Żywienie żółwi wodnych

Żywienie żółwi wodnych

Żółwie wodne są w zasadzie wszystkożerne, tak więc mięsożerność i roślinożerność jest pojęciem umownym. Przyjmujemy je dla wygody klasyfikacji, ale pamiętajmy, że pokarm roślinny musi być uzupełniany zwierzęcym i odwrotnie. Szczególnie urozmaicone pożywienie powinny otrzymywać młode żółwiki niezależnie od gatunku.

Pokarm w żadnym razie nie może być monotonny. Poza rybkami (np. żyworodnymi rybami karpiowatymi, jak gupiki, mieczyki itp.) o bardzo wysokiej wartości odżywczej, należy im również podawać żywe ślimaki (bez skorupowe lub zaskorupione), dżdżownice, rureczniki, larwy ochotek, muchy – pozbawione przez zamoczenie zdolności lotu, a nawet rozwielitki i inne drobne skorupiaki. W wyborze podawanego pokarmu decydującą rolę mają rozmiary żółwi. Nie uda się nasycić dorosłych żółwi rozwielitkami czy rurecznikiem. Żółwiom może być również podawany martwy pokarm zwierzęcy w postaci małży, krewetek, ryb słodkowodnych i morskich (z których szczególnie chętnie wyjadana jest wątroba). Bardzo wygodnie i łatwo można karmić żółwie wołowiną, sercami wołowymi, mięsem indyczym i nerkami wołowymi. Dostępne w handlu różne rodzaje pokarmów dla żółwi powinny stanowić jedynie dodatek.

Zdarza się nierzadko, że żółwie wykazują indywidualne upodobania pokarmowe, nie zawsze zgodne z proponowanym przez nas jadłospisem. Jest to problem, który nie zawsze można rozwiązać radykalną zmianą diety, ponieważ znajdą się żółwie przedkładające np. mlecz nad sałatę i odwrotnie. W praktyce musimy w takim przypadku „oszukiwać” zwierzę, przyrządzając sałatki z ulubionych przysmaków z dodatkiem mniej popularnych składników. Zakłada się wprawdzie, iż żółwie posiadają tzw. „mądrość żywieniową” i spożywają na wolności zdrowy i urozmaicony pokarm, ale wydaje się, iż nie mają one na ogół okazji do dokonywania wyboru i zjadają po prostu to, co przypadkiem znajdzie się na drodze ich wędrówki.

Żółwie ozdobne karmimy 3-4 razy w tygodniu, a całą porcję dzienną podajemy jednorazowo, prosto do wody. Wielkość porcji dziennej ustalamy na podstawie obserwacji, ile pokarmu jest w stanie zjeść żółw w ciągu pierwszych kilku minut po podaniu. Nie należy żółwi przekarmiać, mogą bowiem ulec otłuszczeniu, ze względu na to, że ich narządy rozrodcze położone są na podściółce tłuszczowej, stają się one niezdolne do rozrodu. Takie „ozdobne żółwie” wyglądają tak, jakby masy tłuszczu wytryskiwały im spod pancerzy.

Żółwie ozdobne wolą pokarm zwierzęcy, który zawsze podajemy rozdrobniony. Proporcje podawanej karmy ustalamy tak, aby dorosły osobnik dostawał po mniej więcej 50% karmy mięsnej i 50% karmy roślinnej w każdorazowej dawce, zaś dla osobnika młodego proporcja ta wynosi 70% do 30%. Witaminy i wapń podajemy po jednej kropli, dwa razy w tygodniu, zaś związki mineralne po 100 mg dla dorosłego osobnika i stosujemy je nie częściej niż dwa razy w tygodniu. Powszechnie dostępne w sklepach zoologicznych są również gotowe witaminizowane i mineralizowane karmy dla żółwi wodnych. Dieta roślinna winna odznaczać się dużym urozmaiceniem. Zaleca się rozdrobnienie i wymieszanie różnych warzyw i owoców razem, co pozwala żółwiowi wybrać z przygotowanej sałatki smaczniejsze kąski. Przy okazji mamy możliwość zorientowania się co wybierze nasz ulubieniec. Wszystkie produkty powinny być surowe i starannie umyte. Owoce miękkie podajemy po wypestkowaniu, warzywa kroimy w kostkę, zaś produkty twarde, należy zetrzeć na tarce. Podawana karma musi być każdorazowo świeżo przygotowana

Młodym żółwiom, zaleca się podawanie owadów, larw komarów, rurecznika, much, małych ślimaczków i rybek, mięsa cielęcego, a z pokarmów roślinnych sałaty i cykorii.

Pewną część pokarmu należy wzbogacić w wapń i witaminy. W tym celu można obtaczać w nich kęsy pokarmu lub wstrzyknąć je do wnętrza pożywienia. Działanie witamin jest jednak skuteczne jedynie wówczas, gdy zwierzęta otrzymują odpowiednie dawki promieniowania ultrafioletowego w postaci światła słonecznego lub naświetlania.

Żółwiom nie należy podawać:

• ostrych warzyw (cebula, seler, por, pietruszka, ostra papryka),
• kapusty, kalafiora, ziemniaków,
• pieczywa,
• bluszcz, wilcze łyko, tojad, konwalia oraz zielone części ziemniaków i pomidorów.

Przy żywieniu żółwi wodnych i ziemnowodnych odróżniamy niekiedy młodzież od osobników dorosłych. (Ekstremalnym przykładem jest żółw wodny Chrysemys floridiana suwanniensis w zasadzie roślinożerny jako dorosła forma, podczas gdy młode odżywiają się larwami owadów).

Podstawą pożywienia tych żyjących w środowisku wodnym zwierząt jest białko pochodzenia zwierzęcego, w miarę możliwości ze środowiska wodnego jak: plankton, tubifeks, larwy owadów dla młodzieży, a ryby słodkowodne i ich mięsu, kijanki, żaby, ślimaki dla okazów dorosłych. Łatwiej dostępne są: mięso wołowe i końskie (także podroby), wątróbki drobiowe, dżdżownice. Chętnie zjadane jest mięso wymieszane z jajkiem.

Żółwie szybko przyzwyczajają się do mięsa w kawałkach, dobrze jest na początku mocować je na lince i poruszać nim w wodzie, imitując ruch żywej ofiary. Uzupełnieniem właściwej diety jest pokarm roślinny (np. sałata, owoce) podawany na zmianę z mięsnym.

Samodzielne przygotowanie pokarmu

Pożywienie suszone, gotowane, ewentualnie mrożone, nie zastąpi świeżego i pełnowartościowego. Szczególne problemy nastręcza hodowcom okres zimy, jeśli żółwie utrzymywane są w stanie aktywności. Poniżej podajemy kilka sposobów pozyskiwania naturalnych pokarmów z własnej uprawy czy hodowli. Wymaga to wprawdzie dodatkowego czasu i wysiłku, lecz wytrawny terrarysta niewątpliwie przezwycięży i tę niedogodność w trosce o dobro hodowanego żółwia.

Kiełkująca pszenica
Na dno płaskiego pojemnika, (np. kuwety fotograficznej) wysypujemy ziarna pszenicy i codziennie zraszamy wodą Proces kiełkowania przebiega w temperaturze pokojowej. Kiełkującą pszenicę podajemy żółwiom w całości, do czasu gdy długość kiełków nie przekroczy 1 cm.

Pokarm z owocami
Gruszki, śliwki, wiśnie, banany, owoce cytrusowe łączymy z wołowym lub końskim sercem, wątrobą albo mózgiem, niewielką ilością wapnia i krewetek oraz witamin, a następnie rozdrabniamy za pomocą miksera. Otrzymaną masę zagęszcza się żelatyną zgodnie z instrukcja podana na opakowaniu.

Pokarm z dzikimi roślinami
Koniczynę, mniszek, babkę, rozchodnik itp. mieszamy z wołowym lub końskim sercem, wątrobą albo mózgiem, niewielką ilością wapnia i krewetek, dodajemy sole mineralne i witaminy oraz zalewamy żelatyną.

Pokarm z warzywami.
Marchew, szczypiorek, szpinak, pomidory itp. mieszamy ze składnikami pochodzenia zwierzęcego, dodajemy witaminy i wapń miksujemy i zestalamy żelatyną.

Dżdżownice
W lecie łatwo dostępne na powierzchni ziemi po deszczu, można też zapolować na nie w nocy z latarką. Garść dżdżownic wystarczy do rozpoczęcia hodowli. Wpuszczamy je do skrzyni, wypełnionej ziemią ogrodniczą Przez cały czas utrzymujemy duży wilgotność, codziennie spryskując hodowlę wodą. Dżdżownice karmimy dwa razy w tygodniu gotowanymi ziemniakami. Po upływie miesiąca można już liczyć na przychówek.
Przy niezbyt intensywnej eksploatacji, hodowla będzie się utrzymywać na tym samym poziomic. Niewielkie ilości dżdżownic można hodować w dużych doniczkach z kwiatami, gdzie dodatkowo spulchnią ziemię.

Świerszcze
Hodujemy je w starych akwariach, dużych plastykowych pojemnikach itp. przykrytych od góry gazą. Podłoże stanowić będzie warstwa ziemi lub torfu. Pomieszczenie wyposażymy układając kawałki kory, wytłoczki do jaj, skrawki tektury. Utrzymujemy dość znaczną wilgotność poprzez codzienne spryskiwanie wodą. Pojemnik ogrzewamy żarówką do temperatury 28-30° C. Owady karmimy: mleczem, sałatą, cukrem; dafniami i mięsem. Pokarm podajemy codziennie, usuwając poprzednio wyłożony.

Ślimaki
Hodujemy je w małych akwariach o temperaturze wody 20-30°C . Nic są wymagające, jeśli chodzi o jakość wody i mało wybredne w odżywianiu. Zjadają pokarm przeznaczony dla ryb – glony porastające ściany akwarium, rośliny wodne, sałatę. Jeśli zdecydujemy się na osobną hodowlę ryb przeznaczonych na karmę np. popularnych i wydajnych gupików czy mieczyków, to obie hodowle można połączyć. Ślimaki spełnią wówczas pożyteczną rolę, oczyszczając akwarium z resztek pokarmu, odchodów ryb itp. Popularne gatunki ślimaków wodnych to: zatoczek, błotniarka stawowa, ampularia (duży dochodzący do 5 cm średnicy ślimak) oraz piaskołaz.

Żaby
Właściwa hodowla żab, tzn. ich rozmnażanie i rozwój, wymagałyby osobnego dla nich pomieszczenia typu akwaterrariurm. Jeżeli posiadamy terrarium ogrodowe, możemy wydzielić dla żab fragment sadzawki, odpowiednio ogrodzony i hodować tam gatunki krajowe jak żaba trawną i wodna.

Karmimy je rosówkami, świerszczami i innymi owadami. Sposobem prostszym od zakładania ranarium jest złowienie odpowiedniej ilości jesienią i przechowywanie w możliwie niskiej temperaturze (do 15°C) w pojemnikach z małą ilością wody przykrytej kawałkiem deski, aby żaby mogły wyjść na powierzchnię. W takich warunkach można je przechowywać kilka tygodni bez jedzenia. W takich samych pojemnikach można je też zimować w temperaturze 0-5°C „odmrażając” w miarę potrzeby. W ten sposób zapewniamy sobie wartościowy pokarm dla drapieżnych gatunków żółwi na okres kilku zimowych miesięcy.

Kluski lane
Przygotować ciasto na lane kluski (Surowe jajko plus czubata łyżeczka mąki oraz odrobina wody. Dokładnie wymieszać. Ciasto powinno mieć konsystencję półpłynną). Zmiksować następujace mrożonki (oczywiście po odmrozeniu i wypłukaniu); 3 kostki kryla, 3 kostki artemi i 3 kostki wodzienia. Dodać sproszkowanych płatków spirulinowych lub roślinnych. Dodać kilka kropel witamin. Wszystko dokładnie wymieszać i wlewać powoli na wrzącą wodę.

Jeśli hoduje się większą liczbę dorosłych żółwi, najlepiej karmić je specjalną mieszanką, dostosowaną do danej pory roku. W ostatnich latach zyskuje uznanie coraz więcej najrozmaitszych wariantów tzw. pokarmu żelatynowanego. Jego wielką zaletą jest to, że można do niego dodać niezbędne sole mineralne i witaminy. Poza tym większą ilość tego pokarmu można poporcjować i zamrozić w lodówce lub w zamrażarce. W ten sposób przechowuje się go przez dłuższy czas.

Największym powodzeniem cieszy się przepis Paulera:

• 1 litr mleka (o 1,5% zawartości tłuszczu)
• 5 jaj
• 1 kg owoców i warzyw (nie pryskana marchew, jabłka, kapusta itp.)
• 0,5 kg wątroby wołowej
• 0,5 kg świeżych krewetek
• 1 kg mątw
• 1 kg chudego mięsa rybiego (włącznie z łuskami i ośćmi)
• Witaminy przeznaczone dla gadów w dawkach zalecanych na opakowaniu
• 420 g żelatyny spożywczej używanej do przygotowywania mięsa lub ryby w galarecie (50-60 g na litr pokarmu)
• 3 łyżeczki do herbaty zmielonych glonów morskich (dostępne w sklepach z artykułami zoologicznymi lub ze zdrową żywnością)
• 2 l wody.

Przepis ten jest obliczony na 7-8 litrów gotowego pokarmu. W celu otrzymania mniejszej ilości pokarmu trzeba wymienione składniki proporcjonalnie zmniejszyć. Składniki stałe rozdrabnia się z niewielką ilością mleka w mikserze i do tak uzyskanej masy dodaje pozostałą część mleka i litr wody. Całość należy dobrze wymieszać. Mieszanka powinna mieć konsystencję gęstej zupy. Drugi litr wody ogrzewa się do temperatury 80°C, rozrabia w niej żelatynę według przepisu podanego na opakowaniu i pozwala napęczniałej żelatynie nieco ostygnąć. W tym czasie należy ogrzać mieszankę pokarmową do temperatury 35-40°C. Mieszając dodajemy stopniowo – porcjami po pół litra – masę pokarmową do lekko schłodzonego roztworu żelatyny. Mieszankę tę należy z kolei, również dodając porcjami, rozmieszać bardzo starannie za pomocą miksera z pozostałą częścią papki pokarmowej. Teraz dodaje się mączkę z glonów morskich i rozpuszczone w niewielkiej ilości wody witaminy dla gadów i jeszcze raz dokładnie miesza. Tak otrzymanym pokarmem napełnia się plastykowe pojemniki, które wstawia się do lodówki. Szybkie schłodzenie jest bardzo ważne, gdyż masa jest wówczas trwała. Ochłodzony i zestalony pokarm dzieli się na przewidywane dzienne porcje i zamraża w zamrażalniku lodówki lub zamrażarce. Na mniej więcej dwanaście godzin przez każdym karmieniem porcję przeznaczoną do skarmienia wstawia się do lodówki, gdzie następuje jej rozmrożenie.

Jak już uprzednio wspomniano, żółwie zdają się również wykazywać upodobania do jednego, ściśle określonego rodzaju pokarmu. Można wówczas zmienić składniki w przepisie i sporządzić pokarm bardziej urozmaicony.