Ceratogyrus sanderi

Ceratogyrus sanderi – ptasznik

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Sandy horned baboon, Namibia horned baboon.

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Gatunek opisany w 1906 roku przez Strand’a.

Wygląd

Samice dorastają do 5 cm ciała (z rozpostartymi odnóżami około 12 cm), samce są sporo mniejsze.

Należy do tzw. rogatych ptaszników – na tarczce grzbietowej występuje wydłużający się w miarę wzrostu pająka wyrostek. Ten tzw. róg najprawdopodobniej służy do magazynowania zapasów pokarmowych, które są wykorzystywane podczas suszy. Ceratogyrus sanderi ma ten róg rozwinięty najsłabiej z całego rodzaju Ceratogyrus.

Podstawową barwą pająka jest żółtawy brąz. Na całym ciele zwierzęcia występują nieregularne, rozmazane czarne plamy. Róg na tarczce grzbietowej jest ciemny. Nie ma różnic w ubarwieniu samic i samców. Młode pająki mają ubarwienie podobne do dorosłych osobników.

Występowanie

Na wolności występuje w Namibii i Zimbabwe.

Biotop

Suche, trawiaste tereny. W naturze kopie dość głębokie nory.

Długość życia

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Aktywność

Ten nagłowek wymaga uzupełnienia pomóż nam go zaaktualizować, z góry dziękujemy!

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Należy do pobudliwych i większość osobników jest agresywna.

Do umacniania swoich kryjówek wytwarza niewielkie ilości sieci. Lubi kopać w podłożu. Młode cechuje dość duży przyrost podczas wylinki.

Jadowitość

Jest to ptasznik posiadający dość mocny jad.

Cechy szczególne

 

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Wymaga terrarium o wymiarach 30/30/30 cm. Jako podłoże można zastosować torf lub substrat kokosowy z niewielką domieszką żwiru. Jako kryjówkę można włożyć do terrarium kawałek kory.

Temperatura

Optymalna temperatura dla tego gatunku to 25-30°C, nocą kilka stopni niższa.

Wilgotność

Wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie około 60-70%.

Oświetlenie

 

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Młodym pająkom podajemy larwy mącznika młynarka i larwy much (tzw. białe robaki), starszym i dorosłym odpowiedniej wielkości świerszcze, karaczany, szarańczę, owady łąkowe.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej, najdłuższej parze odnóży krocznych haczyki. Poza tym jest mniejszy niż samica.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Przed łączeniem należy parę dobrze nakarmić – samica może bowiem być agresywna w stosunku do samca, aczkolwiek zdarza się to niezwykle rzadko (najczęściej w przypadku, kiedy samica jest zbyt młoda). Przed kopulacją należy wpuścić samca do terrarium samicy na kilka dni. W kokonie może się znajdować od 80 do 250 jaj.

Uwagi

Nadaje się dla doświadczonych terrarystów.

 

Opracowanie i źródła informacji

Autor: Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki, 2003;
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 1, 2000;
H. J. Peters, Afrika’s Vogelspinnen, 1998;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.cyriocosmus.com;
Własne doświadczenia.[foto=921:jpg:okienko:right]Samica[/foto]