Agalychnis callidryas – chwytnica czerwonooka, chwytnica kolorowa

Agalychnis callidryas – chwytnica czerwonooka, chwytnica kolorowa

Nazewnictwo

Nazwa polska: Chwytnica czerwonooka, Chwytnica kolorowa

Nazwa angielska: Red eyed tree frog, Red eyed leaf frog

Nazwa niemiecka: der Rotaugenlaubfrosch

Nazwa czeska: Listovnice červenooká

Synonimy

• Agalychnis helenae
• Hyla callidryas
• Phyllomedusa helenae
• Phyllomedusa callidryas

Systematyka

Należy do rodziny rzekotek (Hylidae), do podrodziny Phyllomedusinae. Rodzaj z jakiego się wywodzi to Agalychnis, do którego należy 6 gatunków: Agalychnis annae, Agalychnis callidryas, Agalychnis litodryas , Agalychnis moreletii, Agalychnis saltator, Agalychnis spurrelli. Wszystkie posiadają duże oczy i pionowo usytuowaną źrenicę.

Wygląd

Chwytnice są rzekotkami średnich rozmiarów, u których długość ciała mieści się w przedziale 5-8 cm. Samce są nieco mniejsze od samic. Żaby te posiadają delikatną i smukłą sylwetkę, a ich kończyny są cienkie i długie. Palce kończyn posiadają przylgi, które umożliwiają im wspinanie się po gładkich i pionowych powierzchniach. Głowa kształtem zbliżona do trójkąta, zaopatrzona w duże oczy z intensywnie czerwoną tęczówką i poziomo usytuowaną czarną źrenicą. Oko posiada także czarny obrys oraz ochronną przeźroczystą powiekę dolną z jasnożółtym wzorem. Powieka przysłania oko podczas snu rzekotek. Tuż za okiem znajduję się błona bębenkowa. Ich ubarwienie zależne jest od samopoczucia, panujących warunków i cech osobniczych, waha się od jasno do ciemnozielonego. Na stronie grzbietowej mogą znajdować się drobne białe lub kremowe plamki. Na stronie bocznej tułowia widnieje kremowo-żółty pas biegnący od pachwiny do pach. Od tej pręgi odchodzą pionowe pasma tego samego koloru, całość mieści się na niebieskim tle strony bocznej płaza. Cały wzór przypomina żółte żebra na niebieskim tle. Niebieskie bądź pomarańczowe zabarwienie posiadają boczne i przyśrodkowe powierzchnie ud i ramion. Palce kończyn oraz przylgi są koloru pomarańczowego. Zawsze pierwszy palec jest krótszy od drugiego. Strona brzuszna jest biała i posiada brodawkowatą strukturę. Zabarwienie rzekotek staje się ciemniejsze w nocy, czasami może przybierać fioletowo-brązową barwę, zwłaszcza u młodych.

Odmiany barwne

• Normal (Typowa): typowe umaszczenie, opisane powyżej.
• Albino (Albinotyczna): kolorystyka mniej wyrazista i jaśniejsza od odmiany typowej. Rzekotka wygląda na „spłowiałą”
• Xanthic (Żółtawa): posiada srebrzysto-szarą tęczówkę oraz żółtawe zabarwienie grzbietu. Pozostałe kolory jak u formy albinotycznej.
• Black (Czarna): grzbiet posiada brązowo-czarne umaszczenie. Na bocznej stronie tułowia srebrno-niebieskie żebrowanie. Przylgi zabarwione na pomarańczowo. Oczy posiadają czarną tęczówkę i niebieski obrys. Strona brzuszna typowa.

Linienie

Linienie u rzekotek odbywa się regularnie. Proces ten przebiega szybko, co utrudnia jego zaobserwowanie podczas codziennego kontaktu z płazem. Możliwość obserwacji utrudnia także fakt, że oskórek Agalychnis callidryas jest cienki i przeźroczysty. Żaby całkowicie zjadają swoją wylinkę.

Długość życia

W niewoli 4-10 lat. W środowisku naturalnym długość życia tego płaza jest nieznana.

Aktywność

Dzień przesiadują pośród liści drzew oraz porastających je roślin, przyjmując typową pozycje dla przedstawicieli tego rodzaju. Podkurczają kończyny przysuwając je do tułowia, a głowę kierują lekko w stronę brzucha. W tej pozycji spędzają dnie, w oczekiwaniu na zachód słońca. Wraz z nadejściem pory wieczornej, znacznie się ożywiają i rozpoczynają wędrówki w poszukiwaniu pożywienia. Chód chwytnic jest dość specyficzny i swym charakterem przypomina ruch kameleona. Rzekotka powoli i ostrożnie obejmuje gałązki poruszając się niepewnym krokiem. Pomimo pozornego braku żywotności, potrafią wykonywać długie i szybkie skoki w celu złapania pokarmu.

Występowanie

Agalychnis callidryas jest szeroko rozpowszechniona w Ameryce Środkowej. Obszar jej występowania rozciąga się od południowo-wschodniego Meksyku na północ, aż do granicy z Kolumbią w południowej Panamie. Ponadto wyizolowana grupa zamieszkuje Ogród Botaniczny Cartagena w północno-zachodniej Kolumbii. Rzekotki zamieszkują nizinne lasy deszczowe tych obszarów, ale także zalesione zbocza sąsiadujących pasm górskich. Występują do wysokości 1250 m n.p.m. Ich ulubionym siedliskiem są drzewa porośnięte epifitami oraz rośliny w pobliżu zbiorników wodnych. Klimat jaki preferują waha się od pół-wilgotnego do ciepłego i wilgotnego klimatu lasów tropikalnych. Mapa zasięgu występowania

Żywienie

Agalychnis callidryas żywi się głownie insektami. W naturze poluje głównie na muchy, gąsienice, chrząszcze i pająki. Jej ofiarami padają także mniejsze płazy. W terrarium można je karmić świerszczami (Acheta domestica, Gryllus assimilis, Gryllus bimaculatus), szarańczą, dżdżownicami, karaczanami (Blaptica dubia, Periplaneta americana), muchami, planktonem łąkowym oraz larwami mącznika młynarka (świeżo po wylince). Z biegiem czasu przyzwyczajają się do karmienia w ciągu dnia. Ciekaw zachowania i manewry łowieckie można zaobserwować karmiąc rzekotki owadami latającymi takimi jak muchy, czy ćmy. W celu pozyskania much, należy kupić ich larwy (białe robaki na przynętę) w sklepie zoologicznym, pozostawić je w wentylowanym pojemniku, w temperaturze pokojowej, aż do przepoczwarzenia. Pojemnik z muchami umieszczamy w lodówce, gdzie możemy przechowywać je kilka tygodni, ponieważ muchy w niskiej temperaturze ulegają hibernacji. Najważniejsze, aby pokarm był dostosowany wielkością do możliwości anatomicznych płaza. Młode karmimy codziennie, dorosłe, co 2-3 dni. Pokarm wzbogacamy preparatami mineralno-witaminowymi, aby utrzymać płaza w lepszej kondycji i zapobiec krzywicy u młodych.

Zakup

Przed zakupem należy się upewnić, że jesteśmy w stanie zapewnić chwytnicom jak najlepsze warunki, ponieważ są one bardzo delikatne i wrażliwe na zmiany parametrów ich środowiska. W sklepach zoologicznych możemy zakupić również osobniki chore, ponieważ u importowanych rzekotek mogą rozwijać się zakażenia bakteryjne lub pasożytnicze, które wymagają leczenia weterynaryjnego. Przed zakupem należy dokładnie obejrzeć żaby. Nie kupujemy rzekotek z otwartymi zmianami na skórze, zaczerwienieniami na stronie brzusznej, deformacjami ciała oraz innymi niepokojącymi nas objawami. Jeśli to możliwe, to należy monitorować zachowanie płaza przed zakupem. Zdrowe chwytnice czerwonookie śpią w ciągu dnia, przeważnie na liściach w wyższych piętrach terrarium. O chorobie może świadczyć przesiadywanie w ciągu dnia na dnie terrarium lub ciągłe kąpiele w zbiorniku wodnym. Najlepiej zakupić rzekotki wyhodowane w niewoli, lecz i te mogą miewać problemy zdrowotne, szczególnie młode poniżej 2 cm. Młode są o wiele bardziej wrażliwe na jakiekolwiek zmiany w ich środowisku, niż starsi przedstawiciele tego gatunku. Jeśli Twoim celem jest rozmnożenie tego gatunku, to kup grupę 6 i więcej osobników, aby zwiększyć swoje szanse.

Kwarantanna

Jeśli znajdziesz już zaufanego hodowcę i zakupisz rzekotki, umieść je w terrarium przejściowym w celu kwarantanny. Dla 6 młodych osobników wystarczy terrarium o wymiarach 40x40x60 cm. Na dnie zbiornika wyłóż wilgotne kawałki papierowego ręcznika. Wnętrze zaopatrz w kilka roślin doniczkowych oraz pojemnik z wodą o średnicy 3-4 cm oraz głębokości równej długości ciała rzekotek. Zadbaj aby w terrarium panowała odpowiednia temperatura i wilgotność. Tak wyposażony zbiornik pozwoli ci zaobserwować wszelkie zaburzenia w zachowaniu rzekotek takie jak: poruszanie się w sposób nieskoordynowany, wielokrotne spanie na ziemi, częste kąpiele w pojemniku z wodą. Osobniki z niepokojącym zachowaniem należy odizolować od grupy do czasu polepszenia ich stanu. Czas kwarantanny to 4-6 tygodni.

Terrarium

Terrarium pionowe terrarium typu wilgotnego, wyposażone w różnego rodzaju konary, liany, tyczki bambusowe, mocne rośliny (Philodendron, Schefflera, Scindapsus) służące do przesiadywania i wspinania. Rośliny najlepiej zakupić od firm mogących poświadczyć, że rośliny nie miały kontaktu z pestycydami oraz innymi środkami chemicznymi, które mogą być szkodliwe dla chwytnic. Rośliny należy starannie opłukać przed umieszczeniem w terrarium. Oświetlanie fluorescencyjne jest konieczne, jeśli planujemy wstawić żywe rośliny pnące. Terrarium dla rzekotek ze względu na panującą wewnątrz wysoką wilgotność powinno być dobrze wentylowane, aby nie rozwinęła się pleśń ani procesy gnilne. Otwór wentylacyjny nie powinien być jednak za duży, w przeciwnym razie wilgotność względna powietrza zbyt szybko ulegnie obniżeniu. Korzystne jest także umieszczenie kratki wentylacyjnej pod przednią szybą, gdyż wznoszące powietrze będzie zapobiegać jej parowaniu. Wielkość terrarium dla 3-4 osobników to 60x60x100 cm (oczywiście im większe terrarium tym lepiej). Ściany boczne i tylną należy zasłonić, aby płaz czuł się bardziej komfortowo w swoich czterech ścianach, do tego celu można użyć korek ekspandowany lub innego rodzaju materiały (należy jednak pamiętać, aby materiał ten był odporny na wysoką wilgotność, polecany przeze mnie korek świetnie się sprawdza). Tańszą metodą zasłonięcia ścian zbiornika jest obklejenie go zewnętrznie fototapetą. Osłona ścian terrarium zwiększa także końcowy efekt estetyczny. Zbiornik musimy zaopatrzyć także w część wodną o głębokości 4-5 cm. Rzekotki zażywają kąpieli zazwyczaj w nocy, dlatego nad ranem możemy spotkać je w pojemniku z wodą. Jeśli używamy wody z kranu, to dodajemy do niej uzdatniacze usuwające chlor i chloraminę, które są szkodliwe dla płazów. Taką mieszankę przed użyciem pozostawiamy na 24 godziny w otwartym zbiorniku. Wodę wymieniamy codziennie, jeśli znajdują się w niej odchody natomiast, jeśli ich brak to możemy wybrać tylko część wody i dolać świeżej, lecz bezwzględnie musimy wykonywać tą czynność co drugi dzień. Jako podłoże stosujemy różnego rodzaju ściółkę do terrariów wilgotnych np.: torf, wermikulit, włókna kokosowe, mech itp. Unikamy podłoża suchego takiego jak piasek, który przykleja się do płaza i może spowodować jego szybkie odwodnienie. W wilgotnym terrarium zaleca się podłożenie kilkucentymetrowej warstwy drenażowej z grubego żwiru, zbierającej nadmiar wody pochodzącej ze zraszania, co zapobiega zabagnieniu podłoża.

Temperatura

W dzień podczas pory deszczowej 24-28°C, nocą 18-20°C. Podczas pory suchej w dzień do 32°C, nocą 20-22°C. W celu ogrzania używamy kabli lub maty grzewczej zamontowanej pod zbiornikiem lub na jego tylnej ścianie. Unikaj gwałtownych zmian oraz huśtawki wartości temperatury, ponieważ chwytnice bardzo źle to znoszą. Ustaw terrarium z dala od okien, kaloryfera, pieca czy klimatyzatora. Dobre efekty w ogrzewaniu terrarium dają żarówki IR oraz ceramiczne emitery ciepła.

Wilgotność

W porze deszczowej w dzień w granicach 80-90%, nocą nieco wyższa (około 98%), natomiast w porze suchej w dzień 50-70% z lekkim wzrostem w nocy. Odpowiednią wilgotność uzyskujemy zraszając terrarium kilka razy w ciągu dnia letnią wodą. Wilgotność podnosi także obecność żywych roślin, zbiornika wodnego, strumyka czy wodospadu. Świetnym urządzeniem do podniesienia wilgotności oraz efektu wizualnego jest zainstalowanie ultradźwiękowego generatora pary (fogger). Do zraszania oraz fogger’a używaj wody destylowanej

Oświetlenie

Cykl 10-12 godzinny, gdzie dłuższe czasy dotyczą pory deszczowej. Do oświetlania stosujemy świetlówki o odpowiedniej mocy dostosowanej do wielkości terrarium (z UVB lub bez). Pomimo że promieniowanie ultrafioletowe nie jest obowiązkowe w hodowli chwytnic, świetlówki emitujące niski poziom UVB, nie zaszkodzą, a ich wpływ może być korzystny na rzekotki. Musimy pamiętać, aby w terrarium były także miejsca zacienione, w których rzekotka będzie mogła się schować.

Rozmnażanie

• Dojrzałość płciowa

  Dojrzałość płciową osiągają niekiedy już po roku, lecz u większości osobników następuje to w wieku 2 lat.

• Dymorfizm płciowy

  :Rozpoznanie płci u rzekotek jest dość trudne. Samce osiągają mniejsze rozmiary, w odróżnieniu od samic. Różnicę widać także po obecności modzeli godowych, które występują tylko u dojrzałych samców. Przedstawiciele płci męskiej posiadają także umiejętność wydawania odgłosów w porze godowej. U dorosłych samców podgardle może mieć ciemniejsze zabarwienie ze względu na obecność rezonatora.

  Odgłos godowy Agalychnis callidryas – chwytnica czerwonooka, chwytnica kolorowa

   

• Rozmnażanie w niewoli

  Rozmnożenie chwytnicy czerwonookiej w niewoli nie jest proste, lecz udana próba wywołuje w nas poczucie spełnienia oraz pozwala zaobserwować fascynujące zachowania tego płaza. W środowisku naturalnym Agalychnis callidryas przystępuje do rozmnażania w porze deszczowej, która trwa od końca mają do listopada. Szczyt aktywności godowej przypada na czerwiec, czasami występuje drugi okres szczytowy, który pojawia się w październiku. Istnieją pewne sprzeczności odnośnie zakresu trwania pory deszczowej, między artykułami i opisami dostępnymi w internecie, a literaturą naukową oraz informacjami meteorologicznymi dotyczącymi klimatu na terenie zamieszkiwanym przez te rzekotki. Należy jednak opierać się na drugim z wymienionych rodzajów źródeł, które podają czas trwania pory deszczowej od maja do listopada. W niewoli okres godowy możemy wywoływać w zupełnie innych porach, niż dzieje się to w naturze. Stymulując rozród najlepiej wybrać dni o wzmożonych opadach deszczu, gdyż występujące podczas deszczu i burzy zmiany ciśnienia, stymulują chwytnice do rozrodu.

  Podczas rozrodu oprócz sztucznej symulacji pory deszczowej, należy także skompletować odpowiednią grupę dojrzałych osobników. Największe szanse rozmnożenia daje duża grupa złożona z większej ilości samców. Minimalny stosunek to 4:2, gdzie pierwszą cyfrą oznaczona jest liczba samców. Tak dobrane stado daje większe prawdopodobieństwo amplexus’u i zapłodnienia jaj. Oczywiście, żaby muszą być dojrzałe i w dobrej kondycji. Najlepszym sposobem sprawdzenia czy są gotowe do rozmnażania jest poszukanie ciemnobrązowych modzeli godowych u podstawy kciuka samca. Zgrubienia te tworzą się tylko u samców dojrzałych i gotowych do rozrodu. Różnice w wielkości pomiędzy płcią pozwalają odróżnić poszczególne osobniki. Samce osiągają rozmiary do 5,5 cm, natomiast samice do 7,5 cm. Ponadto samce w okresie godowym wydają donośne dźwięki, podczas gdy samice milczą. Dojrzałość płciową osiągają niekiedy już po roku.

• Przed umieszczeniem w komorze deszczowej

  Początkowo chwytnice czerwonookie trzymamy w stosunkowo niskiej wilgotności od 30-50% (2 opryski tygodniowo), oraz w temperaturze o 5°C niższej od stałej utrzymywanej w terrarium. W okresie tym zmniejszamy ilość podawanego pokarmu, przy jednoczesnej kontroli stanu zdrowia naszych podopiecznych. Okres ten trwa około miesiąca, następnie zwiększamy temperaturę do wartości typowych, zraszamy terrarium 2 razy dziennie oraz karmimy rzekotki każdego wieczoru. Samcom gotowym do rozrodu zaczną uwydatniać się modzele godowe, a także rozpoczną nawoływanie samic. Jeśli samice są w dobrej kondycji i zaczynają zwiększać swój obwód z powodu produkcji jaj, a samce rechoczą każdej nocy, to jest już czas aby przenieść rzekotki do komory deszczowej.

• Komora deszczowa

  W naturze chwytnice kopulują w trakcie lub tuż po deszczu. Aby odtworzyć te warunki w niewoli, większość hodowców buduje komory deszczowe. Pomieszczenie to możemy zbudować z każdego rodzaju materiału wodoodpornego jak np. duże akwarium, czy plastikowy pojemnik na śmieci. Na górze zbiornika umieszczamy dysze, które połączone są z pompą. Podczas włączenia takiego systemu zraszającego, następuje odgórne zraszanie całego zbiornika, co symuluje deszcz. Pompa powinna być zanurzona w 2-3 cm wody na dnie komory deszczowej i połączona z elektrycznym timerem. Elektryczne sterowanie umożliwi kilkakrotne włącznie się systemu zraszającego w nocy. Czas trwania opadów to około 3 godziny podczas pojedynczego włączenia. W wodzie umieszczamy także kilka dużych i szerokich liści roślin tropikalnych, które będą służyły do osadzenia jaj. Doniczka powinna być do połowy zanurzona w wodzie, a na jej dnie nie mogą znajdować się otwory (najlepiej dodatkowo ustabilizować ją kilkoma kamieniami średnicy 3-4 centymetrów, taka fiksacja zapobiega także zabrudzeniu wody, do którego dochodzi przy przewróceniu się doniczki). Dodatkowa należy umieścić kilka pływających konarów, aby żaby które wpadną do wody mogły z niej szybko wyjść. Komorę zaopatrujemy dodatkowo w grzałkę akwarystyczną z wbudowanym termostatem lub podłączoną do termostatu, ustawionego na 28°C.

• Rady

  • Konkurencja między samcami stymuluje je wzajemnie do rozrodu. Tak więc stosunek samców do samic to minimum 2:1. Samce wprowadzamy do komory deszczowej dzień lud dwa przed samicami.
  • Jeśli to możliwe zsynchronizujcie czas przeniesienia do komory deszczowej z nadejściem burzy. Zmiany ciśnienia w tych warunkach pogodowych sprzyjają rozrodowi.
  • Wodę częściowo wymieniamy codziennie. Unikamy nadmiernego nagromadzenia odpadów oraz ich rozkładu, co sprzyja wystąpieniu problemów zdrowotnych.
  • Jeśli amplexus nie wystąpi do 2 tygodni, przenosimy chwytnice z powrotem do terrarium hodowlanego. Po tygodniowym obfitym karmieniu, możemy podjąć kolejną próbę.

• Ampleksus

  Jeśli rzekotki były w dobrej kondycji i odpowiednim wieku, to amplexus widoczny jest w ciągu jednego do dwóch dni. Podczas zbliżenia Agalychnis callidryas przyjmuje typową pozycję objęcia pachowego. Rzekotki pozostają w tej pozycji dopóki samica nie złoży jaj. U chwytnicy czerwonookiej ampleksus trwa zazwyczaj około 2 dni, podczas których samica składa jaja na spodniej stronie liści, wybierają te które znajdują się nad wodą.

• Troska o jaja

  Po złożeniu jaj usuwany dorosłe osobniki ze zbiornika, a także wyjmujemy pompę od systemu zraszającego. Samica składa zazwyczaj jaja w 3-4 mniejszych skupiskach, które mogą zawierać od kilku do prawie siedemdziesięciu jaj. Najczęściej jednak liczba pojedynczych podjednostek mieści się w przedziale od 20-40 sztuk. Liście z zapłodnionymi jajami delikatnie odrywamy i przywiązujemy nad wodą, dodatkowo osłaniając szklaną lub wykonaną z rury PCV tubą. Alternatywą jest przyklejenie liści taśmą do bocznych ścian zbiornika. W niewoli jaja często usytuowane są na ścianach komory deszczowej. Po około siedmiu dniach zaczną wykluwać się kijanki, które będą spadać lub ślizgać się po ścianach osłonki do wody.

• Hodowla kijanek

  Kijanki możemy trzymać w grupach, lecz należy uważać aby skupiska nie były zbyt liczne, gdyż może dochodzić do kanibalizmu. W tym celu używamy 20 litrowych zbiorników, w których umieszczamy od 20 do 30 kijanek. Wraz ze wzrostem kijanek zmniejszamy ich ogólną liczbę w danym akwarium. W pierwszym tygodniu, kijanki siedzą głównie nieruchomo na dnie zbiornika. Gdy zaczną się przemieszczać rozpoczynamy regularne wymiany części wody. Początkowo wodę wymieniamy około 2 razy w tygodniu, podmieniając tylko ½ – ¾ wody (najlepiej aby woda była odstana). Wraz ze zwiększaniem rozmiarów mieszkańców zbiornika, wzrasta częstotliwość wymiany wody i czynność tę wykonujemy co drugi dzień. Możemy stosować filtry o niedużej mocy, w celu zwiększenia czystości w zbiorniku. Temperaturę wody utrzymujemy w przedziale 26-27°C. Kijanki karmimy codziennie przy użyciu wysokiej jakości pokarmu dla ryb tropikalnych, takich jak Sera Micron, Brine Shrimp Flakes, czy TetraMin: The Rich Mix. Podajemy taką ilość żywności, która zostanie spożyta w ciągu 10 minut. Kijanki rosną w różnym tempie, pierwsze tylne kończyny pojawiają się po upływie około 30 dni, natomiast przednie zaczynają się pojawiać po 36 dniach. Od momentu gdy kijanki posiadają już cztery kończyny, przestają jeść do czasu pełnej resorpcji ogona. Młode rzekotki potrafią już wykorzystywać swoje przylgi, więc należy się upewnić czy góra akwarium jest osłonięta. Dobrze jest umieścić kawałek kory lub kamień na który młode rzekotki będą mogły się wspiąć.

• Hodowla młodych Agalychnis callidryas

  Rzekotki przenosimy do terrarium zaopatrzonego w miskę z wodą, kilka roślin oraz dno wyłożone wilgotną warstwą z ręcznika papierowego. Młode rzekotki są podatne na wysychanie więc upewnij się, że ściany terrarium pozostają mokre i panuje w nim odpowiednia wilgotność. W pierwszym miesiącu trzymamy około 20 rzekotek w 40 litrowym terrarium. Wraz ze wzrostem, grupujemy żaby według wielkości, co zapobiega zjadaniu mniejszych osobników. Po całkowitej resorpcji ogona rzekotkom podajemy muszki owocówki oraz wylęg świerszczy. Młode karmimy codziennie, a pokarm wzbogacamy preparatami mineralno-witaminowymi.

 

Uwagi

Rzekotki te są bardzo nieodporne na stres, brak higieny oraz nagłe zmiany temperatury i wilgotności. Należy im zapewnić jak najlepsze warunki, zbliżone do naturalnych oraz dbać o higienę ich zbiornika. Wyciągamy je z terrarium tylko w sytuacjach naprawdę ważnych, a przed każdym kontaktem z płazem należy bezwzględnie umyć ręce. Tak więc jest to zwierzę polecane doświadczonym hodowcom, mogącym zapewnić im optymalne warunki.

Ciekawostki dla zainteresowanych gatunkiem Agalychnis callidryas:

• Zachowania godowe Agalychnis callidryas
• Wewnątrz gatunkowa zmienność fenotypu na przykładzie Agalychnis callidryas

Opracowanie i źródła informacji
Opracował Konrad Pałka na podstawie własnych doświadczeń oraz w oparciu o artykuły zawarte w poniższych źródłach dydaktycznych:

• Devin Edmonds „Ready for Red-Eyes?”, Reptiles magazine 2011
• Eileen Underwood „Red-Eyed Treefrogs.”, Reptiles magazine 2011
• Dost Uwe „Das Kosmos-Buch Terraristik”