Oceń 1 gwiazdka2 gwiazdki3 gwiazdki4 gwiazdki5 gwiazdek [2]
Loading...
543
Encyklopedia, Chrząszcze – Chrząszcze Polski, Owady – Encyklopedia

Eucnemidae – goleńczykowate

Goleńczykowate (Eucnemidae, Eschscholtz, 1829). Rodzina owadów (Insecta) z rzędu chrząszczy (Coleoptera). Na świecie opisano ok. 1.500 gatunków, z terenu Polski wykazano 17.

Są to chrząszcze niewielkich rozmiarów. Mieszczą się w przedziale 2 – 18 mm, przy czym większość nie przekracza 10 mm. Posiadają długie, 11 członowe, nitkowate, piłkowane, grzebykowate lub wachlarzykowate czułki. Część gatunków może je chować w specjalne bruzdy na przedtułowiu. Głowa mała, wsunięta głęboko w przedplecze. Oczy duże, kuliste. Charakterystyczną cechą rodziny jest trapezowaty nadustek. Przedplecze przeważnie silnie wypukłe i lekko zaokrąglone. Najczęściej punktowane, z niewyraźnymi wciskami i zagłębieniami. U niektórych gatunków owłosione. Na przedpiersiu mogą występować głębokie bruzdy. Jego koniec wyciągnięty jest w długi wyrostek, który jednak nie działa jak u sprężyków (Elateridae). Pokrywy wydłużone, lekko zwężają się ku końcom. Na ich powierzchni może występować 9-10 punktowanych bruzd. Mogą być punktowane lub owłosione. Druga para błoniastych skrzydeł dobrze wykształcona. Chrząszcze są przeważnie ciemno ubarwione: czerń, brąz, kasztan. Nogi przeważnie średniej długości, smukłe. Stopy pięcioczłonowe. Mogą chować się w specjalne zagłębienia, nadając ciału „kompaktowy” kształt. Odwłok zbudowany jest z 5 widocznych segmentów i jest całkowicie zakryty przez pokrywy. Larwy Eucnemidae przypominają budową larwy sprężyków i bogatków (Buprestidae). Są lekko przypłaszczone, czasem z rozszerzonym przedtułowiem. Przeważnie rozwijają się w przegrzybiałym drewnie drzew liściastych, drążąc głębokie korytarze. Niektóre gatunki preferują silnie rozłożone, lub suche drewno. Dla rodziny tej jest również charakterystyczna hypermetamorfoza – występowanie różnych stadiów larwalnych. Przepoczwarczają się w specjalnych kolebkach. Biologia rodziny Eucnemidae jest generalnie słabo poznana. Rozwój larwalny w naszym klimacie trwa przeważnie dwa lata (może ulec wydłużeniu do nawet czterech lat). Dorosłe owady żerują w miejscu ich rozwoju, na drewnie lub grzybach. Prowadzą skryty tryb życia, są aktywne po zmroku. Niektóre gatunki są reliktami puszczy pierwotnej i należą do skrajnie rzadkich. Przedstawiciele: Eucnemis capucinus, Xyloecus testaceus, Farsus dubius.

Przeczytaj też  Stephanorrhina guttata

Dodaj swoje przemyślenie na temat artykułu