Oxyothespis dumonti

Oxyothespis dumonti – modliszka

Niewielki i prosty w hodowli gatunek. Posiada piękne oczy złożone, na których znajdują się szpiczaste wyrostki. Preferują przebywanie na suchych gałęziach i źdźbłach trawy, wśród których dzięki swojemu długiemu i brązowemu ciału, doskonale wtapiają się w otoczenie

Systematyka
Rząd:	Mantodea
Rodzina:	Mantidae
Podrodzina:	Oxyothespinae
Rodzaj:	Oxyothespis
Gatunek:	Oxyothespis dumonti (Chopard, 1941)

Nazewnictwo

Nazwa polska: –

Nazwa angielska: North African grass mantis

Nazwa niemiecka: –

Występowanie

Tunezja

Wielkość

• Samiec: 4,0 cm
• Samica: 4,5 cm

Długość życia

• Samiec: ok. 6 miesięcy (2,5-3 miesiące jako imago) / 6 wylinek
• Samica: ok. 6 miesięcy (2,5-3 miesiące jako imago) / 6 wylinek

Trudność hodowli

Gatunek łatwy w hodowli. Modliszki mają krótki cykl rozwojowy, a samice składają liczne kokony. Jedyną trudnością może być wykarmienie larw L1, gdyż z racji niewielkich rozmiarów są one w stanie polować tylko na małe, chude samce muszki owocowej. Wybranie takich muszek zajmuje trochę czasu i jest nieco kłopotliwe. Warto przed wylęgiem larw zaopatrzyć się w skoczogonki.

Terrarium

• Wielkość: Dla osobników imago 15x15x15 cm (szerokość x głębokość x wysokość). Dla postaci larwalnych dowolne mniejsze pojemniki, których wysokość będzie stanowiła co najmniej dwukrotność długości modliszki.
• Wystrój: Gatunek preferuje przebywanie suchym środowisku trawiastym. W charakterze wystroju odpowiednie więc będą cienkie gałązki i źdźbła trawy.
• Podłoże: ręczniki papierowe, torf, piasek.

Temperatura

• Dzień: 25-30°C
• Noc: 20-24°C

 

Wilgotność

• Dzień: 30-40%
• Noc: 40-50%
• Wskazówka: Gatunek ten jest sucholubny, pojemników hodowlanych nie trzeba spryskiwać wcale. Można to robić sporadycznie, tylko po to, aby owady się napiły.

 

Żywienie

Modliszkom można podawać zarówno owady biegające jak i latające odpowiedniej wielkości. Mimo delikatnej budowy odnóży chwytnych modliszki są dość silne i łapią nawet ok. 1 cm świerszcze i karaczany. Wartym zaznaczenia jest, że imago polują także na bardzo małe owady, nawet na muszki octówki. Jednak aby modliszka imago nasyciła się należałoby ich podać bardzo dużo. Odpowiedniejszym pokarmem będą ćmy moli woskowych i muchy z pinek. Stadiom larwalnym podawać należy drobniejsze owady karmowe.

 

Hodowla grupowa

Nie. Obserwowano kanibalizm już w bardzo wczesnych stadiach rozwojowych.

Dymorfizm płciowy

• Samiec: imago mają 8 segmentów na spodzie odwłoka oraz dobrze wykształcone skrzydła.
• Samica: imago mają 6 segmentów na spodzie odwłoka, skrzyła są zredukowane, a samice niezdolne do lotu.

Rozmnażanie

• Dojrzałość płciowa

  • Samiec: 2-3 tygodnie po linieniu na imago
  • Samica: 2-3 tygodnie po linieniu na imago

• Czas kopulacji

  Kilka godzin

• Ooteka

  • Pierwsza: po ok. 4 tygodniach od wylinki imaginalnej
  • Kolejne: co kilka dni
  • Liczba: kilkanaście
  • Wygląd: podłużne i cienkie, jasnobrązowe, szew białawy, w świetle latarki w dwutygodniowych ootekach dobrze widoczne larwy.
  • Inkubacja: 24-28°C, wilgotność ok. 50-60%, ok. 3 tygodnie
  • Liczba larw: do 20, średnio 6-12
    

    Kokon i larwy L1 – Oxyothespis dumonti

    

    Kokon – Oxyothespis dumonti

• Larwy

  • Wielkość: 2-3 mm
  • Wygląd: jasnobrązowe
  • Pokarm: L1 polują najłatwiej karmić skoczogonkami. W przypadku ich braku należy podawać małe, chude samce D. melanogaster.
  • Wskazówki: larwy łatwo topią się w skraplającej się na ściankach wodzie, z tego względu należy szczególną uwagę zwrócić na odpowiednią wentylację w pojemniku hodowlanym.

 

Uwagi

Młode osobniki są biało-zielone, wraz z wiekiem ciemnieją, aby jako imago przybrać kolor jasnego brązu. Zarówno samce jak i samice mają na końcach odwłoków dwa płaskie wyrostki. W ootekach znajduje się niewiele oocytów, lecz samice składają je w dużej liczbie i krótkich odstępach czasu.

 
Opracowanie i źródła informacji
Opracowała Joanna Winkler „empiu” na podstawie własnych doświadczeń oraz:
http://www.mantodea.info
http://mantodea.speciesfile.org