Cantharidae – omomiłkowate

Omomiłkowate (Cantharidae, Imhoff, 1856 (1815)) Rodzina owadów (Insecta) z rzędu chrząszczy (Coleoptera). Na świecie opisano około 6.000 gatunków, z terenu Polski wykazano ponad 100. Na świecie opisano około 6.000 gatunków, z terenu Polski wykazano ponad 100. Są to owady przeważnie średnich rozmiarów, osiągają 10 – 15 mm. Posiadają długie nitkowate czułki, czasami mogą być piłkowane lub buławkowate. Zbudowane są z 11 członów. Głowa dość duża i szeroka, z dużymi oczami. Przedplecze szerokie, przypłaszczone. Mogą pojawiać się na nim wzory, np. w kształcie serca. Pokrywy wydłużone i płaskie, miękkie. Ich końce mogą być zaokrąglone lub ścięte. Czasami nie schodzą się do końca i odsłaniają końcówkę odwłoka. W ich ubarwieniu dominują: czerwień, żółć i czerń, często w różnych układach. Druga para błoniastych skrzydeł dobrze rozwinięta. Samice wielu gatunków mogą być bezskrzydłe. Nogi długie, smukłe. Stopy pięcioczłonowe, czwarty człon sercowato rozszerzony. Odwłok zbudowany z 7 widocznych, miękkich segmentów. Ułożone są na kształt „harmonijki”. Omomiłki prowadzą głównie drapieżny tryb życia, choć niektóre to roślinożercy. Spotyka się je na kwiatach i liściach roślin. Larwy, podobne do larw biegaczy (Carabidae), prowadzą epigeiczny tryb życia i podobnie jak postacie dorosłe są drapieżnikami. Przedstawiciele: omomiłek (Cantharis fusca), zmięk (Rhagonycha fuvula), długoń (Dolichosoma lineare), bęblik (Malachius aeneus).