczny w wyglądzie. Pierwszy człon heterodon oznacza „inaczej uzębiony” i jak reszta heterodonów posiada krótkie zęby umieszczone z tyłu szczęki, które wydzielają cytotoksyczna ślinę. Budowa ciała jest krótka i kępowata.

Jeśli chodzi o ubarwienie to jest ono bardzo zróżnicowane. Od beżowego, przez rożnego rodzaju brązy po mocno czerwone, pomarańczowe, a nawet żółte. Bardzo często występują odmiany melanistyczne – całkowicie czarne. Są możliwe zmiany w ubarwieniu wraz z dojrzewaniem węża. W jednym przypadku może to być przybranie trochę jaśniejszej barwy, a w najbardziej ekstremalnych przypadkach nawet zmiana ubarwienia na kompletnie czarną.

Przy rozmnażaniu ubarwienie rodziców nie jest odzwierciedlone u młodych. Każdy maluch może mieć całkowicie inne ubarwienie. Nawet melanistyczne pary potrafią dać młode o kolorowym ubarwieniu. Należy zwrócić uwagę na fakt, ze heterodony wschodnie udają ubarwienie węży jadowitych z którymi dzielą środowisko. Tak więc ich ubarwienie zależy od węży jadowitych występujących w ich środowisku.

Przeczytaj też  Rhynchophis boulengeri - rogowąż Boulengera

Dorosłe osobniki osiągają 51-84 cm, rekordowy osobnik mierzył 115 cm.

Długość życia

Długość życia jest taka jak u innych heterodonów. Na wolności dożywają około 10 lat , natomiast w niewoli ok 15 lat.

Odmiany barwne

Jedyną popularna odmianą barwną jest odmiana melanistyczna – całkowicie czarna. Jednak na wolności występuje tak samo często jak ubarwienie naturalne. Węże te z wiekiem również mogą przybrać ubarwienie całkowicie czarne, tak więc można przyjąć, że jest to dla nich tak samo naturalne ubarwienie jak inne. Wszystko zależy od tego w jakim żyją środowisku i jakiego jadowitego węża chcą przypominać.

Zdarzają się odmiany albinotyczne, lecz bardzo rzadko. Jeden taki osobnik żyje w Blue Hills Trailside Museum w Milton pod Bostonem.

Terrarium

Terrarium powinno być dość przestronne i przystosowane do wielkości węża. Jest to gatunek naziemny i wielkość terrarium powinna mieć takie same parametry jak przy innych naziemnych gatunkach węży właściwych.

Kryjówka nie jest konieczna. W przypadku chęci ukrycia się wąż po prostu zakopie się w podłożu. Na brak kryjówki w terrarium przemawia jeszcze fakt, że jak tylko się pojawi, wąż będzie rzadko z niej wychodził. Zakopując się w podłożu będzie stanowił lepszy obiekt obserwacji.

Podstawowym wyposażeniem terrarium jest oczywiście miska z wodą. Woda powinna być wymieniana bardzo często, gdyż wąż ten jest bardzo wrażliwy na rożnego rodzaju infekcje. Przy gatunku tym powinno zachować się jak najwyższy stopień higieny i czystości. Przy nie zachowaniu odpowiedniej czystości, bardzo często chorują. Chorobę jest bardzo trudno zauważyć. Gdy już się zorientujemy, że wąż jest chory, przeważnie jest za późno.

Jako podłoża możemy używać większości produktów dostępnych na rynku, wybierając takie które najmniej pylą i nie są szkodliwe dla węża.

Oświetlenie

Wybierając oświetlenie należy pamiętać aby nie wybrać zbyt dużej mocy i nie doprowadzić do przegrzania węża. Stosuje się je przede wszystkim w celu najlepszego odzwierciedlenia warunków naturalnych. Świetnie sprawdza się również w celu zapobiegania wilgoci w terrarium, która może być szkodliwa ze względu na bakterie.

Temperatura

Temperatura w terrarium powinna wahać się między 25-28°C. Gatunek ten jest wrażliwy na przeciągi i przegrzanie na co powinniśmy uważać.

Żywienie

Wiele osób uważa, że heterodon wschodni przyjmuje pokarm tylko w postaci płazów. Jednak terraryści którzy je hodują wiedzą, że ich dieta, może jest trudna, ale bardzo zróżnicowana. Oprócz płazów przyjmują także owady, jaszczurki i inne gady jak również ptasie pisklęta. W terrarium podaje mu się także salamandry oraz ryby.

Przeczytaj też  Lampropeltis getula - lancetogłów królewski

Oczywiście można przestawić go na gryzonie co robi większość hodowców, aczkolwiek wymaga to dużego wysiłku. Poprzez przenoszenie zapachu jego naturalnego pokarmu na oseski mysie można go zachęcić do ich zjedzenia. Niektórzy używają siły przy przestawianiu na gryzonie, lecz jest to trudne i wymaga wprawy. Jednak po połknięciu w ten sposób oseska, niektóre węże są skore do przestawienia się na gryzonie. W handlu są spotykane osobniki z odłowu, w ich przypadku przestawienie na dietę opartą wyłącznie na gryzoniach jest praktycznie niemożliwe.

Rozmnażanie

Większość młodych sprzedawanych na rynku to młode po ciężarnych samicach złapanych na wolności. Jednak jest paru hodowców, którzy co roku systematycznie uzyskują swój przychówek. Przy rozmnażaniu heterodonów wschodnich należy zachować takie same warunki jak przy wszystkich innych wężach właściwych z regionu ich występowania.

Zimujemy węże w temperaturze 7-10°C przez 2-3 miesiące. Pamiętając jednocześnie o powolnym spadku temperatury przed całkowitym jej obniżeniem i uzyskaniem pewności, że wąż nie posiada żadnej treści żołądkowej. Zimujemy tylko zdrowe i dorosłe węże. Po zimowaniu węże powinny być karmione intensywnie przez 30 dni przed przedstawieniem samca samicy.

Po około 30 dniach od kopulacji samica będzie gotowa do złożenia jaj. Możemy zapewnić samicy wilgotne pudełko na ich złożenie. Jeśli tego nie zrobimy złoży jaja w okolicy miski z wodą, a nawet pod nią, skąd trudno będzie wyciągnąć jaja.

  • Inkubacja

    Jaja powinno się inkubować w wermikulicie lub jego mieszańce z perlitem. Jednak nawet papierowe mokre ręczniki przynosiły skutki u niektórych hodowców. Temperatura inkubacji powinna wynosić 28-30°C. Po około 60 dniach (do 90) klują się młode.

  • Odchów młodych

    Młode często mają problem z nawadnianiem organizmu, dlatego powinno się utrzymywać relatywnie wysoką wilgotność. Miska z wodą powinna być nie za wysoka. Najlepiej aby poziom podłoża był równy wysokości miski, aby wąż miał do niej łatwy dostęp. Często jeszcze przed pierwsza wylinka są już gotowe do przyjęcia pokarmu. W ich pierwszym miesiącu życia zaleca się karmienie wyłącznie płazami, ze względu na łatwość ich trawienia.

Taktyki obronne

Jeśli chodzi o jego taktyki obronne i „jadowitość” to są takie same jak w przypadku heterodona zachodniego. Dlatego tez odsyłam do artykułu na jego temat gdzie punkt po punkcie te dwie kwestie zostały opisane. U wszystkich gatunków heterodonów ich cytotoksyczna ślina jest tak samo nieszkodliwa i niegroźna dla człowieka.

Uwagi

Heterodon wschodni nie jest tak popularnym gatunkiem jak heterodon zachodni nawet w Stanach Zjednoczonych. Jednak myślę, że z czasem zdobędzie więcej uwagi terrarystów, chociażby ze względu na swoje różnorodne ubarwienie. Im więcej terrarystów zacznie hodować ten piękny gatunek tym szybciej okaże się, że nie jest on dużo trudniejszy w hodowli niż heterodon zachodni. Na dzień dzisiejszy można spotkać go tylko u wielkich pasjonatów. Jednak należy zastanowić się czy nie warto przystąpić do tego grona i poznać tajemnice tego gatunku.

Opracowanie i źródła informacji

Grzegorz Piekarczyk
“Ademar”
www.hognoselimited.com

Bibliografia:

Kriton Kunz, Nicole Nickel, “Hooked on Hogs ! Addicted to hognose snakes of the genius heterodon”, 2010, Reptilia
Lindsay Pike, hognose.com
Florida Museum of Natural History www.flmnh.ufl.edu/herpetology/fl-guide/heterodonplatirhinos.htm

2 przemyślenia na temat Heterodon platirhinos – heterodon płaskonosy

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu