Augacephalus junodi

Augacephalus junodi – ptasznik

 

Nazewnictwo

Nazwa angielska: Golden Baboon

Starsza nazwa Augacephalus nigrifemur

Systematyka

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Systematyka ptaszników.

Domena:	eukarionty (Eucaryota)
Królestwo:	zwierzęta (Animalia)
Typ:	stawonogi (Arthropoda)
Podtyp:	szczękoczułkowce (Chelicerata)
Gromada:	pajęczaki (Arachnida)
Rząd:	Pająki (Araneae)
Podrząd:	Opisthothelae
Infrarząd:	Mygalomorphae
Rodzina:	Theraphosidae

Augacephalus junodi (Simon, 1904).

W 2002 roku Gallon przeniósł Pterinochilus junodi do rodzaju Augacephalus.

Wygląd

Gatunek należący do średnio mniejszych ptaszników. Dorosła samica osiąga rozmiary 4-5,8 cm DC (łączna długość głowotułowia + odwłok), samce 1,5 cm DC (przy czym może nam się trafić zarówno osobnik większy jak i mniejszy). Dysproporcje są znaczne. Gatunek kolorystycznie opiewa o brąz, beż i żółć. Chelicera są szare. Promieniście od fovea czarnego karapaksu rozchodzą się jasnożółte linie. Wokół oczu charakterystyczna czarna „maska”. Patrząc od dołu na pająka widać czarny mostek, czarne coxa i trochanter. Odwłok po spodniej stronie jest barwy ciemno brązowej z beżowym poprzecznym paskiem na wysokości płucotchawek. Od góry odwłok jest czarno nakrapiany.

Występowanie

Południowo-wschodnia Afryka. Namibia.

Biotop

Miejscem występowania tego ptasznika są sawanny południowo-wschodniej Afryki, leżące na południu od Zimbabwe oraz Namibia leżąca na zachodzie kontynentu. Jest ptasznikiem naziemnym szukającym za dnia bezpiecznego schronienia, cienia i wilgoci pomiędzy roślinami, kamieniami lub wykorzystuje do tego celu opuszczone norki po innych zwierzętach. Górna granica występowania gatunku to 1400 m. n.p.m.

Długość życia

Dorosłe samice żyją w dogodnych warunkach nawet 15 lat. Samce maksymalnie rok po ostatniej wylince.

Aktywność

 

Zachowanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Zachowanie ptaszników.

Gatunek ten cechuje typowa dla ptaszników Czarnego Kontynentu znaczna agresywność. Pająk bez zawahania i ostrzeżenia może przeprowadzić szybki i skuteczny atak, dlatego hodowlę tego gatunku zaleca się osobom z doświadczeniem przy podobnych gatunkach. Jest pająkiem bardzo szybkim i zwinnym.

Jadowitość

Ptasznik jakim jest Augacephalus junodi dysponuje silnym jadem mogącym stanowić zagrożenie dla zdrowia.

Terrarium

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Terrarium dla ptaszników.

Młode pająki oraz podrostki należy trzymać pojedynczo w różnego typu pojemnikach dopasowanych odpowiednio do rozmiarów mieszkańca. Wygodne będą pojemniki takie jak kliszówki, moczboxy, faunaria, etc. Muszą one być tak obszerne, aby nie unieruchomiły pająka oraz dawały mu możliwość swobodnego ruchu i zrzucenia wylinki. Powierzchnia pojemnika nie powinna być mniejsza niż taka, przy której pająk w normalnej postawie stanowi jej 1/4 wielkości. Pozostałe 75% powierzchni to wystarczająca minimalna przestrzeń życiowa. Dla dorosłych odpowiednie będzie terrarium typu „kostka” o wymiarach 25x25x25 cm (dł. x szer. x wys.); oczywiście może być większe, należy jednak pamiętać, że w gabarytowo źle dobranym terrarium, obserwacja pająka może być utrudniona. Terrarium dekorujemy w różnego typu korzenie, dry bush, połówki skorup kokosa, kamienie oraz inne akcesoria dostępne w sklepach zoologicznych/terrarystycznych. Mogą to też być przedmioty znalezione np. w lesie (korzenie, gałęzie itp. należy przed włożeniem do terrarium wygotować w wodzie z solą i wyprażyć porządnie w piekarniku). Jako że terrarium robimy pod ptasznika „sucholubnego” dlatego też unikamy mchów i innych elementów wystroju gromadzących wodę. Powinno się także unikać przedmiotów posiadających ostre i wystające krawędzie. Na ściany terrarium dobrze przymocować za pomocą silikonu akwarystycznego wyżłobiony korek ekspandowany. Dzięki rozważnie przemyślanym akcesoriom oraz aranżacji pająk dostanie bezpieczne lokum i kryjówkę. Zdarzyć się może, że ptasznik zaadaptuje przestrzeń jaką mu stworzyliśmy pod swoje potrzeby. Stąd lekkie elementy wystroju oraz te słabo osadzone mogą zostać przemieszczone. Nie zaleca się przerywania takich modyfikacji. Jako podłoża najlepiej używać włókna kokosowego (zmoczone w przegotowanej wodzie wykazuje ograniczenie w powstawaniu pleśni). Włókno można także zmieszać z piaskiem lub drobnymi kamyczkami.

Temperatura

W dzień 27-29°C ze spadkiem do 24-25°C w nocy.

Wilgotność

Utrzymujemy na poziomie 50-60% (w przypadku zbliżającej się wylinki można okresowo podnieść do 70%). Podłoże podlewamy tak, aby było jedynie wilgotne, a w dotyku nawet lekko sypkie. Można czasem zraszać terrarium unikając przy tym spryskiwania ptasznika.

Żywienie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Żywienie ptaszników.

Karmimy różnorodnym pokarmem zwierzęcym (świerszcze, karaczany, szarańcza, larwy drewnojada i mącznika młynarka). Młode osobniki karmimy wylęgiem świerszcza lub karaczana, larwami much tzw. pinkami, małymi larwami mącznika i mola woskowego. Larwom much dobrze jest ugnieść/ukręcić główkę w celu uniemożliwienia zakopania się jej w podłożu. Pokarm dobieramy względem wielkości pająka – powinien być mniejszy od pająka. Resztki pokarmu staramy się w miarę możliwości usuwać z pojemników.

Dymorfizm płciowy

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Dymorfizm płciowy u ptaszników.

Dojrzałe samce posiadają na nogogłaszczkach (pedipalpach) narządy kopulacyjne, tak zwane bulbusy natomiast próżno szukać u tego gatunku haczyków nanagogłaszczkach (cecha ta odróżnia ten gatunek od Augacephalus breyeri i Augacephalus ezendami). Wczesne rozpoznawanie płci osobników możliwe jest na podstawie szczegółowej analizy różnic płytki płciowej oraz obserwacji wnętrza wylinki. Metody te wymagają jednak pewnego doświadczenia.

Rozmnażanie

Przeczytaj najpierw artykuł ogólny Rozmnażanie ptaszników.

Rozmnażanie łatwe. Większym problemem może okazać się skompletowanie pary. Dopuszczać należy dobrze odkarmioną samicę. Kopulacje przebiegają wtedy przeważnie szybko i bezpiecznie. Samiec rzadko kiedy pada ofiarą samicy, która na ogół jest w stosunku do niego łagodna. Około 3-5 miesięcy po kopulacji samica buduje kokon, w którym składa 60-210 jaj. Po upływie ok 3-4 tyg. od złożenia kokonu w środku znajdują się nimfy II, które to też wkrótce go opuszczają. Małe prawdopodobieństwo zjedzenia kokonu przez samicę skłania do nie odebrania go. Ewentualna inkubacja powinna przebiegać o parametrach temperatury i wilgotności takich, jakie były w terrarium samicy.

 

Opracowanie i źródła informacji

Opracowanie Wojtek Pałasz 'Charliie’ na podstawie własnych doświadczeń.